Harry Potter and The Half Blood Prince

Και να καταπιώ το γεγονός ότι η ταινία ήρθε ένα μήνα αργότερα από ότι σε άλλες χώρες, δε μπορώ να συγχωρήσω το πετσόκομα της μεγάλης μάχης μέσα στο σχολείο. Όπου οι θανατοφάγοι τα βάζανε με το τάγμα του φοίνικα και τους μαθητές...το ότι ο Ντάμπλντορ είχε πετρώσει το Χάρυ μέσα στην αναταραχή ο οποίος ήταν καλυμένος με τον αόρατο μανδύα δεν το είδαμε ποτέ. Το σκηνικό με την καταστροφή της γέφυρας δε μου άρεσε. Τη μητέρα Μαλφόι γιατί την έβαψαν σαν την Κρουέλα Ντεβίλ;
Ο Μαλφόι Τζούνιορ ενώ είναι και γαμώ τα παλικάρια τον είχαν κάνει να μοιάζει σχεδόν γερασμένος.
Πολύ σκοτεινή και ωραία η σκηνή με τη σπηλιά αν και οι ψυχές της λίμνης έμοιαζα πάρα πολύ με τον Σμίγκολ (My precious!!!) Και εντάξει, να ασχοληθούν με το τατσι μήτσι κότσι Χάρυ και Τζίνι αλλά μια λεπτομέρεια για το χωρισμό του με την Τσο; Τίποτα;
Εξεπλάγην ευχάριστα με την κοπέλα που διαλέξανε ως Λάβεντερ, ήταν πολύ μα πολύ πετυχημένη, ταίριαζε απόλυτα στο ρόλο.
Ο μεγαλύτερος αδερφός του Ρον ο Τσάρλι άφαντος σε όλο το στόρυ, τι να πω.
Τουλάχιστον γελάσαμε σε πολλές σκηνές, αυτό είναι σίγουρο. Νομίζω όμως ότι για παιδική ταινία ίσως να παραειναι σκοτεινή...
Πάντως δε μπορώ να πω ότι δε μου άρεσε...απλά κόπηκαν πολλά πάλι...

Στάχτη και Burberry (που να σας πάρει ο διάολος!)

Ό,τι και να σούρω είναι λίγο. Όσο και να φωνάξουμε δε γίνεται τίποτα. Αν έβλεπα έναν εμπριστή εν δράση μα το Θεό θα έμπαινα στον πειρασμό να τον κάψω ζωντανό.
Τόσοι άνθρωποι μείνανε χωρίς στέγη, ζημιές, θάνατοι. Πώς πας ρε μαλάκα και βάζεις τη φωτιά χωρίς να σκέφτεσαι; Γιατί φυσικά και δε σκέφτεσαι. Αν σκεφτόσουν θα πήγαινες να χτίσεις νόμιμα, όχι να κάψεις τα λιγοστά δάση της Αττικής και να καταστρέψεις ακόμα περισσότερο το περιβάλλον.
Ακούω για τις φωτιές συνέχεια κι ανησυχώ. Πρώτον για όλους τους γνωστούς μου που μένουν ή έχουν κάποια περιουσία σε εκείνες τις περιοχές. Δεύτερον για όλους αυτούς που μένουν εκεί και αν δεν καούν θα μείνουν άστεγοι. Τρίτον για το περιβάλλον που κανένα σάπιο κορμί που βάζει τη φωτιά ή ένα ακόμα πιο σάπιο βάζει κάποιον να βάλει τη φωτιά δεν νοιάζονται.
Κι όλα αυτά γιατί; Για να χτίσει ένα σπίτι ακόμα ο χοντρός και οι φίλοι του; Λες και δεν έχουν καταστρέψει ΟΛΟΙ τους μπλε, πράσινοι, κίτρινοι με φούξια βούλες, την Ελλάδα.
Να τους πάρει όλους ο διάολος λέω εγώ και μπροστά τους να τα βρούνε όλα αυτά που έχουν κάνει.
Κι όπως λέει και μια φίλη μου, μην κάψετε το τελευταίο δέντρο, κρατείστε το για να κρεμαστείτε. ΑΨΥΧΟΙ ΣΑΠΙΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ!

