Κι αν είμαι ροζ, μη με φοβάσαι...

Είμαι άνθρωπος (πάνω από όλα) πολύ ευέξαπτος. Τσαντίζομαι πανεύκολα, παθαίνω έκρηξη από τη συμπιεσμένη τσαντίλα που μπορεί κάποιος να μου προκαλέσει χωρίς κόπο αλλά όσο πιο εύκολα τσαντίζομαι τόσο πιο εύκολα μου περνάει.
Δε συγχωρώ ΠΟΤΕ κι όταν λέω ΠΟΤΕ ΤΟ ΕΝΝΟΩ (κι ας είμαι από τους James-Bondικούς, "Ποτέ μη λες ποτέ" το δόλο. Οποιαδήποτε πράξη έγινε συνειδητά για να πληγώθει, να γελαστεί, να εξαπατηθεί κάποιος. Δε θα του κρατήσω κακία, ούτε θα του το ανταποδώσω (εάν γίνει σε εμένα), αλλά θα τον απορρίψω, θα τον ξεκόψω.
Είμαι επίσης εύπιστη. Δυστυχώς ΘΕΛΩ να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν καλή πλευρά κι ότι αυτή υπερτερεί στο τέλος. Πράγμα που με οδηγεί συχνότατα σε απογοήτευση. Αναγνωρίζω στον εαυτό μου ότι δε με ξεγελά κάποιος αλλά τον αφήνω να τον πιστέψω μόνο και μόνο για να πεθάνει τελευταία η Ελπίδα. Αλλα η καριόλα είμαι απειρόψυχη, ούτε γάτα, ούτε μαλακίες.

Ό,τι κι αν είσαι, όπως κι αν είσαι, δε θα κριθείς ... δε θα έπρεπε να κριθείς... αλλά δε θα έπρεπε να κρίνεις... Έτσι όπως είσαι εσύ μαλάκας κι έχεις πληγώσει ανθρώπους με τις πουστιές σου, έτσι έχεις δεχτεί κι εσύ την πουστιά κάποιου. How dare you να κρίνεις;
Στο κάτω κάτω, η μαγκιά είναι να παραδεχτείς τις πράξεις σου, όχι να τις φορτώσεις σε κάποιον για να γλιτώσεις το τομάρι σου...

BUT THAT'S JUST ME....

'Αντε και καλή Πρωτοχρονιά να έχουμε....

Christmas On Fire!!!

Δεν ξέρω πώς σας βρήκαν τα Χριστούγεννα αλλά εμένα με βρήκαν με φαντασμαγορικό τρόπο.
Παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν, στο σπίτι ενός αγαπημένου μου προσώπου καταλήξαμε να λογομαχούμε αλλά μιας και είμαστε καλά παιδιά τα ξαναβρήκαμε. Δεν είχαμε προλάβει να φάμε τίποτα όλη μέρα οπότε κατά τις 11 παρά λέμε να τηγανίσουμε κάτι σνιτσελάκια και να φτιάξουμε μακαρόνια να φάμε πριν λιποθυμήσουμε.
Το καλό και χρυσό πλάσμα όμως είχε αφήσει να καεί το λάδι κι έτσι όταν έβαλα το σνίτσελ στο τηγάνι πετάχτηκε μια σεβαστά μεγάλη ποσότητα καμμένου λαδιού στη δεξιά μου παλάμη, με αποτέλεσμα κατά τις 12 που άλλαξε η μέρα και ήταν πλέον Χριστούγεννα, αν ο Άη Βασίλης υπήρχε κι ερχόταν στο σπίτι θα αντικρυζε εμένα κρεμασμένη στο νεροχύτη με το χέρι στη βρύση να σπαράζω και να κλαίω από τον πόνο.
Μετά από μεγάλες ποσότητες πουμαρό, και μην μπορώντας να βοηθήσω στην κουζίνα, έβαλα μπόλικα παγάκια σε μια πετσέτα και την κρατούσα με το κατακαμμένο μου χέρι καθώς εάν δεν ερχόταν σε επαφή με τον πάγο με πόναγε ακριβώς όπως και στην αρχή.
Πήγα στο δωμάτιο με τον υπολογιστή, να τσεκάρω κανένα γιατροσόφι στο ίντερνετ μας και καταπραυνθεί ο αβάσταχτος πόνος και ταυτόχρονα πάλευα να κρατήσω τα δάκρυα που μου προκαλούσε ο πόνος.
Το καλό και χρυσό πλάσμα αποφάσισε, αφού μου προσέφερε όση βοήθεια μπορούσε, να μη μείνουμε άφαγοι και σαν πεισματάρηδες που είμαστε δε θελήσαμε να παραγγείλουμε αλλά να ξαναδοκιμάσουμε την τύχη μας στη μαγειρική παρ' όλο που το αστέρι της Βηθλεέμ μας είχε στείλει σημάδια να τα παρατήσουμε. Το καλό και χρυσό πλάσμα ξέχασε για ακόμα μια φορά πολλή ώρα το τηγάνι στο μάτι με αποτέλεσμα να πάρει φωτια!!!! Μη μπορώντας να σκεφτούμε κάτι για να σβήσουμε τη φωτια (μιας και δεν μπορούσαμε να ρίξουμε νερό) μείναμε άπραγοι ώσπου σκεφτήκαμε τον πυροσβεστήρα του ατυοκινήτου.
Η φωτιά είχε αρχίσει να ετοιμάζεται να ξεχυθεί από το τηγάνι ώσπου το ηρωικό καλό και χρυσό πλάσμα το άρπαξε όπως μπορούσε και το πέταξε στο μπαλκόνι (καίγοντας ελαφρώς τον καρπό του) και έσβησε τη φωτιά.
Βγήκαμε κι εμείς έξω για να αναπνεύσουμε μιας και το σπίτι είχε γεμίσει καπνό και δε μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Το μπαλκόνι ήταν ΓΕΜΑΤΟ λάδι και γλύστραγε θανάσιμα μιας και ήταν στρωμμένο με πλακάκια από εκείνα τα άσπρα τα γυαλιστερά. Το σπίτι γεμάτο καπνό και λάδι, η κουζίνα μέσα σε μάυρα (κυριολεκτικά) χάλια. Ανοίξαμε παράθυρα, καθαρίσαμε όπως μπορούσαμε με τα καμμένα χέρια μας και ξαναφτιάξαμε φαί γιατί όπως και να έχει ήμασταν στα όρια του κόμματος.
Από τον πόνο την κούραση και την ταλαιπωρία, είπα να ξαπλώσω ενώ το καλό και χρυσό πλάσμα πήγε να ψάξει για φαρμακείο να πάρει καμιά κρέμα μιας και ο πόνος μου δεν είχε λιγοστέψει καθόλου και υπέφερα ακόμα και με τον πάγο. Δυστυχώς δε στάθηκε πολύ τυχερό, οπότε πέσαμε αποκαμωμένοι για ύπνο.
Περιττό να σας πώ ότι ο ύπνος με πήρε στις 8 το πρωί που είχε ΚΑΠΩΣ καλυτερεύσει το χέρι μου και καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας σήκωνα το καλό και χρυσό μου πλάσμα να μου φέρνει πάγο για το χέρι μου καθώς μόλις έλιωνε και το χέρι μου ανέβαζε θερμοκρασία ψόφαγα στον πόνο.
Τώρα, μετά από μεγάλες ποσότητες αλόης, το χέρι μου πονάει ελάχειστα από μόνο του, απλά δε μπορώ να πιάσω τίποτα.
Αυτά για το πώς πέραστα τα Χριστούγεννα. I dare you να μου πείτε αν σας συνέβη οτιδήποτε ηλιθιότερο. Είπατε κάτι;

