Χωρίς σχόλιο!

Εχτές παράγγειλα φαγητό από ένα σουβλατζίδικο που δεν υπάρχει ούτε στο χάρτη ούτε στο gps, μόνο στη φαντασία μας μπορεί να υπάρχει. Είχα παραγγείλει κοτομπέικον με σως μουστάρδας και παιδιά η σως μουστάρδας ήταν λίγη μαζιονέζα κι από πάνω μουστάρδα (ούτε καν ανακατεμένες) και το κοτομπέικον ήταν σουβλάκι από κοτόπουλο και 2 φέτες μπέικον (όχι τυλιγμένο ως συνήθως). Μα τι να πω??? Τόσο τεμπέληδες ήταν?
Πάντως συμβουλή για το πού θα φάω δε θα ξαναδεχτώ από την κοπέλα που μου το πρότεινε, ποτέ ξανά!

Τελικά όλο και κάτι μαθαίνεις από την τηλεόραση...

Έβλεπα μόλις τώρα τις 7 Θανάσιμες Πεθερές, το επεισόδιο με την Τζόις Ευείδη που έκανε την Πατρινιά πεθερά. Είπε κάτι το οποίο αν και είναι προφανές κανένας στη ζωή του δεν το έχει υπόψιν του!

"Ο Έρωτας και η καψούρα είναι διαφορετικά πράγματα. Ο Έρωτας είναι καθαρός. Η καψούρα είναι ύπουλη, με παιχνιδάκια και σκωτσέζικα ντουζ έρχεται το κόλλημα. Με τα πράγματα που δεν είναι καθαρά παθαίνουμε εμμονές. Ο ερωτευμένος έρχεται σαν κύριος και φεύγει σαν κύριος". Προσπάθησα να το αποδώσω με όση ακρίβεια μπορούσα. Πόσο δίκιο έχει όμως μια ατάκα από σενάριο.

Ποιος τελικά ερωτεύεται καθαρά στις μέρες μας; Νιώθει κάτι και το εκφράζει σε κάποιον; Οι περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν σε παιχνιδάκια πίσω από τη φοβία τους να δωθούν σε έναν άνθρωπο. Ο άνθρωπος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στον άνθρωπο. Κι όχι άδικα.

Έχουν χαθεί πολλά ιδανικά τα οποία βρήκαν οι άνθρωποι να το δικιολογήσουν ως ελευθερία κι ανοιχτομυαλιά. Βλακείες. Ανοιχτομυαλιά δεν είναι να πας να ψωνίσεις ένα γκόμενο από μπαράκι ή από το νετ επειδή απλά μπορείς, ανοιχτομυαλιά είναι να δέχεσαι τους διαφορετικούς ανθρώπους, να μπορείς να διακρίνεις το σωστό από το λάθος.

Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας πάνω στον Έρωτα και την καψούρα. Εγώ πιστεύω ότι όντως ο Έρωτας είναι καθαρός, έχει ρομαντισμό, ενδιαφέρον, σε θέλει για αυτό που είσαι, τσαντίζεται πού και πού αλλά δε μπορεί να σου κρατήσει μούτρα. Ο Έρωτας εξελίσσεται στην αγάπη.
Η καψούρα είναι νοθευμένη με άρρωστη ζήλεια, μια μανία να κρατάς τον άλλο με ύπουλα μέσα, να τον κάνεις να ζηλεύει, να νιώθει κατώτερος, ότι ανα πάσα στιγμή μπορεί να σε χάσει ο άλλος. Σου ζητάει να αλλάξεις παράλογα και να υποστηρίζεις πράγματα που δεν είναι στα πιστεύω σου, σε πιέζει. Τα έχουμε μπλέξει όμως όλα σε ένα κουβάρι. Η καψούρα εξελίσσεται σε ψύχωση και ψυχοφθορά.
Αλλά αρκετά μακρυγόρησα, τις γνώμες παρακαλώ.

Rest In Peace Michael Jackson!

Πέθανε χτες σε ηλικία 51 ετών ο μεγαλύτερος show man όλων των εποχών, Michael Jackson.

Το πρωί της 25ης Ιουλίου 2009, ο Jackson κατέρρευσε στο σπίτι του στο Holmby Hills στο Los Angeles. Αμέσως ο προσωπικός του γυμναστής προσπάθησε να τον επαναφέρει. Η παραϊατρική ομάδα της πυροσβεστικής του Los Angeles καλέστηκε στις 12:21 και ήρθε σε 9 λεπτά (! άντε να το πάθαινε στην Ελλάδα).
Ο Jackson δεν ανέπνεε και του δώθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Οι προσπάθειες επαναφοράς συνεχίστηκαν στην πορεία τους για το UCLA Medical Center και συνεχίστηκαν ως την 1:14.
Ο καλλιτέχνης έπεσε σε κόμμα και πέθανε μετά από λίγο.
Η ακριβής αιτία θανάτου παραμένει άγνωστη αλλά έχει σημειωθεί από την παραϊατρική ομάδα ότι βρισκόταν σε καρδιακό επεισόδιο.
Ο θάνατος του μεγάλου σταρ ανακοινώθηκε στις 2:26 (τοπική ώρα).

Ο Michael Jackson ήταν πραγματικά ένας άφταστος καλλιτέχνης και κανείς δε θα μπορέσει να το ξεπεράσει, ήταν μοναδικός στο είδος του. Εμείς θα το θυμόμαστε μέσα από το ρυθμό του Θρίλερ...και του Heal the world

Αααχ! Ανάσανα!

I now introduce to you my favorite perfumes...



No1 is and always will be...

Δε χρειάζεται ΚΑΝ περιστάσεις....αλλά για τους άσχετους....

CHANNEL No 5

Νο 2

BURBERRY WEEKEND

No 3

Victor & Rolf - FLOWERBOMB

No 4

Miss Dior Cherie

No 5

Burberry THE BEAT

No 6

Lolita Lempicka - Lolita Lempicka

No 7

Escada INCREDIBLE ME

No 8

Escada MAGNETISM

No 9

Aquolina PINK SUGAR

No 10

Paris Hilton CAN CAN

Κρα, κρα and the City.

