Ο φαύλος κύκλος του χοντρού

Δεν ξέρω κατά πόσο γνωρίζετε τον όρο compulsive eater. Ένα άτομο που χαρακτηρίζεται έτσι έχει το γνώριαμα να ξεπερνάει τις άσχημες συναισθηματικές στιγμές που περνάει τρώγοντας. Άλλοι καπνίζουν, άλλοι πίνουν, άλλοι γίνονται κακιασμένοι και ύπουλοι αλλά οι compulsive eaters τρώνε για να ξεσπάσουν. Το φαγητό γι αυτούς είναι μια παρηγοριά, ένας καλός λόγος, ένα βοήθημα για να συνεχίσουν....
Όμως, οι compulsive eaters πολλές φορές αναγνωρίζουν το πρόβλημά τους και προσπαθούν να το λύσουν και τα καταφέρνουν πολύ καλά μέχρι να έρθουν σε μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και να αναγκαστούν να φάνε κάτι για να νιώσουν καλύτερα. Το κακό είναι ότι μετά το σνακ αντιλαμβάνονται ότι υπέπεσαν και πάλι στον πειρασμό και νιώθουν ότι όλη τους η προσπάθεια πήγε στα σκουπίδια κι έτσι αισθάνονται πολύ άσχημα για τον εαυτό τους και μιας και ήδη λύγισαν κι έφαγαν πνίγουν τον πόνο τους και πάλι στο φαί.

Τελικά, με όλους αυτούς τους τρόπους που βρίσκουν οι άνθρωποι να ξεσπάνε, δε μπορώ παρά να αναρωτηθώ: υπάρχει υγιής τρόπος να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες; Χωρίς να καταστρέφουμε τους πνεύμονες, τις φλέβες ή τη σιλουέτα μας;