Υ.Γ. Η ονομασία καλό και χρυσό πλάσμα χρησιμοποιήθηκε προς αποφυγήν χρήσης του πραγματικού ονόματος του προσώπου.
Αυτά για το πώς πέρασα τα Χριστούγεννα

Αυτά παίρνεις για τα πιστεύω σου...

Ναι αγαπητοί μου.

Επειδή είπα όχι στο να δουλέψω πρωτοχρονιά (από το πρωί μέχρι το βράδυ) δεν άρεσε στο αφεντικό και μου πρόσφερε χρονιάρες μέρες την απόλυσή μου.
Τι να σου πώ κύριε Ν. μία κοπέλα που ήξερε από κινηματογράφο είχες, τώρα έμεινες με τη Ρωσίδα που σε βρίζει πίσω από την πλάτη σου και την πέφτει στους πελάτες....ή ίσως κι έχεις λόγο που κράτησες αυτή....
Δεν πειράζει, εγώ έφυγα τουλάχιστον επειδή είχα τα κότσια να σου πω όχι. Καλές γιορτές να έχεις, θυμήσου όμως ότι το καλό που κάνεις τα Χριστούγεννα το εισπράτεις στο διπλάσιο!

Πρέπει να είσαι κωλόφαρδος ή ηλίθιος σε αυτή τη ζωή...

Πιστεύω ότι δεν είναι τυχαία η φράση "Οι πουτάνες κι οι λολές έχουν τις τύχες τις καλές" που είναι παραλλαγή του τίτλου του σημερινού μου ποστ.
Σήμερα κυρίες και κύριοι θα θίξω θέματα που αφορούν το εργασιακό μας περιβάλλον.

Όσοι από εμάς έχουν την τύχη (ή ατυχία) να εργάζονται ως υπάλληλοι, θα έχουν φυσικά γευτεί την απόλυτη έλλειψη σεβασμού για τις προσωπικές μας ανάγκες από το αφεντικό τους.
Συγκεκριμένα, όπως έχω αναφέρει παλαιότερα δουλεύω σε video club κι εργάζομαι μια πρωί μια απόγευμα (μέχρι τις 11μιση) και όταν είναι απογευματινή έχω και την τεράστια τιμή να δουλεύω ούτε λίγο, ούτε πολύ 13 ολόκληρες ώρες την Κυριακή. Στα μέσα του Δεκέμβρη, όπως όλοι ξέρουμε, τα καταστήματα λειτουργούν υπό συνεχές ωράριο ΚΑΙ τις Κυριακές... Το αφεντικό μου, λοιπόν, είχε τη λαμπρή ιδέα να μοιραστεί η Κυριακή που δουλεύω με την πρωινή συνάδελφο και φυσικά την ερχόμενη Κυριακή που δε θα δούλευα υπό κανονικές συνθήκες, να μοιραστώ την Κυριακή με την τότε απογευματινή. Ιδού μία ανθρώπινη απορία που δημιουργήθηκε στο φτωχό μυαλό μου. "Κύριε μου, αν θέλεις να ακολουθείς το γιορτινό ωράριο δεν πρέπει τις υπόλοιπες μέρες να ακολουθείς το κανονικό ωράριο; Πόσο αίμα θες ακόμα να πιεις αχόρταγε βρυκολακα με μορφή 62άχρονου ξεμώρα...; Δε σου φτάνει που λιώνουμε μία Κυριακή, θες να λιώνουμε κάθε μέρα στις γιορτές; Επίσης άκουσα τη φήμη, ότι έχεις σκοπό να με βάλεις να δουλεύω 13 ώρες την Πρωτοχρονιά. Σε πληροφορώ πως με την όρεξη θα μείνεις, γιατί εάν την Πρωτοχρονιά θα είναι μονοβάρδια να είσαι σίγουρος ότι ΔΕΝ θα την κάνω εγώ, ακόμα κι αν με απολύσεις. Δε θα κάτσω εγώ να με πηδήξεις στην κούραση μαζί με τις άλλες κοπέλες μόνο και μόνο επειδή είσαι ένας άπλυστος φιλάργυρος γέροντας!!!!"
Βάζω άνω τελεία σε αυτό το θέμα, ίσως το αναπτύξω περαιτέρω σε άλλο ποστ μου.

Τώρα έχω να πω για τις κατινιές των εργαζομένων. Θα πρέπει να μην έχουν τίποτα άλλο στη ζωή τους οι περισσότεροι για να κάθονται να κουτσομπολεύουν τι είπε αυτός, τι είπε αυτή, γιατί το είπαν, ποιος τσακώθηκε, ας θάψω αυτόν και πάει λέγοντας. Mind your fucking business, get a life along with your job and kiss my ass!!!! Παλιοσκρόφες κατίνες!!!!!

Αααααχ! Ξαλάφρωσα!!!!! (Είχα να ξαλαφρώσω έτσι από τότε που είχα πάθει δυσκοίλια) :PPPPPPPPPPPPPPP Lolllll Just being ....ewy)

Anw... αυτά....

Και για να ολοκληρώσω με το νόημα του τίτλου, για να μη σου βγαίνει ο κώλος στη δουλειά σε αυτή τη ζωή θα πρέπει ή να είσαι τυχερός και να είναι η οικογένειά σου πλούσια ή να σου τύχει το τζόκερ, ή να παντρευτείς πλούσιο/α ή να είσαι (παύλα κάνεις συνέχεια μέχρις ότου σου γίνει τρόπος ζωής) μαλάκας.