Sonatine (volume 3) the 100th

Πετάει ελεύθερη στον ουρανό. Δε βλέπει ό,τι δεν της αρέσει, δεν ακούει ό,τι τη στεναχωρεί, δεν την νοιάζει τίποτα μη άξιο αναφοράς.
Δεν έχει βάρη, βάσανα, ευθύνες, υποχρεώσεις,φοβίες, ελαττώματα ή προτερήματα.
Είναι άυλη σαν αύρα, σαν μια άπιαστη ασύλληπτη έννοια.
Έχει τους πάντες και κανέναν. Την αγαπούν όλοι και κανείς. Αγαπά τους πάντες και κανένα.
Δε θυμάται τίποτα άσχημο, ούτε καλό. Έχει μια υπέροχη διάθεση. Δεν κοιτάει ούτε παρελθόν, ούτε παρόν, ούτε μέλλον.
Δεν έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Δεν ακούει φασαρίες...δε βλέπει ασχήμια, δεν νοιώθει αμηχανία, πόνο, δυστυχία, μίσος, θυμό, κακία. Νιώθει κάτι ωραίο κι ανεξάρτητο.
Δεν ξέρει ακριβώς που είναι αλλά δεν την νοιάζει, δεν έχει ανάγκη. Δεν έχει κάποιο σκοπό, δεν έχει κάποιο προορισμό.







Κυλάει όπως οι νότες μιας γλλυκόηχης μελωδίας στον αέρα. Ταξιδεύει σαν τη μυρωδιά μιας νοστιμιάς γύρω γύρω, όπως η μυρωδιά στις μύτες των ανθρώπων που την καταλαβαίνουν αλλά δε μπορούν να τη δουν και να την αγγίξουν έτσι κι αυτή. Είναι κάτι που αισθάνονται αλλά δε βλέπουν και δε μπορούν να αγγίξουν.
Είναι τα πάντα και τίποτα μαζί. Είναι ωραία και άμορφη ταυτόχρονα. Ξέρει τα πάντα αλλά δεν τις χρειάζεται τιποτα.
Τίποτα δεν την ταλαιπωρεί, δεν την αλλοιώνει. Τίποτα δεν την κάνει να υποφέρει ή να την ψυχοφθείρει.







Είναι ένα πνεύμα ελεύθερο και χαρούμενο απλά και μόνο με την ύπαρξή του. Είναι ένα όνειρο, ένας άγγελος που στάζει νερό όταν διψάνε, μια νεράιδα που βοηθά τις σταχτοπούτες να πάνε στο χoρό. Δεν περιμένει αντάλλαγμα και δεν τη νοιάζει.
Είναι μια νεράιδα μικρή, χαριτωμένη, χαρούμενη κι ελεύθερη.

Η συμβουλή της ημέρας...

Όταν μαγειρεύετε με κάρρυ, μην τρίψετε σε καμία περίπτωση τα μάτια σας αν πρώτα δεν έχετε πλύνει τα χέρια σας γιατί μετά θα σας πιάσει φαγούρα γύρω από τα μάτια και στη συνέχει θα αποκτήσετε κοκκινίλες.

Χεχ...

Να και κάτι που δεν είχα σκεφτεί...

Υπάρχουν κάποια γεγονότα, τα οποία σε κάνουν τελικά να αμφιβάλεις για πράγματα που αφορουν γενικές αλήθειες.



Η αρχή που γκρεμίζουμε σήμερα; "Μια εικόνα = χίλιες λέξεις".

Αν αυτό ισχύει τότε σε σύγκρισή με τα βιβλία γιατί οι ταινίες είναι πάντα ελλιπείς;
Αν σκεφτούμε πόσες εικόνες προβάλλονται και αυτές ισοδυναμούσαν με χίλιες λέξεις η ταινία θα μας έλεγε μια εγκυκλοπαίδεια. Ain't that right? Κι όμως ένα βιβλίο πάντα υπερτερεί.


Άρα αυτή η κοινή λογική δεν ισχύει...

Τελικά όλες οι ωραίες Κρητικιές είμαστε!!!

Εντάξει, σήμερα έμαθα ότι οι ελληνικές ρίζες της Άνιστον είναι ΚΡΗΤΙΚΕΣ και κατενθουσιάστηκα. Το επίθετό της δεν είναι ούτε Ανιστονοπούλου, ούτε Αναστοπούλου, ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ τη λένε. Καλά, σήμερα θα είμαι όλη μέρα χαρούμενη!!!