Σήμερα θα κράξω! Είναι υπέροχο να κράζεις!

Περπατούσα που λέτε χτες στο δρόμο κι έρχεται μια ζητιάνα να μου πουλήσει χαρτομάντηλα κωλοπιάνοντας το χέρι μου. Όπως έχω αναφέρει σε παλαιότερο ποστ μου είμαι μικροβιοφοβική με τους αγνώστους. Δε μου αρέσει να με αγγίζουν άτομα που δε γνωρίζω. Ανεξαρτήτως ηλικίας, καταγωγής, ράτσας, κοινωνικής τάξης κτλ. Σιχαίνομαι να με αγγίζουν. Τι με κωλοπιάνεις λοιπόν μωρή ηλίθια άγνωστη? Ρίξε την κατάρα σου επειδή δεν αγόρασα χαρτομάντηλα (και καλά έκανα) αλλά μην με κωλοπιάνεις!

Γενικότερα τώρα, πέρα από το να με πιάνουν άγνωστοι, μου τη σπάνε οι πιεστικοί επαίτες. Άμα γουστάρω θα σου δώσω. Άσε με να συνεχίσω το δρόμο μου που βιάζομαι και μη με κωλοπιάνεις. Άφησέ με να ζω στην αρρωστημένη μου μικροβιοφοβία ήσυχη.

Κι εσύ στο λεωφορείο να κρατιέσαι καλά από τις χειρολαβές και να μην πέφτεις πάνω μου. ΕΙΜΑΙ ΜΙΚΡΟΒΙΟΦΟΒΙΚΗ!!!! Κι εσύ στην Ερμού, μην έχεις τα μάτια σου στο πισωκάφκι και πέφτεις πάνω μου. Κι εσύ στο μετρό όταν φτερνίζεσαι να βάζεις το χέρι σου μπροστά από το στόμα σου.

Μιας κι άρχισα το κράξιμο περί μικροβίων θα συνεχίσω λίγο ακόμα. Τι σκαλίζεις ρε τη μύτη σου, ηλίθιε? Πάρε ένα χαρτομάντηλο να τη φυσήξεις να ξεβουλώσει! Τους σιχαίνομαι πάρα πολύ αυτούς που σκαλίζουν τη μύτη τους.
Επίσης, μωρή, πλύνε τα δόντια σου το πρωί μόνο όταν μου μιλάς μου έρχεται να ξεράσω!
Και επιτέλους χαλάστε 3 ευρώ να αγοράζετε αποσμητικό μασχάλης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΤΑΛΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ σας το εγγυόμαι.

Αυτά για τώρα.

Σας αφήνω.

Ενημερώνω τις fashionistas που με διαβάζουν ότι κάποια στιγμή θα ποστάρω φωτογραφίες με τα αγαπημένα μου παπούτσια και ρούχα :)

Η δήλωση της ημέρας.

Αποφάσισα μόλις σήμερα ότι από εδώ και πέρα θα συμπαθώ τον Νίκολας Κέιτζ.
Μέχρι και πριν λίγες ώρες σήμερα τον σιχαινόμουν, αλλά αποφάσισα τελικά ότι δεν είναι και τόσο κακός.

(Ήταν σημαντική δήλωση, έπρεπε να την κάνω)

License to pee

Έχω αποφασίσει ότι όποιος μου κάνει μαλακία θα τα ακούει εκείνη τη στιγμή ώστε να μην τα μαζεύω και στεναχωριέμαι. Κι έτσι κι έκανα σήμερα.

Είχα κανονίσει καφεδάκι με την παρεούλα μου στα Village. Ωραία και καλά. Φεύγοντας, εκεί στις σκάλες, θυμήθηκα ότι ήθελα να πάω στην τουαλέτα κι έτσι είπα να πάω στο εστιατόριο εκεί δίπλα που κάθομαι αρκετές φορές για φαγητό.

Πηγαίνοντας λοιπόν με ρωτάει ένας νεαρός τι θα ήθελα και του είπα ότι χρειαζόμουν την τουαλέτα. Με ένα υφάκι λοιπόν ο νεαρός μου υπέδειξε ότι παρακάτω υπήρχαν δημόσιες τουαλέτες όπου θα μπορούσα. Άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες απέραντα εκνευρισμένη γιατί φυσικά όλες τις φορές που είχα κάτσει εκεί για φαγητό δεν μου αρνήθηκε κανείς τη χρήση της τουαλέτας. Ξανανεβαίνω λοιπόν τα σκαλιά, αποφασισμένη να κινήσω θεούς και δαίμονες.
Ξαναβρίσκω το φαλακρό τυπάκι με τα γυαλιά και του λέω,
"Να σας ρωτήσω κάτι, εσείς δε με στείλατε στις δημόσιες τουαλέτες?"
"Ναι" μου λέει.
"Με συγχωρείτε αλλά όταν έρχομαι εδώ και σας κάνω κατανάλωση 50 κι 60 ευρώ ποτέ δε μου αρνείστε να χρησιμοποιήσω την τουαλέτα, σήμερα επειδή πήγα στη δίπλα καφετέρια έπρεπε να μου το αρνηθείτε;",
"Με συγχωρείτε δεν γνώριζα ότι είστε πελάτισσα, δε θυμάμαι πρόσωπα, μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα".
"Οπότε μπορώ, να πάω στη τουαλέτα τώρα υποθέτω".
"Παρακαλώ".
Χρησιμοποίησα το μπάνιο κι έφυγα με το κεφάλι ψηλά! :)

Is that THE fashion idol? OMG!!!