(Το ποστ αυτό ήταν μια προσφορά του videi club "Τάδε" (Σιγά μην κάνω και διαφήμιση!!!!))

Καταραμένοι κομμωτές!!!

Οι κομμωτές μου τη σπάνε απίστευτα...
Σου κάνουν ό,τι μαλλί νομίζουν εκείνοι ότι είναι ωραίο και που μόνο αυτοί ξέρουν να το φτιάχνουν και νομίζουν ότι όλοι μας στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μας πηγαίνουμε και μαθαίνουμε την τέχνη του μαλλιού και θα τα καταφέρουμε να το φτιάξουμε...

Α σιχτίρι ρε!!!! Εγώ φυσικός σπουδάζω!!!! Όχι μπαρμπέρης!!!! Πουσταρά κομμωτή το να λες σε ένα οποιοδήποτε άτομο, έλα είναι εύκολο κι εσύ θα μπορείς να το φτιάξεις στο σπίτι είναι σαν να λέω εγώ σε σένα..έλα είναι εύκολο να βάλεις eye-liner μόνος σου, μπορεί ο μισός γυναικείος πληθυσμός να μην τα καταφέρνει αλλά θα το μπορέσεις επειδή το λέω εγώ... Μπούφο!!! Εάν ήξερα να φτιάχνω μόνη μου τα μαλλιά μου δε θα πατούσα στο μαγαζί σου να σου σκάσω 90 ευρώ... Μη σου μπιπ τίποτα!!!

Τέλοσπάντων....συνοψίζοντας....σε συγχωρώ γιατί παρ' ότι μου έκοψες ηλίθια αφελάκια και δε θα καταφέρω ποτέ να της κάνω όπως εσύ ή οι χαζοβιόλες στο κομμωτήριό σου, μου πάνε γιατί έχω γαμάτη φάτσα ακόμα κι αν θα τις κάνω μισο-ίσιες μισο-σγουρές...

Υ.Γ.1 Οκ, με συγχωρείς που σε είπα πουσταρά και τα κορίτσια χαζοβιόλες....
Υ.Γ.2 Θα έλεγα δε θα ξαναέρθω αλλά σε κανένα δίμηνο θα θέλω ρίζα πάλι και θα με ξαναδείς... πουσταρά....

Ουφ, ξέσπασμα τέλος. Ρότζερ!

Πώς θα νιώθατε....

εάν ένα άτομο είχε κυκλοφορήσει άσχημες ψεύτικες φήμες για σας και τελικά οι γύρω σας το καταλάβαιναν αυτό κι έβλεπαν τι άδειο άτομο είναι και τη άρρωστη ψυχή που έχει;;;

Τέλειο ε;;;

Και το πιο απίστευτο;;; Χωρίς να έχετε προσπαθήσει να πείσετε τους άλλους...!

Πάρτα τσούλα, να μάθεις να μην είσαι ψεύτρα και κατίνα επειδή σε διέγραψα από τους φίλους μου. Have some respect for yourself bitch!

Αίσχος

Ντροπή στον άνανδρο αστυνομικό που πυροβόλισε ένα παιδί και δεν έχει τα κότσια να κρεμαστεί μόνο προσπαθεί να μας πείσει ότι ήταν αυτοάμυνα.
Αίσχος στους πολιτικούς και στους ανώτατους της αστυνομίας που δεν το ξήλωσαν αμέσως. Αίσχος στους γονείς του που τον μεγάλωσαν έτσι. Αίσχος σε όλους που κατάντησαν.
Αίσχος στους αναρχικούς που βρίσκουν αφορμή να καταστρέφουν ξένα όνειρα επειδή δεν έχει καμιά αξία η δική τους ζωή και δεν ανήκουν πουθενά.
Αίσχος σε όλους αστυνομικούς που δεν είναι τίμιοι και τα κάνουν πάνω τους και που για να σκεπάσουν τα εγκλήματά τους, αφήνουν να δημιουργείται χάος, γιατί ξέρουμε ότι μπορούν να δράσουν.
Αίσχος στις σάπιες αξίες και τα προσωπικά συμφέροντα.
Αίσχος σε όλους τους χέστες που πήγαν και καλά να διαδηλώσουν για το χαμένο παιδάκι και κατέληξαν να σπάνε βιτρίνες και να κλέβουν.
Αίσχος σε όλους....

Jimmy Rose's question form...

1. how are you? f---ing bored.
who was the last person you hugged? my bro i think...
3. look to your left, what do you see? a blue pen
4. where do you like to be the most? Anywhere as long the company is nice
5. whats your fave film? Rainman
6. what does the last person you commented on myspace mean to you? I haven't logged in myspace for a looooong time...
7. what did you last laugh about? a joke about why we put little angels on the top of the christmas tree instead of stars!
8. where was your default took? I don't really know what you mean.
9.whats the first thing you look for in a girl/guy? behaviour
10. if your still in school, whats your fave lesson? It was science
-11. what do you work as / want to work as? I work at a video club
12. do you play video games? if so, which is your fave game? Crash Bandicoot, every single game.
13. who never fails to make you laugh? myself.
what are you listening to right now? A stupid radio producer, quite annoying.
15. who did you last have a sleepover with? My cuz.
16.i bet you miss someone, who?! My family
17. are you happy with your life right now? Yes
18. why did you last get upset? Someone hung up on me
19. who was the last person you texted? My boyfriend.
20. who do you live with? parents and bro.
21. do you like living with them? Yeah, they're all INSANE but I love 'em
22. whats your mood right now on myspace? Don't remember, on facebook though is "In love" :P
23. did you realise that there was no 23? yeah, actually i corrected 24 to 23 :)
24. what does your profile song mean to you? -
25. who did you last shout at and why? My bf
26. are you normally a happy person? No, I'm above normal happy, I'm happy in a weird way
27. what was the last thing you went to see in the movies and with who? Max Payne with my bf and two other friends.
28. whats your fave food? Snails
29. are you in love? Yes
30. do you remember how you was 3 years ago? Yeah
31. if so, does it make you cringe? Dunno
32. if you could be with someone right now, who would it be? My loved ones friends, fam...etc
34. do you have any blogs on your myspace? What's with the obsession with myspace? weirdo!
35. whats your fave thing in your room? My laptop
36. is this quiz boring you? It was kind of stupid...
37. if you had one wish, what would you wish for? Not to work tommorow, because it's Sunday and I should be at home resting DO YOU HEAR THAT BOSS???
38. when was the last time you lied? I don't remember, I don't lie often
39. are your lips chapped? Why, is it important?
40. any last words? Pfffffff