10 things you didn't know about me...

Είπα να συνεχίσω κι εγώ το παιχνίδι της Λυδίας (σόρρυ δεν ξέρω να κάνω το όνομα λινκ :P)...

1. Θα συμφωνήσω ΚΑΙ εγώ με τους προλαλήσαντες...άντρας στέκα ή/και άτριχος είναι αντισέξουαλ.
2. Στο σουβλάκι δεν βάζω κρεμμύδι (δεν ξέρω γιατί).
3. Δεν φοράω επίσημα χαμηλά παπούτσια (ψηλό τακούνι αυστηρώς).
4. Δε φοράω άσπρα εσώρουχα (δε μου αρέσουν καθόλου).
5. Ο καλύτερός μου φίλος είναι άντρας και πιστεύω είναι η μόνη περίπτωση που υπάρχει φιλία μεταξύ άντρα και γυναίκας. (όλες οι άλλες είναι μούφα, στάνταρτ) :P
6. Μου αρέσει να περνιέμαι για ψώνιο.
7. Θέλω πάρα πολύ να καταφέρω να σολάρω με ηλεκτρική κιθάρα.
8. Σιχαίνομαι τα ΜΜΜ και το κέντρο της Αθήνας.
9. Φέτος έχω κάψει τουλάχιστον 4 φορές τη λάμπα του δωματίου μου.
10. Όταν πήγαινα στο νηπιαγωγείο είχα κρεμαστεί από μια τέντα θέλοντας να κάνω το Μπατμαν που κατεβαίνει στριφογυριστά από το στήλο, εκσφεντονίστηκα κι έπεσα με το πηγούνι στη γωνία ενος παγκακίου. Γέμισε ο τόπος αίματα, τα άλλα παιδάκια είχαν πανικοβληθεί κι εγώ άγγιξα το κόκκαλό μου από το σκίσιμο. Χρειάστηκα 9 περίπου ράμματα αλλά λίγο αργότερα το ξανάσκισα το πηγούνι μου (άλλη ιστορία) κι έτσι έχω πλέον ένα σημαδάκι που παλιά έμοιαζε σαν να είχα λερωθεί από το φαί..

Όποιος θέλει μπορεί να κάνει τη δική του λίστα.

All time favorite!

Πιθανότατα να το έχετε ξεχάσει αλλά ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να το έχετε λησμονήσει.... ιδού

Hotness is not so hot!

Ναι κυρίες και κύριοι. Αυγουστιάτικα στην βρώμικη, άθλια πρωτεύουσα! Λιώνω από τη ζέστη. Ιδρώνω, βρωμάω, κάνω ντουζ και ξαναβρωμαω! Τη σιχαίνομαι και την Αθήνα και τη ζέστη!
Με πιάνει η αναπνοή μου από τη ζέστη, πεινάω και δε μπορώ να φάω γιατί πνίγομαι. Τη μισώ και την Αθήνα και τη ζέστη!


Νοσταλγώ το υπέροχο νησί μου, που το βράδι φοράς ζακέτα για να κάτσεις στην αυλή και που μαζεύευτε το σόι και γελάμε μέχρι δακρύων και ξεχνάμε προς στιγμήν και έννοιες και βάσανα και υποχρεώσεις. Μου αρέσει που μόλις ξεπροβάλει από το καράβι ο Κούλες, νιώθω σαν να ετοιμάζεται το καράβι να μπει σε ένα παραμυθένιο κόσμο! Όλα είναι διαφορετικά! Ακόμα και η μεσημεριανή κίνηση, φαίνεται γλυκιά με το ραδιόφωνο να παίζει Κρητικά! Σας έχω πει ότι λατρεύω το νησί μου;



Όταν λοιπόν είσαι από ένα τέτοιο υπέροχο μέρος, πώς να σου αρέσει η θορυβώδης, αλαζονική, ενοχλητική, άψυχη (με συγχωρείτε ντόπιοι) Αθήνα;
Το έχω αποφασίσει, πρέπει να μείνω στην επαρχία....
Τη βαρέθηκα και την Αθήνα και τη ζέστη της.