Εντάξει ρε παιδιά, εγώ τη Sarah Jessica Parker την αγαπάω, αλλά κοιτάχτε χάλι!!! Είναι τόσο τραγικά αδύνατη που το σώμα της μου θυμίζει κάτι γιαγιάδες κοκκαλιάρες. Φάε λίγο ρε κοπέλα μου να φουσκώσει ο πισινός και το μάγουλο, για όνομα του Θεού!






Ενώ η Kim Cattrall είναι μεγαλύτερη αλλά είναι φυσιολογικές οι ατέλειές της (λόγω ηλικίας)

When in Rome...

Όπως είχα πει εδώ και λίγες μέρες στη Mrs.Stulf. είπα να γράψω ένα ωραίο χιουμοριστικό ποστ θα τους κατοίκους διαφόρων περιοχών της Ελλάδας μιας κι έχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη κι έχω δει διαφορετικές νοοτροπίες και κουλτούρες.... οπότε ξεκινάμε...

Εάν συναντήσεις Ροδίτη, θα πρέπει να προετοιμαστείς ψυχολογικά για τα κρύα αστεία που θα ακούσεις. Ο Ροδίτης πιστεύει ότι έχει πηγαίο χιούμορ κι ότι είναι ο διάδοχος του Σεφερλή. Κάνει απελπισμένες προσπάθειες να σε κάνει να νιώσεις άνετα αλλά στο τέλος θες να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο από τα πολλά (μη πετυχημένα του) αστεία.


Εάν στο διάβα σου πετύχεις Κρητικό, πρέπει να είσαι σίγουρος ότι έχεις κάπου μαζί σου ένα ζευγάρι ωτοασπίδες, μιας και ενθουσιάζεται εύκολα κι ανεβαίνει κατά πολύ ο τόνος της φωνής του όταν μιλάει (πώς νομίζετε ότι έδιωξαν τους Τούρκους από το νησί, τους έβαλαν τις φωνές :P). Α κι άμα σε κεράσουν κάτι (που θα σε κεράσουν οπωσδήποτε) μη τυχόν κι αρνηθείς γιατί οι Κρητικοί θίγονται κι εύκολα.


Εάν βρεθείς στην Τήλο, θα νιώσεις ότι πνίγεσαι από την πολλή φιλοξενία επειδή είναι μικρό νησάκι κι έτσι προσπαθούν υπερβολικά να ευχαριστήσουν τους επισκέπτες του νησιού.

Εάν βρεθείς στη Θεσσαλονίκη δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πεις ότι έχεις οποιαδήποτε σχέση με την Αθήνα γιατί μπαίνεις αυτομάτως στη μαύρη λίστα (και προς Θεού μην πας με αυτοκίνητο με Αθηναικές πινακίδες :P ). Ο Θεσσαλονικιός περοφρονεί την Αθήνα κι οτιδήποτε γύρω από αυτή γιατί θεωρεί τους Αθηναίους ηλίθιους αλαζόνες που έχουν σκοτώσει την ελληνική γλώσσα (επειδή θεωρούν μπουγάτσα μόνο αυτή με την κρέμα και το σουβλάκι το λένε καλαμάκι).

Εάν πας στη Δράμα θα πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξεις την έκφραση "μου λες" σε "με λες". Από τη στιγμή που θα ξεστομίσεις κάτι τέτοιο θα σε θεωρήσουν "τεμέτερον" οι φίλοι Δραμινοί με Ποντιακές ρίζες και είσαι πλέον αδερφός τους. Και προς Θεού, μη σας ξεφύγει καμιά φράση τύπου "Μα καλά, Πόντιος είσαι;".

Αν πας στην Πελοπόννησο να προχωράς πάντα τοίχο τοίχο γιατί όπου βρει πλάτη ο Πελοποννήσιος χώνει μαχαιριές. Make sure να αναφέρεις "α τι νόστιμο λάδι που έχετε, το μαύρο σας είναι πολύ ποιοτικό, οι παραλίες σας είναι υπέροχες και μπλα μπλα μπλα..." μη βρεθείς μαχαιρωμένος την ώρα που κοιμάσαι.

Αν βρεις Αθηναίο, γνήσιο Αθηναίο θα τον καταλάβεις από τη νευρική και σφηνοειδή του οδήγηση. Ξέρει απ' έξω κι ανακατωτά τους δρόμους αλλά έχει κι ένα GPS στο αυτοκίνητο για να είναι μέσα στη μόδα. Αγαπά και μισεί ταυτόχρονα το κέντρο και τα ΜΜΜ.

Εάν πας στη Μυτιλήνη, να έχεις υπόψη σου ότι είναι όλοι τους περίεργοι. Θα σε παρακολουθούν με το βλέμμα τους σαν να είσαι εξωγήινος...ωστόσο είναι φιλόξενοι και θα σε σκάσουν στο ούζο.

Αμα πετύχεις Σκυριανό, κάνε το σταυρό σου γιατί έχουν ιδιαίτερο ταμπεραμέντο. Αν πιασεις κουβέντα με Σκυριανό, ετοιμάσου για ανάκριση τρίτου βαθμού. Θα σε ξεζουμίσουν και θα σε ξεκοκκαλήσουν στις ερωτήσεις για να μάθουν από που κρατάει η σκούφια σου.

Τελευταίο για τώρα, εάν πας στην Κύπρο θα πρέπει να έχεις μελετήσει πρώτα κάποια πράγματα για να ξέρεις να ξεχωρίσεις τον ανθέλληνα από το φιλέλληνα Κύπριο. Ο ανθέλληνας Κύπριος σε κοιτά λες και του σκότωσες τη μάνα και δε θα κάνει απολύτως τίποτα για να νιώσεις ευπρόσδεκτος. Ο φιλέλληνας από την άλλη θα σε έχει από κοντά, θα σε συμβουλεύεται γιατί σε έχει και για πολύ ανώτερο και θα σε αγαπά σα θεό του.

Αυτά για σήμερα. Όταν θα έχω περισσότερη έμπνευση θα ξαναγράψω. Ελπίζω να σας άρεσε το κειμενάκι.... :)

Χαίρε Μαγικό Κοχύλι!!!

