Δεν ξέρω πώς σας βρήκαν τα Χριστούγεννα αλλά εμένα με βρήκαν με φαντασμαγορικό τρόπο.
Παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν, στο σπίτι ενός αγαπημένου μου προσώπου καταλήξαμε να λογομαχούμε αλλά μιας και είμαστε καλά παιδιά τα ξαναβρήκαμε. Δεν είχαμε προλάβει να φάμε τίποτα όλη μέρα οπότε κατά τις 11 παρά λέμε να τηγανίσουμε κάτι σνιτσελάκια και να φτιάξουμε μακαρόνια να φάμε πριν λιποθυμήσουμε.
Το καλό και χρυσό πλάσμα όμως είχε αφήσει να καεί το λάδι κι έτσι όταν έβαλα το σνίτσελ στο τηγάνι πετάχτηκε μια σεβαστά μεγάλη ποσότητα καμμένου λαδιού στη δεξιά μου παλάμη, με αποτέλεσμα κατά τις 12 που άλλαξε η μέρα και ήταν πλέον Χριστούγεννα, αν ο Άη Βασίλης υπήρχε κι ερχόταν στο σπίτι θα αντικρυζε εμένα κρεμασμένη στο νεροχύτη με το χέρι στη βρύση να σπαράζω και να κλαίω από τον πόνο.
Μετά από μεγάλες ποσότητες πουμαρό, και μην μπορώντας να βοηθήσω στην κουζίνα, έβαλα μπόλικα παγάκια σε μια πετσέτα και την κρατούσα με το κατακαμμένο μου χέρι καθώς εάν δεν ερχόταν σε επαφή με τον πάγο με πόναγε ακριβώς όπως και στην αρχή.
Πήγα στο δωμάτιο με τον υπολογιστή, να τσεκάρω κανένα γιατροσόφι στο ίντερνετ μας και καταπραυνθεί ο αβάσταχτος πόνος και ταυτόχρονα πάλευα να κρατήσω τα δάκρυα που μου προκαλούσε ο πόνος.
Το καλό και χρυσό πλάσμα αποφάσισε, αφού μου προσέφερε όση βοήθεια μπορούσε, να μη μείνουμε άφαγοι και σαν πεισματάρηδες που είμαστε δε θελήσαμε να παραγγείλουμε αλλά να ξαναδοκιμάσουμε την τύχη μας στη μαγειρική παρ' όλο που το αστέρι της Βηθλεέμ μας είχε στείλει σημάδια να τα παρατήσουμε. Το καλό και χρυσό πλάσμα ξέχασε για ακόμα μια φορά πολλή ώρα το τηγάνι στο μάτι με αποτέλεσμα να πάρει φωτια!!!! Μη μπορώντας να σκεφτούμε κάτι για να σβήσουμε τη φωτια (μιας και δεν μπορούσαμε να ρίξουμε νερό) μείναμε άπραγοι ώσπου σκεφτήκαμε τον πυροσβεστήρα του ατυοκινήτου.
Η φωτιά είχε αρχίσει να ετοιμάζεται να ξεχυθεί από το τηγάνι ώσπου το ηρωικό καλό και χρυσό πλάσμα το άρπαξε όπως μπορούσε και το πέταξε στο μπαλκόνι (καίγοντας ελαφρώς τον καρπό του) και έσβησε τη φωτιά.
Βγήκαμε κι εμείς έξω για να αναπνεύσουμε μιας και το σπίτι είχε γεμίσει καπνό και δε μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Το μπαλκόνι ήταν ΓΕΜΑΤΟ λάδι και γλύστραγε θανάσιμα μιας και ήταν στρωμμένο με πλακάκια από εκείνα τα άσπρα τα γυαλιστερά. Το σπίτι γεμάτο καπνό και λάδι, η κουζίνα μέσα σε μάυρα (κυριολεκτικά) χάλια. Ανοίξαμε παράθυρα, καθαρίσαμε όπως μπορούσαμε με τα καμμένα χέρια μας και ξαναφτιάξαμε φαί γιατί όπως και να έχει ήμασταν στα όρια του κόμματος.
Από τον πόνο την κούραση και την ταλαιπωρία, είπα να ξαπλώσω ενώ το καλό και χρυσό πλάσμα πήγε να ψάξει για φαρμακείο να πάρει καμιά κρέμα μιας και ο πόνος μου δεν είχε λιγοστέψει καθόλου και υπέφερα ακόμα και με τον πάγο. Δυστυχώς δε στάθηκε πολύ τυχερό, οπότε πέσαμε αποκαμωμένοι για ύπνο.
Περιττό να σας πώ ότι ο ύπνος με πήρε στις 8 το πρωί που είχε ΚΑΠΩΣ καλυτερεύσει το χέρι μου και καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας σήκωνα το καλό και χρυσό μου πλάσμα να μου φέρνει πάγο για το χέρι μου καθώς μόλις έλιωνε και το χέρι μου ανέβαζε θερμοκρασία ψόφαγα στον πόνο.
Τώρα, μετά από μεγάλες ποσότητες αλόης, το χέρι μου πονάει ελάχειστα από μόνο του, απλά δε μπορώ να πιάσω τίποτα.
Αυτά για το πώς πέραστα τα Χριστούγεννα. I dare you να μου πείτε αν σας συνέβη οτιδήποτε ηλιθιότερο. Είπατε κάτι;
Υ.Γ. Η ονομασία καλό και χρυσό πλάσμα χρησιμοποιήθηκε προς αποφυγήν χρήσης του πραγματικού ονόματος του προσώπου.
Αυτά για το πώς πέρασα τα Χριστούγεννα
3 σχόλια:
Κι εγώ που νόμιζα ότι είχα φάει μούτζα την παραμονή. Με έχεις χαλαρά, 1 - 0.
welcome to the club
τουλαχιστον εσενα δε σου'κανε πουτανα το σπιτι η πυροσβεστικη. :-)
Σωστά, το κάναμε μόνοι μας με τον πυροσβεστήρα! :P Χεχεχεχεχε!!!
Περαστικά σε όλους μας. Τους καμμένους και τους μη...
Δημοσίευση σχολίου