Ξέρει κανείς από ψυχανάλυση;;;

Τον τελευταίο καιρό δεν πάω καλά... όλο βρίσκω ελαττώματα γύρω μου...
Τη μία με ενοχλεί η δουλειά μου, την άλλη η σχέση μου, την άλλη οι γνωστοί μου...στην ουσία δε μου φταίνε...η δουλειά μια χαρά είναι, η σχέση μου μια έτσι μια γιουβέτσι αλλά δεν έχουμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα, ούτε οι γνωστοί μου μου έχουν κάνει κάτι αλλά δε νιώθω ευχαριστημένη...
Δεν ξέρω τι στο καλό συμβαίνει...Εσείς οι bloggers της φιλοσοφικής που μπορεί να ξέρετε κάτι παραπάνω από ψυχολογία για πείτε τη γνώμη σας...καμια συμβουλή, something τελοσπάντων...

It's a fuckin' day, today...

Σήμερα νιώθω like crap!

Να σκεφτείτε, είμαι πολύ χαρούμενο κι αισιόδοξο άτομο, αλλά σήμερα είμαι σα Μεγάλη Παρασκευή και το πιο παράλογο είναι ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος!!! Νιώθω ότι δεν έχω όρεξη, είμαι απίστευτα κουρασμένη χωρίς να έχω κοπιάσει ιδιαίτερα, πολύ down!!!

Είδα μια χαζοταινία που μου έφτιαξε για λίγο τη διάθεση, but, μετά πάλι τα ίδια, don't know why...

Υποθέτω αύριο θα είμαι καλύτερα....ελπίζω...I hate this feeling I have today...

Πολυαγαπημένο μου ημερολόγιο...

Αποφάσισα ότι πρέπει να επικεντρωθώ στα καλά που έχω στη ζωή μου (και είναι πολλά) και να μην ασχολούμαι με διάφορα φτηνιάρικα προβλήματα που στην ουσία δε θα έπρεπε καν να τα παίρνω στα σοβαρά αφού είναι γελοία τα ίδια αλλά και τα άτομα τα οποία τα δημιουργούν.

Αποφάσισα ότι πρέπει να ελαττώσω τους καφέδες που πίνω σε έναν την ημέρα γιατί με το δεύτερο έχω απίστευτη υπερένταση (τα νεύρα ταλαντώνονται με μεγάλο ψ!). Αποφάσισα ότι πρέπει να προσέχω την ψυχική μου υγεία όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να την πειράξουν μόνο και μόνο επειδή πληγώθηκε ο τιποτένιος εγωισμός τους που αρνούμαι να τους κάνω παρέα (I didn't know I'm that important to you, thanks for making me feel so special).

Αποφάσισα πως θα σέβομαι ΜΟΝΟ αυτούς που εκτιμούν τον ως τώρα σεβασμό που τους έχω δείξει και τον έχουν ανταποδώσει. Οι αχάριστοι θα πάθουν αυτά που τους αξίζει!

Αποφάσισα επίσης να επιλύσω όλες τις χαζές μικροδιαφορές που έχω με άτομα που αγαπάω και που μας προκαλούν πού και πού εντάσεις.

Αποφάσισα ότι θα έχω φίλους που θα με κάνουν να αισθάνομαι πάντα καλά (και τουλάχιστον αυτό το έκανα).

Επίσης αποφάσισα ότι αν μου δωθεί η ευκαιρία, θα δώσω το αντίτιμο σε αυτούς που πρέπει.

Αποφάσισα και διέταξα!!!

Αυτά, καληνύχτα πολυαγαπημένο μου ημερολόγιο!!! Και μην ξεχνάτε, σας αγαπώ!!!

Beautiful

Every day is so wonderful
then suddenly...it's hard to breath
now and then...I get insecure
from all the pain...I'm so ashamed

I am beautiful, no matter what they say
words can't bring me down...
I am beautiful in every single way
words won't bring me down...
so don't you bring me down today

To all your friends, you're delirious
so consumed in all your doom
tryong hard to feel the emptyness
the pieces gone, let the puzzle undone
is that the way it is???

You are beautiful no matter what they say
words can't bring you down
'cause you are beautiful in every single way
words can't bring you down,
so don't you bring me down today...

No matter what we do
no matter what we say
we're the song inside the tune
full of beautiful mistakes
and everywhere we go
the Sun will always shine

'cause we are beautiful no matter what they say
yes, words won't bring us down
we are beautiful in every single way
yes, words can't bring us down,
so don't you bring me down today

Είμαι ένα γουρουνάκι!

Έδιωξα μια γυναίκα που ζητιάνευε στο μαγαζί και τώρα νιώθω άσχημα! Σοβαρά!

ΟΧΙ, δεν το παίζω καλή και ότι λυπάμαι τους άλλους, πάντα μια στρίγγλα κακιασμένη είμαι, απλά πού και πού νιώθω ενοχές για κάτι τέτοια. Τελοσπάντων, θα μου περάσει...

Μία ακόμη μέρα, λιώνω στο μαγαζί, κάνοντας δουλειές, ζωγραφίζοντας τα καρτελάκια των ταινιών για να είναι πιο όμορφα, μαλακίζομαι με τον υπολογιστή για να περάσει η ώρα. Και να περάσει, δε θα πάω σπίτι μου να απλώσω την αρίδα μου λίγο να ξεκουραστώ... από δω κι από κει πάλι θα είμαι με άλλες δουλειές κι αγκαρίες... Ουφ!!! Τουλάχιστον νιώθεις κάπως alive όταν οι ρυθμοί της ζωής σου είναι "Τρέχω σαν το Βέγγο και δεν προλαβαίνω". Το μόνο κακό είναι πως τρέχεις σαν το Βέγγο και ΔΕΝ προλαβαίνεις!!!

Κι έρχονται οι γιορτές και σκέφτομαι τι έχω να αγοράσω και τρομάζω!!! Το καλό με τις γιορτές είναι ότι μπορείς να γελοιοποιήσεις άνετα τον εαυτό σου, φορώντας σκουφιά, στέκες με αγιο-Βασιλάκια και διάφορες άλλες παπαρίτσες και να το χαίρεσαι κι από πάνω!!!
Πέρισυ για παράδειγμα είχα πάει παραμονή Χριστουγέννων στο Σύνταγμα με ένα σκουφί αγιο-Βασιλιάτικο με κόκκινα φωτάκια σε σχήμα αστερακίου και έκανα το χαζοχαρούμενο!!! Είναι ένας δικός μου τρόπος εξιλέωσης...