Το σημερινό μας θέμα είναι η trash tv. Ή μάλλον ένα συγκεκριμένο είδος ατόμου της trash tv. Θα σας μιλήσω για τις "Κυρίες Βροχοπούλου".

Οι κυρίες Βροχοπούλου, ήταν κάποιες γυναίκες μοναχικές που έβρισκαν τη χαρά στο να καθαρίζουν τις πατατούλες τους στο νεροχύτη, την λεκάνη της τουαλέτας, τις κατσαρόλες τα ράφια της βιβλιοθήκης.
Ξάφνου δοκίμασαν την τύχη τους σε κάποιο τηλεοπτικό παιχνίδι. Συναναστράφηκαν με ανθρώπους που τους άνοιξαν τα μάτια και τους βοήθησαν να ανέβουν κάπως σε κοινωνικό επίπεδο. Οι κυρίες Βροχοπούλου όμως πίστευαν ότι είχαν μέσα τους την αριστοκρατία κάνοντας παρέα με αληθινούς αριστοκράτες κι άρχισαν να δοκιμάζουν από μόνες τους τη ζωή ενός αριστοκράτη, μόνο που φυσικά δεν ήξεραν τι σημαίνει άνθρωπος με επίπεδο - γιατί οι ίδιες δεν ήταν ποτέ - κι έτσι έπεσαν σε λάθη. Μιμήθηκαν τις αρρωστημένες συνήθειες των πλουσίων που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα και να κρύβονται πίσω από μια φιλική συμπεριφορά προς τους άλλους αριστοκράτες.
Οι κυρίες Βροχοπούλου όμως έχουν βαθειά μέσα ριζομένο το "χωριό", το καρκατσουλιό και τη λαχαναγορά. Έτσι, μιας και είδαν ότι δε θα μπορούσαν ποτέ να επιβιώσουν ως αριστοκράτισσες γιατί δεν είναι, προσπάθησαν σαν κολαούζοι να κολλήσουν πάνω στους αριστοκράτες που τους έδωσαν σημασία, πουλώντας μια φιλία, το καλύτερο όπλο για να ρίξεις έναν καθαρό άνθρωπο που δε θα πέσει σε δωροδοκίες και σε σεξουαλικές χάρες. Κανείς δεν πιστεύει ότι όταν κάποιοι σου προσφέρουν το μαξιλάρι τους το κάνουν με σκοπό να πάρουν λίγη από την αριστοκρατική μυρωδιά σου, να τριφτούν στο μαξιλάρι, να μυρίσουν λίγο το ίδιο μπας και ξεγελάσουν τους υπόλοιπους.
Ευτυχώς για τους αριστοκράτες όμως, οι κυρίες Βροχοπούλου έχουν χαμηλό iq και πιστεύουν ότι από ψευτοαριστοκράτισσες θα γίνουν και θεές του Ολύμπου. Κι έτσι πάνε και ψαρεύουν ένα καημένο, φτωχό αλλοδαπό, να τις ικανοποιεί για να νιώθουν και νεότερες. Οι καημένοι οι αλλοδαποί βέβαια όσο χαίρονται το χρήμα μένουν, κάποια στιγμή όμως τις κυρίες Βροχοπούλου τις πιάνουν τσιγγουνιές, ή θέλουν να δώσουν χρήματα και σε άλλους αλλοδαπούς για να νιώσουν ακόμα πιο επιθυμητές. Όταν στην πορεία κάποιοι αλλοδαποί και κάποιοι αριστοκράτες δουν περί τίνος πρόκειται εγκαταλείπουν όσο το δυνατόν αναίμακτα τις κυρίες Βροχοπούλου. Παραδεχτείτε το, καμιά αριστοκράτισσα δε θα κάνει παρέα με μία λαχαναγορίτισσα.
Κι έτσι οι κυρίες Βροχοπούλου, φοβόμενες ότι θα περάσει οι μπογιά τους και θα τελειώσουν τα χρήματά τους, ή κάποιοι θα βαρεθούν τα χάρτινα τους αγαθά, αρχίζουν και πλέκουν μια ιστορία που να τους ταιριάζει. Γλυκιές και τραγικές, κατατρεγμένες, πληγωμένες, προδομένες, που τις φέρθηκαν απαίσια κάποιες άθλιες και διμουρες αριστοκράττισες και κάποιοι αριστοκράτες απλά και μόνο επειδή δεν ήταν σαν αυτές. Και πάνε στα ΜΜΕ και λένε τη φτωχή τους ιστορία, αναστορούν την μεγάλη αγάπη που είχαν για τις αριστοκράτισσες και τους αριστοκράτες κι αυτοί τις παράτησαν χωρίς λόγο κι αιτία ή κάποιες φορές λένε κάποιους λόγους (ανάλογα το κανάλι, αλλάζει και κάπως το σενάριο) και οι ανυποψίαστοι θεατές λένε "Αχ, τις καημένες τις καημένες τις κυρίες Βροχοπούλου, πέσανε θύματα των αριστοκρατών, ας δούμε λίγο το δράμα τους να ξεχάσουμε τα δικά μας" κι έτσι η τηλεθέαση των κυρίων Βροχοπούλου ανεβαίνει.
Κάποια στιγμή μαθαίνεις ότι οι κυρίες Βροχοπούλου όταν πάνε στις εκπομπές πληρώνονται ανάλογα με το πόσο τραγικά θα πουν την ιστορία τους. Δάκρυ και εκατόευρο. Οπότε βλέπεις ότι κίνητρο των κυρίων Βροχοπούλου δεν είναι να εκφράσουν τον πόνο που τους δημιούργησαν, γιατί κανείς δεν τους δημιούργησε κανένα πόνο, απλά τα έχουν με τον εαυτό τους επειδή δε θα ξεκολλήσουν ποτέ από τη λαχαναγορά. Στόχος των κυρίων Βροχοπούλου είναι να ακούσουν το "Αχ καημένη κυρία Βροχοπούλου" ώστε να ξέρουν ότι τουλάχιστον περνάει η μπογιά τους ως τραγικές φιγούρες.
Βέβαια κάποια κανάλια πλέον βαρέθηκαν να τις προσκαλούν και έτσι εμφανίζονται μόνο σε εκπομπές που δεν έχουν και πολλή τηλεθέαση ή όταν δεν έχουν τι άλλο να παρουσιάσουν (οι κυρίες Βροχοπούλου είναι πάντα πρόθυμες) είτε γιατί ο παρουσιαστής είναι πολύ μεγάλος κι αποτυχημένος οπότε δεν μπορεί να βρει καλύτερους καλεσμένους.
Οι κυρίες Βροχοπούλου πάντα θα βρίσκουν κάποια εκπομπή να πάνε, είτε είναι στο Star είναι στο Extra 3. Και πάντα όλο και κάποιος θεατής θα τις βλέπει και θα λέει "Αχ τις καημένες τις κυρίες Βροχοπούλου". Ωστόσο με τον καιρό όλο και περισσότεροι θα αλλάζουν κανάλι όποτε τις βλέπουν στην οθόνη τους.

