Έβλεπα μόλις τώρα τις 7 Θανάσιμες Πεθερές, το επεισόδιο με την Τζόις Ευείδη που έκανε την Πατρινιά πεθερά. Είπε κάτι το οποίο αν και είναι προφανές κανένας στη ζωή του δεν το έχει υπόψιν του!
"Ο Έρωτας και η καψούρα είναι διαφορετικά πράγματα. Ο Έρωτας είναι καθαρός. Η καψούρα είναι ύπουλη, με παιχνιδάκια και σκωτσέζικα ντουζ έρχεται το κόλλημα. Με τα πράγματα που δεν είναι καθαρά παθαίνουμε εμμονές. Ο ερωτευμένος έρχεται σαν κύριος και φεύγει σαν κύριος". Προσπάθησα να το αποδώσω με όση ακρίβεια μπορούσα. Πόσο δίκιο έχει όμως μια ατάκα από σενάριο.
Ποιος τελικά ερωτεύεται καθαρά στις μέρες μας; Νιώθει κάτι και το εκφράζει σε κάποιον; Οι περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν σε παιχνιδάκια πίσω από τη φοβία τους να δωθούν σε έναν άνθρωπο. Ο άνθρωπος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στον άνθρωπο. Κι όχι άδικα.
Έχουν χαθεί πολλά ιδανικά τα οποία βρήκαν οι άνθρωποι να το δικιολογήσουν ως ελευθερία κι ανοιχτομυαλιά. Βλακείες. Ανοιχτομυαλιά δεν είναι να πας να ψωνίσεις ένα γκόμενο από μπαράκι ή από το νετ επειδή απλά μπορείς, ανοιχτομυαλιά είναι να δέχεσαι τους διαφορετικούς ανθρώπους, να μπορείς να διακρίνεις το σωστό από το λάθος.
Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας πάνω στον Έρωτα και την καψούρα. Εγώ πιστεύω ότι όντως ο Έρωτας είναι καθαρός, έχει ρομαντισμό, ενδιαφέρον, σε θέλει για αυτό που είσαι, τσαντίζεται πού και πού αλλά δε μπορεί να σου κρατήσει μούτρα. Ο Έρωτας εξελίσσεται στην αγάπη.
Η καψούρα είναι νοθευμένη με άρρωστη ζήλεια, μια μανία να κρατάς τον άλλο με ύπουλα μέσα, να τον κάνεις να ζηλεύει, να νιώθει κατώτερος, ότι ανα πάσα στιγμή μπορεί να σε χάσει ο άλλος. Σου ζητάει να αλλάξεις παράλογα και να υποστηρίζεις πράγματα που δεν είναι στα πιστεύω σου, σε πιέζει. Τα έχουμε μπλέξει όμως όλα σε ένα κουβάρι. Η καψούρα εξελίσσεται σε ψύχωση και ψυχοφθορά.
Αλλά αρκετά μακρυγόρησα, τις γνώμες παρακαλώ.
9 σχόλια:
Τελείως βρώμικα τα πράγματα imo...
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να σου απαντήσω με πολλή ακρίβεια, ανέκαθεν έβλεπα τον έρωτα στο σύνολό του ως ένα ευχάριστα αυτοκαταστροφικό συναίσθημα,που τρέφεται από τη ματαιότητα και την αδιαφορία.
Το πρώτο γιατί και να πονάς όταν είσαι ερωτευμένος συνεχίζεις σαν μαζόχα να γουστάρεις, και το δεύτερο γιατί πολύ συχνά θεωρώ τον γκόμενό μου ένα κρεβάτι τη βδομάδα και μερικά sms, πράγματα τα οποία θα μπορούσα να ανταλλάξω με τον κάθε τυχόντα, αλλά όταν κινδυνέψω να τα χάσω από τον συγκεκριμένο μου προκαλεί μια απερίγραπτη και πηχτή δυστυχία, για την οποία έίμαι σχεδόν ευγνώμων που με κάνει να νιώθω ζωντανή.
Εργαλείο μου διαφωνώ....
Stulf Έχει να κάνει με τη συμπεριφορά και των δυο. Το σε θέλω τη μια, την άλλη δε σε θέλω προκαλεί την εμμονή, έτσι δεν είναι? Το "βγαίνω με σένα ωσπου να βρω καλύτερο κορόιδο", "εχω εσένα για επίσημο αλλά πηδιέμαι και με κανα δυο ακόμα χωρίς να το ξέρεις" και διάφορα τέτοια εντάσσονται στα δόλια νομίζω...
Το να δίνεις σχετικά λίγα επειδή έτσι είσαι είναι διαφορετικό από το να δίνεις λίγα γιατί δίνεις και σε άλλους....ή γιατί πιστεύεις ότι δεν αξίζει στον άλλο να πάρει περισσότερα. Οτιδήποτε έχει να κάνει με το σεβασμό πιστεύω είναι άμεσα συνδεδεμένο.
Γι'αυτο ακριβως και τα λογια ειναι αχρηστα. Καλυτερα η αγνοια και τα σεναρια στο μυαλο του καθενος. Στο πνευμα των λεγομενων του μεγαλου φιλοσοφου, "περα απο τον οριζοντα δε μετραει σαν κερατο".
Ουτε σεβασμος χρειαζεται να αναμιχθει, ουτε κοροϊδια ουτε τιποτα τετοιο τραγικο.
Αυτα.
Δεν ξέρω τι λέτε. Λυπάμαι που πολλές έννοιες έχουν φθαρεί και τις έχουμε πετάξει στα σκουπίδια. Όπως ο Έρωτας ή η Αγάπη, την ακούς παντού κι έχει χάσει την έννοιά της.
My point exactly: why put it in words?
Ηmmmm guess you are right...
Η καψούρα είναι μία αρρωστη κατάσταση, αλλά και η αγάπη και ο έρωτας είναι μεγάλες παγίδες... Τουλάχιστον για την δική μου ζωή. Αγαπάς τον άλλον, κάνεις τα πάντα, πραγματικά τα πάντα, πράγματα που δεν έκαναν ούτε καν γονείς και ο άλλος γίνεται γουρούνα/ι. Τα εχει ολα δεδομενα, παιρνει και μονο παιρνει. Εσυ δινεις χωρίς ανταλλαγμα και αυτο δεν ερχεται ποτε... Ισα ισα έρχεται ο παραγκονισμός προς χάρην άλλοων εμπειριών... γιατι;;; ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΕΧΕΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ... γιατι την αγαπάς... εισαι δεδομενος...ολα τα αλλα δεν ειναι..... εεε λοιπον η αγαπη πληγωνει μονο αυτον που την δινει αλτρουιστικά...
Μικρέ αλήτη μεν συγχωρείς για την καθυστερηση της απάντησης, έχει να κάνει και με το ποιον επιλέγεις να αγαπάς...υπάρχουν αυτοί που θα το εκμεταλλευτούν κι αυτοί που το εκτιμούν (οι οποίοι είναι ελάχιστοι βέβαια). Ίσως επέλεξες να αγαπήσεις λάθος άτομο, όλοι το έχουμε κάνει αυτό κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Δημοσίευση σχολίου