Περίεργο...δεν έχω να παραπονεθώ για πολλά πράγματα τον τελευταίο καιρό...πολύ περιέργο....τρομακτικό θα έλεγα!!!! Λέτε να το ζήσω ανέμελα και να μου έρθει έτσι απότομα καμιά κεραμίδα ή να είμαι επιφυλακτική;;;

Παραλήρημα μέρος πρώτο...

Ουφ!!!! Βαρέθηκα!!! Χτες, Κυριακή, δούλευα όλη μέρα στο video club. Σήμερα είμαι πρωινή. Κι όλα αυτά για τα γαμω-λεφτά!

Σήμερα ήμουν απίστευτα τυχερή, διότι, ενώ ανοίγω στο μαγαζί στις 10, πήρα απόφαση να σηκωθώ στις 9'45, είχα ντυθεί στις 9'50 (ναι το μπορούν αυτό οι γυναίκες - μόνο όταν πρόκειται να χάσουν τη δουλειά τους) κι ενώ είχε λαική, κατάφερα να τρυπώσω γρήγορα κι ΑΚΡΙΒΩΣ 10 είχα μπει μέσα στο μαγαζί. Μην αναρρωτιέστε πώς τα κατάφερα! Να σας πω ότι δεν είχα δέσει ούτε τα παπούτσια μου, το μαλλί μου ήταν απερίγραπτο κι είχα φορέσει ένα σκουφί για να βγω έξω (το συμμάζεψα όπως βρήκα), φόρεσα ό,τι να'ναι (μια μπλούζα που παλιά είχε λεκιαστεί με κόκκινο κρασί και δεν είχε φύγει, αλλά έβαλα ένα αυτοκόλλητο και το κάλυψα, τζιν, ίσα που πρόλαβα να αλλάξω βρακί, κάλτσες, παπούτσια, μπουφάν κι όξω απ'την πόρτα. (Έχω κι ένα πελάτη μαλάκα, με ρωτάει για κάθε ταινία "Αυτό είναι καλό; Αυτό είναι καλό; -Μου έχει πρήξει τα συκώτια μου. Λες κι έχουμε τα ίδια γούστα στον κινηματογράφο μύγα-μήσω- Α ΨΑΞΕ ΜΟΝΟ ΣΟΥ ΡΕ !!!

Τέλοσπάντων. Κάθησα και καθάριζα σα μαλάκας πρωινιάτικο με χλωρίνες το μπάνιο, τους πάγκους, από 'δω από κει...με τα πολλά πήγε μιαμιση...κάθησα μια σταλιά να αποκάμω τον καφέ μου, μετά παρήγγειλα και φαί, δε μπορούσα να περιμένω να πάω σπίτι, με είχε κόψει λόρδα και εν τέλει έχει πάει τρεις και σε μιάμιση ώρα σχολάω επιτέλους!!! Να πάω να ρημαδοκοιμηθώ να κάνω φράπα το μαγουλάκι γιατί έχει πάθει υπερκόπωση από την ινσόμνια!

Ρε τον μαλάκα!!!

Το είχα παρατηρήσει εγώ ότι οι τελευταίες 2 μέρες πήγαιναν διαολεμένα καλά κι ότι κάποια στιγμή κι εντελώς απροειδοποίητα κάτι κουφό θα μου συνέβαινε. Και όντως!!!

Αυτόν τον καιρό εργάζομαι σε ένα dvd club για να βγάλω το βρώμικο ψωμί μου μιας και είναι γνωστό: σ' αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί. Ως ένα σωστό dvd club που σέβεται τον ευατό του έχουμε και κρυφό section με ροζ ιστορίες.

Μου σκάει σήμερα μύτη ένας νεαρός. "Να σας ρωτήσω, εκεί μέσα έχετε ταινίες;" "Φυσικά", απαντώ εγώ. "Τι ταινίες;" "Ροζ" όπως λέει και η μη διακριτική ταμπελίτσα που κρύβεται όμως με περισσή χάρη και ταυτόχρονα σκεφτόμουν ότι πέσαμε σε μαλάκα, δεν ήξερα όμως ότι πέσαμε σε μαλάκα που το κάνει δημόσια!!! Ναι κυρίες και κύριοι, πήγε μέσα στο δωματιάκι με τα αισθησιακά κι άρχισε να τρίβει το παντελόνι του. Πανικοβλήθηκα γιατί ήμουν και μόνη μου στο μαγαζί, ότι είχε φύγει η συνάδελφος με την οποία τα πάμε καλύτερα (εκεί πήγαινε το διαολεμένα καλά). Παίρνω στο 2ο μαγαζί (γιατί είμαστε και αλυσίδα) κι ευτυχώς ήταν επάνω το αφεντικό. "Εεεεε, κύριε Τάδε, έχει μπει κάποιος στα ροζ και...." "Και;;" "Καιιιιι ΑΓΓΙΖΕΤΑΙ"!!!! "Έρχομαι" λέει ο αφεντικός. Ξάφνου σκάει όξω από το δώμα ο μαλάκας και στάθηκε μπάστακας απέναντι κι άρχισε να με κοιτάει πολύ περίεργα. Ευτυχώς, σαν από μηχανής θεός, ήρθε να κάνει επιστροφή dvd ένας νεαρός πελάτης μας, ψιλοκατάλαβε τι έγινε και καθόταν στον πάγκο να μου κρατάει παρέα, ενώ ο μαλάκας είχε ξανατρυπώσει κι είχε αρχίσει τα ίδια. Εν τέλει ήρθε το αφεντικό (πολύ γρήγορα ομολογώ) τον έπιασε από το σβέρκο του είπε "Μην ξαναπατήσεις μαλάκα" και τον έδιωξε.

Σήμερα έχασε τον τίτλο της μαλάκως η συνάδελφος, αυτή η λέξη χαρακτηρίζει άλλα άτομα, δεν της αξίζει...για σήμερα τουλάχιστον.

Έχει περάσει κανένα μισάωρο με μία ώρα από το συμβάν και έχω ηρεμήσει αρκετά....

Υπάρχουν όμως κάτι μαλάκες τελικά!!!!