Υ.Γ. Το όνομα Βροχοπούλου χρησιμοποιήθηκε τυχαία, ομοιότητες με δημόσια πρόσωπα είναι τυχαίες και δεν αναφερόμαστε σε καμία κυρία με πραγματικό όνομα Βροχοπούλου.

Just listen to this...

Μεγάλη αγάπη μου το κομμάτι!!!

A woman's right in shoes... (Ακατάλληλο για άντρακλες και κακόγουστους)

Ως γνήσια κοπέλα που σέβεται τον εαυτό της, δε θα μπορούσα να μην βλέπω Sex and the City τόσο φανατικά ώστε να ξέρω σχεδόν όλα τα επεισόδια κι όλα τα συνολάκια που έχει φορέσει η Carrie Bradshaw στις 6 περιόδους του σήριαλ ΚΑΙ στην ταινία. I blame her! Με έκανε να θέλω όμορφα πράγματα, παπούτσια, ρούχα, το διαμέρισμά της, τις φίλες της, ένα πράγμα που δε ζήλεψα ποτέ ήταν ο ατίθασος χαρακτήρα της, μπουκλοειδής, σαν τα μαλλιά της, σαν τα μαλλιά μου.



Είμαι μια Carrie Bradshaw χωρίς τα ρούχα και τα παπούτσια της. Κι επειδή σα γνήσια γυναίκα που - και πάλι- σέβεται τον εαυτό της δε θα μπορούσα να είμαι φαν του Sex and the City και να μην έχω κάτι που να το δηλώνει. Έτσι, έχω βρει το αποκούμπι μου στα παπούτσια. Πλεόν το δωμάτιό μου έχει γεμίσει ασφυκτικά με παπούτσια (και τσάντες) και δεν ξέρω τι στον δαίμονα της υπερκατανάλωσης να κάνω.



Και τώρα θα σας πω για τον κρυφό μου πόθο. Καταρχήν να διευκρινήσουμε ότι μια πραγματική γυναίκα ΟΣΑ ζευγάρια παπούτσια και να έχει, δεν είναι ΠΟΤΕ αρκετά. Λοιπόν, το όνειρό μου είναι μια μέρα να αποκτήσω μια ντουλάπα σαν της Carrie με μια τεράστια συλλογή από σχέδια Manolo Blahnik. Ξέρω ότι όσες γυναίκες με διαβάζουν με καταλαβαίνουν απόλυτα και τους ζητάω να γεμίσουν κι αυτές ασφυκτικά το δωμάτιό τους με παπούτσια για να δείξουμε ότι έχουμε δικαίωμα να επιλέγουμε πολλά κι ακριβά παπούτσια κι όχι φτηνιάρικα να μας χτυπάνε τα πόδια μας και να βγάζουμε κάλους και αγκούτσακες...



Φίλες μου, αναγνώστριές μου, γυναίκες όλου του κόσμου και άντρες με γούστο.....ΓΕΜΙΣΤΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΕ MANOLO BLAHNIK!!!

(Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ, Manolo Blahnik Bless Our Feet)

Επιτρέψτε μου για το τέλος να σας δώσω μια συμβουλή, όταν πάτε για ψώνια, στην αναζήτηση του τέλειου παπουτσιού, αγοράστε αυτό που θέλει η καρδιά σας, if the shoe fits, it's meant to be for YOUR feet! :)

Μπήκα σε ιδέες....

Για όσους, όσες παρακολουθούν τις νοικοκυρές σε απόγνωση...
Έχετε παρατηρήσει ότι η Λινέτ έχει δώσει και στα 4 παιδιά της ονόματα που αρχίζουν από π?
Μήπως θα εξεληχθούν στους επόμενους Charmed? :P

Το σεμνό κορίτσι.....

Μου άρεσε πολύ αυτό που φοράει η κοπέλα, σα σέξυ ζαχαρωτό είναι

My all-time favorite book

The Little Prince by Antoine De Saint - Exupery

No introductions, no comments needed. Who ever has read it, knows....

Καλύτερες Σκηνές Ταινιών Όλων των Εποχών.

Μια ψηφοφορία που διοργανώθηκε από την Turner Classic Movies Channel της οποίας τα αποτελέσματα είναι τα εξής.


Στην πρώτη θέση κατατάσσεται η Julia Roberts ως "Pretty Woman", στη σκηνή που σνομπάρει την υπάλληλο του κοσμηματοπωλείου η οποία την είχε κάνει να νιώσει άσχημα για το επάγγελμά της.



Στη δεύτερη θέση συναντάμε τη Meg Rayan στο "When Harry met Sally" όπου προσποιείται έναν οργασμό μέσα σε ένα εστιατόριο γεμάτο κόσμο.




Στην τρίτη θέση ο Jack-ψυχάκιας-Nicholson στη "Λάμψη" με τη σκηνή που σπάει την πόρτα με το τσεκούρι και αναφωνεί: "Here's Johnny" στον καημένη γυναίκα του που την κυνηγά να την σκοτώσει.





Και στην τέταρτη η πασίγνωστη ατάκα του Arnold -αναβολικάκια- Swarchenegger, "I'LL BE BACK" από τα "Terminator" 1,2 και 3 (Στο 4 το λέει ο Christian Bale, κρίμα).



Αυτά!
Ι'LL (also) BE BACK!

Terminator SALVATION

'nough' said!!!

Θες να 'σαι κάγκουρας; Καλώς, να είσαι και καλόγουστος!

Σήμερα εκνευρίστηκα ΤΟΣΟ πολύ με ένα ηλίθιο, ανεγκέφαλο κάγκουρα που οδηγούσε γκολφ.
Οδηγούσα μια χαρούλα με την ησυχία μου και τη μουσικούλα μου στην Εθνική. Ξάφνου κάποιο φως από τον καθρέφτη μου με τύφλωνε, τόσο, που δε μπορούσα να συγκεντρωθώ και να δω μπροστά μου. Βλέπω με τον καθρέφτη μου, πίσω από μένα ένα γκολφ, μαύρο ή σκούρο μπλέ, αυτό δε με ενόχλησε βέβαια μιας και συμπαθώ τα γερμανικά αυτοκίνητα. Όμως, ο κακόγουστος καγκουροδηγός, είχε βάλει κάτι πράσινα εκτυφλωτικά φώτα για προβολής - ΠΡΑΣΙΝΑ, όχι ξένον, νέον, αργόν ή οποιουδήποτε ευγενούς αερίου - αλλά κακόγουστο καταπράσινο φως το οποίο ακόμα και με ξερύθμιστο καθρέφτη με ενοχλούσε απίστευτα. Κι έμενα συνέχεια στη λωρίδα μου, δεν προσπέρναγε, λες και το έκανε επίτηδες το τρισάθλιο πλάσμα.
Αναγκάστηκα να βάλω όση δύναμη έχω στο πεντάλ του Ψιψίνου μου (Αν βρείτε την παρομοίωση με το όνομα κερδίζεται μια καραμέλα ο-μάμυ γεύση κεράσι) ωστέ να αλλάξω λωρίδα να προσπεράσω τον επόμενο και να είμαι ένα αυτοκίνητο απόσταση από το ενοχλητικό αντιαισθητικό πράσινο φως. Και το έκανα, έχοντας πίσω μου, για αρκετή ώρα μέχρι να αλλάξω λωρίδα, ένα περιπολικό. Μέτα από λίγο να σου το πάλι...είχε στρίψει κάπου ο προηγούμενος και τον είχα πάλι πισινό μου....
Μετά από αρκετό βρίσιμο, έβαλα τον καθρέφτη τελείως πάνω κι έτσι με ενοχλούσε μόνο από τον ένα πλαινό. Εν τέλει έκοψα πολύ, ώστε να αποφασίσει να με προσπεράσει και ηρέμησα.
Ηλίθιοι ανεγκέφαλοι οδηγοί, όταν κάνετε μετατροπή στο αμάξι σας πρώτον κοιτάχτε να είναι καλόγουστη κι όχι κιτς (άκου πράσινα φώτα!) και δεύτερον κοιτάχτε να μη δημιουργείτε πρόβλημα στους άλλους οδηγούς. Αν θέλετε να κάνετε τσίρκο με φώτα κάντε το στο σπίτι σας. Δε θα σκοτωθούμε εμείς για χάρη της κακογουστιάς σας!

Αυτά :) Have a safe trip back everyone (οσοι φύγατε για τριήμερο).

Γεύσεις ζωής...

Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσετε τη ζωή σας με μια μυρωδιά και μια γεύση τι θα διαλέγατε;
Μια μυρωδιά ευχάριστη; Διαπεραστική; Μια γεύση πικρή; Αλμυρή; Γλυκειά;

Αν έπρεπε να διαλέξω μια μυρωδιά, θα διάλεγα αυτή που έχουν τα ζαχαρωτά κατά την παρασκευή τους. Εκεί μου μυρίζουν μαζί όλα τα υλικά σλλά μπορείς να τα ξεχωρίσεις κιόλας, ζάχαρη που γίνεται καραμέλα, βανιλια, μυρωδικά....
Κι αν έπρεπε να διαλέξω μια γεύση, θα ήταν ένα επιδόρπιο με βάση τη σοκολάτα και κρέμα φράουλα που κάνουν μια γλυκιά αλλά αρμονική αντίθεση.

Όλα αυτά, όχι γιατί η ζωή είναι εύκολη ή γλυκιά αλλά επειδή θέλει δουλειά για να πετύχει αλλά αν πετύχει το αποτέλεσμα είναι υπέροχο.

Sonatine (volume 2)

Από ποιο ανέκδοτο βγήκε αυτός ο τυπάς; Θα πεις από μέσα σου μόλις τον δεις. Πού πάει με την αφάνα και τα μαύρα ρούχα; Θα παρατηρήσεις όμως και τη λυπημένη αύρα του. Δε θα έχεις ξαναδεί τόσο λυπημένο και ταυτόχρονα τόσο χαρούμενο άτομο. Είναι λυπημένος γιατί η ζωή δεν είναι απόλυτα δίκαιη μαζί του, αλλά δεν τον πικραίνει αυτό. Τον πικραίνει που πολλοί άνθρωποι που του πούλαγαν ψεύτικες φιλίες δεν ήταν δίκαιοι μαζί του.

Ακούει μέταλ, βαρύ. Ταιριάζει με την μαυρισμένη ψυχούλα του. Όσο κι αν αστειεύεται, όσο κι αν γελάει, το βλέπεις, υπάρχουν πράγματα που τον ταλαιπωρούν, αλλά εκείνος επιμένει και μαθαίνει να ζει με αυτά. Είμαι απολύτως σίγουρη ότι εάν έπαιρνα ένα μαχαίρι και τον άνοιγα θα έβλεπα την καρδιά του στολισμένη με τα ακριβότερα διαμάντια. Κι αλίμονο, είναι πιο πολύτιμος κι από τα πιο πολύτιμα διαμάντια όλου του κόσμου.