Πού πας καημένη;;;;

Δε θα καταλάβω ποτέ τα άτομα με ΣΟΒΑΡΑ (το τονίζω) κόμπλεξ. Άτομα που επειδή απογοητεύουν τον εαυτό τους βγάζουν μίσος για όσους ανθρώπους γύρω τους είναι ευτυχισμένοι. Άτομα που δεν έχουν ΠΟΤΕ να πουν μόνο καλά πράγματα για κάποιον, θα σου πουν "Ο Τάδε καλό παιδί" και θα προσθέσουν μεγαλόφωνα "ΑΛΛΑ πολύ βλάκας" ή ότιδηποτε θεωρούν τα ιδια αυτά άτομα μειωνέκτημα ενώ στην ουσία μπορεί και να μην αληθεύει. Άτομα τα οποία είναι αδύναμα να παραδεχτούν τα λάθη τους και κρύβονται πίσω από γκρίνιες και δάκρυα.

Είχα την τύχη και ατυχία να γνωρίσω 2 τέτοια άτομα. Η μια ήταν κάποτε φίλη μου, η άλλη είναι συνάδελφός μου. (Η συνάδελφος μου για παράδειγμα όταν θέλει να πει ότι ο τρόπος της είναι ο σωστός, επειδή δεν έχει επιχειρήματα χρησιμοποιεί πάντα τη φράση "Κάν'το έτσι αλλιώς το αφεντικό θα φωνάζει", πράγμα που δε συμβαίνει ΠΟΤΕ!

Το μόνο που έχω να πω είναι: Παιδία, κοιτάχτε να βρείτε τη δική σας ηρεμία κι ευτυχία κι άστε ήσυχη την ευτυχία των υπολοίπων!

Αααααχ! Τα είπα και ξελάφρωσα :P

Και να προσθέσω κάτι άλλο. Όταν προσπαθείς να κάνεις δυστυχισμένο έναν άνθρωπο, ό,τι κι αν σου έκανε, δεν δικιολογείσαι γιατί είσαι πικραμένος, ΕΙΣΑΙ απλά ΚΑΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Ο καλός μήνας από την πρώτη φαίνεται!

Εγώ το μόνο που θα σας πω είναι ότι το πρωί της πρώτης Νοεμβρίου πήγα στο μνημόσυνο για τα τρίμηνα του παππού μου! Οπότε προκαταβολικά αντιλαμβάνεστε.
Να τα απαριθμήσουμε, όσα θυμάμαι. Οπότε... Σάββατο βράδυ τσακώνομαι, Κυριακή πρωί χαλάνε τα ακουστικά του mp3 μου, Κυριακή απόγευμα χαλάνε 5-6 πλήκτρα από το laptop μου και σαν να μην έφτανε αυτό, τραβάει ζόρι και το αντιγραφικό του. Κυριακή βράδυ ξανατσακώνομαι. Δε θέλω να βιαστώ να μιλήσω αλλά σήμερα τα πράγματα είναι πιο καλά!
Και η μαλακω-συνάδελφος έκανε το κατιτις της από δουλειές στο μαγαζί και τα ξαναβρήκα με το άτομο που τσακώθηκα. Μόνο το laptop μου έχει ακόμα πρόβλημα και χρειάζομαι καινούριες ψείρες.

Και καθώς πίνω τον κρύο στιγμιαίο καφέ μου με γεύση βανίλια, χτυπημένο με νερό και γάλα, αναρωτιέμαι. Αν η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, συνεχίζει όντως να είναι καλή για όλο το υπόλοιπο; Κι αντιστοίχως η κακή μέρα, συνεχίζει να είναι κακή;
Γενικεύοντας τώρα, και χρησιμοποιώντας αυτήν την παραβολή (αλλά και σινάμα αληθινή ιστορία) έρχομαι να σας κάνω μια ερώτηση που κρύβει μια δόση αισιοδοξίας από τη μεριά μου. Αλλά θέλω να μου πείτε και τη γνώμη σας. Αν μια κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο και φαίνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα, τελικά γίνεται να αλλάξει; Αν μέσα στη μιζέρια που μπορεί να μας βάλει μια κατάσταση καταφέρουμε να βρούμε λίγη δύναμη, μήπως αυτή η αλλαγή στην ενέργεια μπορεί να επιφέρει αποτελέσματα και η κατάσταση να βελτιωθεί έστω και ελάχιστα;

Χμμμμμμμ....Νομίζω ότι το πιστεύω, εσείς;

Πάλι καλά που (δεν) είμαι δεισιδαίμων;

Έπεσε προχτές για ύπνο και είδα το χειρότερό μου εφιάλτη!!! Ήμουνα λέει έγκυος με μια κοιλιά από εδώ μέχρι το Μπαγκλαντές! Ξύπνησα λουσμένη με κρύο ιδρώτα... (Μα τι ακούω στο ράδιο Παναγία μου; ότι ο Αιστάιν έχει δικαιώματα ακόμα και νεκρός και κάνει δήλωση στην εφορία! Τελικά αυτοί οι πούστηδες ούτε τους νεκρούς δεν αφήνουν σε ησυχία!)

Παραλλήρημα τέλος.

Και πήγαμε που λέτε με μια συνάδελφο και το αφεντικό στο μάκρο να πάρουμε κανένα χριστουγεννιάτικο για το μαγαζί και καταλήξαμε να φοράμε με τη συνάδελφο κερατάκια ταράνδου και να βγάζουμε φωτογραφίες δίπλα από ένα χάρτινο Άη Βασίλη (όχι δεν ήμασταν πιωμένες!) Ήταν απλώς μια ανάγκη να γελοιοποιήσουμε για ακόμα μια φορά τον εαυτό μας σε δημόσιο μέρος εκούσια για να μη μπορούν να το κάνουν οι άλλοι.

Και καθώς παίρναμε σβάρνα έναν προς έναν τους διαδρόμους του μάκρο άρχισα να νιώθω μια μικρή ενόχληση μέσα μου. Ήταν η καταναλωτική μανία που είχε αρχίσει να ζυγώνει ολοένα και πιο κοντά και ύπουλα! Και φυσικά έπρεπε να θεραπευτώ!!! Και πήγαμε και πήραμε πακέτα ολόκληρα από 10 είδη διαφορετικής σοκολάτας. Bounty, toblerone, kinder ...ούτε και θυμάμαι. Όλα στο ψυγείο του μαγαζιού είναι που η μαλάκω που είναι στο ίδιο μαγαζι (όχι η συνάδελφος που πήγαμε μάκρο, μια μαλάκω που θα αναφέρεται απλά ως μαλάκω) θεώρησε πως για να είναι τακτοποιημένο το ψυγείο άνοιξε όλα τα σακουλάκια κι έβαλε τις σοκολάτες σε μπολάκια. Τη σακούλα των σκουπιδιών που είναι φίσκα μωρή μαλάκω δε την άδειασες, τις σοκολάτες τακτοποίησες γαμώ τη μαλακία που σε δέρνει!