Ξέρει να βρίσκει τη χαρά στα μικρά πράγματα, γι αυτό και λάμπουν τα μαύρα μάτια του όταν βλέπει τα άτομα που αγαπάει.

Είναι καλός, ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Ό,τι μα ό,τι και να θες αν είναι στο χέρι του, θα σε βοηθήσει. Δε θα θέλει καν να του πεις ευχαριστώ γιατί έτσι είναι. Βοηθάει τους γύρω του επειδή το θέλει.

Δε θα σε ζαλίσει ποτέ με χαζά ψευτουπαρξιακά προβλήματα που χρησιμοποιούν φτηνά όσοι δεν έχουν κάτι σημαντικό να πουν, δε θα σε ζαλίσει καν με τα σοβαρά του προβλήματα, έχει μάθει να είναι σιωπηλός και να ακούει τους άλλους. Ανοίγει την καρδιά του και μιλάει μόνο σε λίγους κι εκλεκτούς, τους πραγματικούς φίλους του. Είναι άτομα δοκιμασμένα και της πλήρους εμπιστοσύνης του.

Είναι ανοιχτοχέρης. Κι ένα τάληρο να του έχει μείνει θα στο δώσει και δε θα στο ζητήσει ποτέ πίσω παρόλο που δεν του περισσεύει και το κέρδισε με πολλή προσπάθεια.

Είναι αξιόπιστος, Οτιδήποτε και να του πεις, θα μείνει κρυφό, δε θα μοιραστεί τα μυστικά σου με τους άλλους. Δε θα κρίνει τα λάθη σου. Δε θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες σου. Δε θα σε βάλει ποτέ στον τοίχο να σου ρίξει φταιξίματα. Ποτέ.

Είναι υπομονετικός, τόσο που θα σε εκνευρίσει. Αλλά εάν είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ, θα ξέρεις να εκτιμάς τους ανθρώπους. Θα τον εκτιμήσεις, θα τον αγαπήσεις σαν αδερφό σου. Θα σε αγαπάει κι εκείνος, χωρίς να χρειαστεί να κάνεις κάτι το ιδιαίτερο και κάτι το δύσκολο.

Είναι κι αστείος. Αυτοσαρκάζεται για τους γύρω του. Μερικές φορές μπορεί να το παρατραβήξει στο χιούμορ του αλλά ξέρεις ότι δεν το εννοεί.

Αν σε δει να υποφέρεις, υποφέρει κι εκείνος. Αν σε δει να χαίρεσαι,χαίρεται.

Μαύρα μάτια, γεμάτα καλοσύνη. Μαύρα από λύπη, όχι από πονηριά στην ψυχή. Μαύρη ψυχή, από λύπη, όχι από κακία.

Έτσι ήταν 8 χρόνια πριν κι έτσι είναι ακόμα, μα του εύχομαι να γίνει πραγματικά χαρούμενος, γιατί στα καλά άτομα αξίζει κάθε ευτυχία!

Βοήθεια! Πνίγομαι στο παγωτό!!!

Οι περισσότερές μου απόπειρες στη μαγειρική είναι επιτυχημένες.
Εκτός από το παγωτό. Ας το παραδεχτούμε, δε γίνεται να φτιαχτεί αφράτο σπιτικό παγωτό, πάντα θα έχει περίεργη υφή μιας και δεν έχει τα τόσα συντηρητικά.

Η τελευταία μου απόπειρα να φτιάξω παγωτό, πρέπει να ήταν στο λύκειο... λέω να επιχειρήσω πάλι.

Όποιος/α έχει κανένα tip στο να είναι τέλειο στην υφή το παγωτό let me know. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Sonatine (volume 1)

Προχωράει στο δρόμο είτε χαμογελαστή, είτε αφηρημένη, είτε στον κόσμο της με τα ακουστικά του mp3 στα αυτιά πάντα με το κεφάλι ψηλά. Ό,τι κι αν κάνεις θα αντιληφθείς την παρουσία της όχι γιατί σε προκαλεί, δεν είναι τέτοιου είδους γυναίκα, αλλά γιατί η αύρα της γίνεται αντιληπτή από τους γύρω. Παρά την παιδική της φατσούλα, εκπέμπει μια σοβαρότητα που σε κάνει να σκαλώνεις αλλά και μια φιλικότητα που σε κάνει σίγουρο ότι ακόμη κι αν δε σε γνωρίζει μπορείς να ζητήσεις τη βοήθειά της.

Το χρώμα των μαλλιών της αλλάζει κατά καιρούς από ξανθό σε κόκκινο ή κάτι ανάμεσα αλλά παραμένουν μακριά σχηματίζοντας μπούκλες κάνοντάς τη να μοιάζει με χαίτη λιονταριού, για αυτό και ξέρεις ότι είναι δυνατή. Το πρόσωπό της στολίζεται από 2 πανέμορφα γαλαζοπράσινα, με κίτρινες πινελιές, μάτια που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν είναι αληθινά κι ότι οι ίριδες των ματιών της είναι πολύτιμοι λίθοι. Είναι γεμάτα αγάπη, το καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή, αλλά βλέπεις και μια δόση λύπης χαραγμένη που την έχει πολεμήσει και την έχει νικήσει. Έχει περάσει, βλέπεις, πολλά στη ζωή της, αλλά δε χάνει την όρεξή της για ζωή (ούτε και για φαγητό, γι αυτό και είναι ζουμερούλα).