Ξέρετε τις προάλλες που είπε μέσα στις άκρες το αφεντικό ότι μάλλον θα την κόψει και κάνω υπομονή...

Χμ....τσαντίστηκα και μου έφυγε η έμπνευση....γαμώτο....θα ακούσω λίγη μουσική και ίσως επανέλθω...

Τι δεν είσαι ρατσιστής; Καλά να πάθεις!

Η κακή μέρα είναι ύπουλη κι ενώ δε φαίνεται από το πρωί σου σκάει απότομα μπροστά στη μάπα, σου δίνει ένα φούσκο και σε τιμωρεί για τους καλούς σου τρόπους!
Είμαι που λέτε στο μαγαζί που εργάζομαι στο οποίο έρχεται "υποτίθεται" ένας τζαμάς μια φορά την εβδομάδα (ναι καλά! Εγώ ένα μήνα δεν τον είχα δει το μπιιιπ!). Έρχεται που λέτε ένας αλλωδαπός, από το Πακιστάν για να ακριβολογούμε με σύνεργα καθαρισμού για τζάμια. Τηλεφωνώ στη συνάδελφο του άλλου μαγαζιού- είχε αργήσει να ανοίξει. Τηλεφωνώ στον υπεύθυνο "Καλημέρα κύριε τάδε! Συγγνώμη που σας ενοχλώ πρωί πρωί, έχει έρθει κάποιος για τα τζάμια". "Καλημέρα, οκ, πλήρωσέ τον και γράψτο σε ένα χαρτί"

Το τραγικό μου λάθος ήταν που δε χαρακτήρισα με την μια τον άνθρωπο που είχε έρθει με την ετικέττα "Πακιστανός"! Γιατί...ο δικός μας ο τζαμάς είναι Έλληνας, που σημαίνει ο νεαρός που ήρθε να καθαρίσει τα τζάμια δεν ήταν αυτός που έρχεται συνήθως κι επειδή εγώ ποτέ δεν τον είχα δει και με το οκ του υπεύθυνου του έκανα νεύμα να αρχίσει τη δουλειά. Εν τέλει το παλικάρι τελείωσε και μου ζήτησε 15 ευρώ (πολλά, η αλήθεια). Στην πορεία έμαθε ο υπεύθυνος τι είχε γίνει και ήρθε να μου τα χώσει επειδή δεν ήξερα ποιος είναι ο γαμωτζαμάς κι επειδή αυτόν τον πλήρωσα 15 ευρώ. "Γιατί δε μου είπες στο τηλέφωνο ότι αυτός που είχε έρθει ήτανε Πακιστανός;" "Ξέρω γω? Δεν το θεώρησα σημαντικό να ειπωθεί." Του πούστη πια! Γιατί, οι άλλοι ξέρουν από πού είμαι κι όταν πάω κάπου λένε "Πέρασε μια Κρητικιά"?
Συνεχίζει ο διάλογος..."Φοβήθηκες μη σε περάσω για ρατσίστρια;" "Όχι κύριε τάδε, απλά δε βρήκα το λόγο να αναφέρω την καταγωγή του." "Πάντως σήμερα είσαι μείον 15 ευρώ ρατσίστρια!"

Σας άρεσε?

Ιπτάμενο ΜπουγατσοΕρωτηματολόγιο κι ο Θεός Βοηθός!

1) Ποιο ειναι το ποιο περιεργο μερος που εχετε κατουρησει?
Χμμμμ κι έστω ότι το μαθαίνετε, δε ξέρω πού στο καλό θα σας ωφελήσει. Πίσω από ένα τρακτέρ, μπροστά από ένα μαντρί με γίδια. (Δε φταίω εγώ! Ήμουν διακοπές σε ένα χωριό και είχαν εκδήλωση για το 15Αύγουστο και μια γαμωτουαλέτα δεν υπήρχε!)

2)Ποιο ειναι το πιο ηλιθιο πραγμα που εχετε πει σε ατομο που γουσταρετε?
Λέω συχνά ηλιθιότητες, δε μπορώ να θυμηθώ τη μεγαλύτερη...

3)Ποια ειναι η μεγαλυτερη δημοσια ξεφτιλα που εχετε παθει?
Έχει σκιστεί το παντελόνι μου, αλλά ευτυχώς είχα μια ζακέτα και την έδεσα στη μέση μου κι όλα καλά!

4)Ποια ειναι η μεγαλυτερη ποσοτητα φαγητου που εχετε καταναλωσει?
Δυο μεγάλες μπάλες παγωτό πλημμυρισμένες με μερέντα και μισή φεγγαρόπιττα (έσκασα!)

5)Το πιο αστειο ονειρο που εχετε δει?
Χμμμμμμμ, το συγκεκριμένο δεν ήταν αστείο σαν όνειρο αλλά σαν διαδικασία! Είχα δει ότι δε θα κάναμε μάθημα στο σχολείο γιατί θα πηγαίναμε εκδρομή και πήγαμε όντως! (Πάλι καλά, ήμουνα αδιάβαστη)

6)Πιο ειναι το πιο αηδιαστικο πραγμα που θεωρειτε οτι μπορει να κανει ενας ανθρωπος?
Ο άνθρωπος κάνει συνέχεια αηδιαστικά πράγματα!!! Σκεφτείτε το πρωκτικό σεξ. Πού βάζει ο άλλος το πουλί του, τι βγαίνει από εκεί και το φχαριστιέται. (Παναγιά μου αηδία!)

7)Γιατι σας επιασε τελευταια φορα νευρικο γελιο?
Απλά πράγματα, λέγαμε μαλακίες με τη φιλενάδα μου.

8) Ποιο τραγουδι θα χρησιμοποιουσατε ως soundtrack για να σκοτωσετε καποιον?
Goldfinger, τι; μόνο ο James θα το έχει soundtrack?

9)Και πιο τραγουδι θα χορευατε μονο τύφλα?
Δεν έχω γίνει και ποτέ τύφλα για να σκεφτώ, μάλλον αυτή τη βλακεία της Σαμίου "Ο πυρετός με ψήνει κι εσύ είσαι η ασπιρίνη" και λοιπά σκυλάδικα.

10)Θα σας δωσω τρια ονοματα ατομων. Απο αυτα τα τρια πρεπει α) να διαλεξετε εναν τον οποιο θα πετουσατε στον γκρεμο. β) να διαλεξετε εναν τον οποιο πρωτα θα πηδουσατε, και μετα θα πετουσατε στον γκρεμο.γ) να διαλεξετε εναν τον οποιο θα παντρευοσασταν,αλλα δεν θα πηδουσατε ποτε.ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΣΤΗΡΟΙ.Α, πρεπει να δικαιολογησετε με μια το πολυ τρεις σειρες την καθε επιλογη σας.

αριελ-νταμπο το ελεφαντακι-μικυ
Γαμώτο, δε είναι πραγματικά άτομα αυτά! Χμμμ αν και η Άριελ είναι ωραία, είναι ψάρι και δε μπορώ να την πηδήξω! Οπότε πάει γκρεμό (χωρίς θάλασσα από κάτω, εννοείται), θα παντρευόμουν τον Ντάμπο για να με κουβαλάει και θα πηδούσα το Μίκυ μιας και θα είναι προικισμένος καθ'ότι και μαύρος! (Τα 'θελες και τα άκουσες)

μαρξ-βασιλισσα της αγγλιας(η τωρινη)-μητσοτακης
Δύσκολα τα πράγματα... Νταξ' θα παντρευόμουν τη βασίλισσα για τα προνόμια προφανώς, έλεος! θα πετούσα το Μητσοτάκη για να σώσω την ανθρωπότητα, δε θα πηδούσα το Μαρξ θα του έλεγα αυτός να πηδήξει...από το γκρεμό πίσω από το γκαντέμη!

Αντζελα Δημητριου-Μακροπουλος-Στελλα Μπεζεντακου
Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να πηδήξω Άντζελα, στο γκρεμό, μην πω καλύτερα στην πυρά! Μακρόπουλος γάμο (να γίνω και μάνατζερ του να παίρνω παραδάκι) ε και Στέλλα-τραμπολίνο αφού φαίνεται κορίτσι με εμπειρία!

Ιουλιετα-Μαρια η ασχημη-Μπομπ ο μάστορας
Θα παντρευόμουν οπωσδήποτε Μαρία άσχημη γιατί θα ήταν ευγνώμων που βρήκε κάποιον στη ζωή της και θα με είχε στα ώπα ώπα. Πήδημα με Μπόμπ γιατί είναι...μάστορας ;) (με βάζεις και λέω προστυχιές πρωί πρωί). Δε θα πετούσα την Ιουλιέττα στο γκρεμό, θα έπαιφτε μόνη της όταν θα παντρευόμουν τη Μαρία (αφού έχει τάσεις αυτοκτονίας αποδεδειγμένα!!!)

Η δουλειά κάνει τους άντρες (αν και δεν είμαι!)

Και ναι! Κάθομαι πρωί πρωί Κυριακής στη δουλειά, μπας και πάρουμε κανένα φράγκο να ζήσουμε σαν άνθρωποι, σε μια εποχή που οι συνθήκες σε σ(μ)πρώχνουν να εκπορνευτείς και να τα φτιάξεις με τον πρώτο τυχόντα εφοπλιστή, εισοδηματία, μεγαλο-επιχειρηματία μπας και μπορέσεις να φτιάξεις το σπιτικό σου! Νταξει αστειεύομαι. Δε θα έκανα (προς το παρόν :P) κάτι τέτοιο... Κουτσά στραβά, αφήνεις πίσω κανένα ρουχαλάκι, κάνεις και λίγη δίαιτα (για το καλό της σιλουέτας μας βρε δουλεύει το σύστημα!) και καταφέρνεις έτσι να πληρώσεις το νοίκι και τους παραφουσκωμένους από "τρόμπες" λογαριασμούς.
Και ναι! Δουλεύεις παράλληλα με τους σπουδές σου μπας και μαζέψεις τίποτα να πάρεις κανένα αυτοκίνητο μη ξεποδαριάζεσαι στα ΜΜΜ και μην είσαι πάντα στα όρια της ασφυξίας με τη μποχαδούρα που επικρατεί (ΠΑΝΤΑ). Και πάνε λίγο ακόμα πιο πίσω οι σπουδές σου (όχι ότι εάν δε δούλευες θα πήγαιναν ιδιαιτέρως μπροστά, αλλά μια το ωράριο που δε σου επιτρέπει να ανεβαίνεις συχνά στη σχολή, μια είσαι πτώμα και δε μπορείς να διαβάσεις ούτε σημείο στίξης, μένεις λίγο πίσω. Κι η μάνα: "Παιδί μου πόσα μαθήματα χρωστάς; Πότε θα τελειώσεις; Έχεις κατ'αρχήν σκοπό να τελειώσεις; Πρέπει να γίνεις ανεξάρτητη να μην έχεις κανένα πάνω από το κεφάλι σου." Και τα γνωστά παραληρήματα των μανάδων. Από την άλλη έχεις τον πατέρα σου "Δε με νοιάζει πόσα χρόνια θα κάνεις να σπουδάσεις, το θέμα είναι ότι θα φύγεις από το σπίτι, θα παντρευτείς". Όλα αυτά όμως δεν τα θεωρώ προβλήματα, είναι τα μυρωδικά στη ζωή μου με τα οποία ασχολούμαι όταν δεν έχω κάποιο πρόβλημα αληθινό.
Ας μην ξεφεύγω. Κι είμαι που λέτε στη δουλειά κι ενώ έπρεπε να έχω στείλει ήδη ένα κείμενο στη δεύτερη χόμπι-άνευ αποδοχών-δουλειά μου εγώ κάθομαι και γράφω τούτο εδώ το μπλογκ.
Και γιατί δουλεύω Κυριακή; Για να παίρνω περισσότερα χρήματα, τα οποία αυτό το μήνα τα προ-επένδυσα στο πρώτο ακριβό πράγμα που πήρα ολομόναχη, χωρίς οικονομική βοήθεια από κανένα. Τα άτιμα, κόστισαν 182 ευρώ και ήταν έρωτας από την πρώτη ματιά!!! Αλλά ας μη με πιάνει η γυναικεία μου καταναλωτική μανία έχουμε και δουλειές...μπα (ποιος θα έρθει ρε πούθτη Κυριακάτικο στο μαγαζί και πρέπει να είμαι εδώ να τον εξυπηρετώ;) Άτιμη κοινωνία. Άραγε το κοινωνια βγαίνει από το κοινό και τον ώνο; Μήπως είμαστε ένα κοινό από γαιδούρια τελικά; Χμμμμ
Παραλήρημα Στοπ. Σας χαιρετώ Στοπ. Bye στοπ!