Θα είναι ευγενική μαζί σου, αν είσαι κι εσύ. Εάν δεν είσαι θα σου μιλήσει από ευγένια (γιατί έχει καλούς τρόπους) αλλά δε θα υπάρχει θέση στην καρδιά της για σένα.
Μπορεί στην αρχή να σου φανεί λίγο ψώνιο, επειδή έχει άποψη για όλα. Στην πορεία θα καταλάβεις ότι πολύ απλά είναι ελεύθερο πνέυμα που εκφράζει πάντα τη γνώμη και τα πιστεύω της, χωρίς να τη νοιάζει αν την περάσεις για εκνευριστικό ψώνιο. Περιμένει από τους άλλους ειλικρίνια που αν δεν την έχει απλά διαγράφει και προχωράει στη ζωή της. Δεν έχει χρόνο για ψεύτες και υποκριτές. Θέλει να είναι σίγουρη ότι όταν κάποιος της λέει "είσαι φίλη μου" δεν το λέει απλά για να το πει, αλλά επειδή το εννοεί, όπως σίγουρα θα το εννοεί η ίδια, αν στο πει, όπως θα εννοεί και οτιδήποτε άλλο.

Μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλες τις συζητήσεις, από τα πιο απλά έως τα πιο περίπλοκα, εάν θεωρεί ενδιαφέροντες τους συνομιλιτές κι όχι ένα τσούρμο χαζοέξυπνους που θέλουν να περαστούν για έξυπνοι. Δε χάνει τον χρόνο της με δήθεν μορφωμένους που οι γνώσεις τους απλώνεται σε 5 λέξεις που βρήκανε στο λεξικό και η παιδεία τους είναι υπό το μηδέν.

Δεν ψάχνει για φίλους γιατί έχει. Αλλά δε θα απομακρύνει μια καινούρια φιλία γιατί έχει απέραντη αγάπη στην ψυχή της και δεν κουράζεται να τη δίνει, αρκεί να την αξίζει ο παραλήπτης. Δεν ψάχνει επιβεβαίωση από τους άλλους ούτε για την εμφάνιση, ούτε για το πνεύμα της γιατί ξέρει καλά τον εαυτό της. Παραδέχεται τα λάθη της γιατί δεν είναι δειλή. Δίνει στους άλλους ευκαιρίες, όταν τους αξίζουν. Είναι πολύ εύκολο να σε συμπαθήσει και να κερδίσεις μια θέση στην καρδιά της, θα σε νοιάζεται, είναι δύσκολο να σε βγάλει αλλά εάν το καταφέρεις δε θα ξαναμπείς ποτέ. Δε χάνει χρόνο με άτομα που πληγώνουν επίτηδες τους γύρω τους.

Έχει το δικό της, ιδιαίτερο στυλ, όχι ιδιαίτερα φανταχτερό αλλά προσεγμένο. Το ντύσιμό της την εκφράζει. Δε θα φορέσει ντεκολτέ για να τη δουν οι άλλοι αλλά επειδή αισθάνεται καλά με το σώμα της.

Είναι τρελή, θεότρελη! Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις παρέα μαζί της και να μην πονάς από τα γέλια. Ξέρεις πως ό,τι και να χρειαστείς θα είναι εκεί.

Τη συμπαθείς γιατί είναι ιδιαίτερη, ή την αντιπαθείς επειδή θα ήθελες να της μοιάζεις.

Αυτή ήταν, αυτή είναι και θα παραμείνει έτσι.

Coraline (and the secret door)

Για όσους παρακολουθούν τα κινηματογραφικά δρώμενα, δε χρειάζονται συστάσεις... για τους λιγότερο ενημερωμένους Coraline είναι ο τίτλος ενός βιβλίου, εμπνευμένου και σχηματισμένου μέσω γραμμάτων από τον Neil Gaiman, το οποίο και πρόσφατα πήρε χρώμα και κίνηση (σάρκα και οστά θα ήταν too much to say) στις μεγάλες οθόνες.

Στην ταινία, κυριαρχεί μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, ικανή ώστε να μας κάνει να μαντέψουμε ότι είναι παιδί του Tim Burton αλλά θα κάναμε λάθος (όχι μεγάλο βέβαια) μιας και είναι σκηνοθεσία του Henry Selick (που έχει συνεργαστεί με τον Burton στο "Τζίμυ και το Γιγαντοροδάκινο" αλλά ΚΑΙ στον "Εφιάλτη πριν τα Χριστούγεννα", οπότε σίγουρα κάπου σιωπηλά θα έχει μπει και το χεράκι του Burton στην "Coraline".

Από τις καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων της χρονιάς (εάν όχι η καλύτερη) και πιστεύω ότι μπορεί να εισαχθεί στις "Κλασσικές" -κινουμένων σχεδίων- ταινίες μαζί με την "Νεκρή Νύφη".

Γλυκιά, μέσα στην μαυρίλα της η ταινία, μας φέρνει το ακόλουθο μήνυμα:
"Μερικές φορές, αυτά που έχουμε μας φαίνονται λίγα κι έτσι μπορεί να πέσουμε σε ψεύτικες ουτοπίες και να ξεγελαστούμε, όμως όπως και η Coraline, κάποια στιγμή θα δούμε πως το ψεύτικο δε διαρκεί για πολύ κι ότι αυτό που κρύβεται από πίσω είναι ένα άχρωμο βαρετό κενό χωρίς νόημα εάν δεν έχει εμάς μέσα (όπως ο κόσμος που έφτιαξε η ψεύτικη μαμά της Coraline και στο τέλος δε μπόρεσε να επιζήσει χωρίς αυτήν). Οπότε φίλοι μου, να εκτιμάτε τα αυτά τα αληθινά πράγματα που έχετε, γιατί η Coraline στάθηκε τυχερή κι ελευθερώθηκε από τον ψεύτικο κόσμο, αλλά η Coraline έπαιζε σε ταινία, στην πραγματική ζωή μπορεί να μη σταθείτε και τόσο τυχεροί."

Btw, I Love you Mum and Dad. (Δε φταίω εγώ, η ταινία με άγγιξε τόσο πολύ).