Και ναι! Κάθομαι πρωί πρωί Κυριακής στη δουλειά, μπας και πάρουμε κανένα φράγκο να ζήσουμε σαν άνθρωποι, σε μια εποχή που οι συνθήκες σε σ(μ)πρώχνουν να εκπορνευτείς και να τα φτιάξεις με τον πρώτο τυχόντα εφοπλιστή, εισοδηματία, μεγαλο-επιχειρηματία μπας και μπορέσεις να φτιάξεις το σπιτικό σου! Νταξει αστειεύομαι. Δε θα έκανα (προς το παρόν :P) κάτι τέτοιο... Κουτσά στραβά, αφήνεις πίσω κανένα ρουχαλάκι, κάνεις και λίγη δίαιτα (για το καλό της σιλουέτας μας βρε δουλεύει το σύστημα!) και καταφέρνεις έτσι να πληρώσεις το νοίκι και τους παραφουσκωμένους από "τρόμπες" λογαριασμούς.
Και ναι! Δουλεύεις παράλληλα με τους σπουδές σου μπας και μαζέψεις τίποτα να πάρεις κανένα αυτοκίνητο μη ξεποδαριάζεσαι στα ΜΜΜ και μην είσαι πάντα στα όρια της ασφυξίας με τη μποχαδούρα που επικρατεί (ΠΑΝΤΑ). Και πάνε λίγο ακόμα πιο πίσω οι σπουδές σου (όχι ότι εάν δε δούλευες θα πήγαιναν ιδιαιτέρως μπροστά, αλλά μια το ωράριο που δε σου επιτρέπει να ανεβαίνεις συχνά στη σχολή, μια είσαι πτώμα και δε μπορείς να διαβάσεις ούτε σημείο στίξης, μένεις λίγο πίσω. Κι η μάνα: "Παιδί μου πόσα μαθήματα χρωστάς; Πότε θα τελειώσεις; Έχεις κατ'αρχήν σκοπό να τελειώσεις; Πρέπει να γίνεις ανεξάρτητη να μην έχεις κανένα πάνω από το κεφάλι σου." Και τα γνωστά παραληρήματα των μανάδων. Από την άλλη έχεις τον πατέρα σου "Δε με νοιάζει πόσα χρόνια θα κάνεις να σπουδάσεις, το θέμα είναι ότι θα φύγεις από το σπίτι, θα παντρευτείς". Όλα αυτά όμως δεν τα θεωρώ προβλήματα, είναι τα μυρωδικά στη ζωή μου με τα οποία ασχολούμαι όταν δεν έχω κάποιο πρόβλημα αληθινό.
Ας μην ξεφεύγω. Κι είμαι που λέτε στη δουλειά κι ενώ έπρεπε να έχω στείλει ήδη ένα κείμενο στη δεύτερη χόμπι-άνευ αποδοχών-δουλειά μου εγώ κάθομαι και γράφω τούτο εδώ το μπλογκ.
Και γιατί δουλεύω Κυριακή; Για να παίρνω περισσότερα χρήματα, τα οποία αυτό το μήνα τα προ-επένδυσα στο πρώτο ακριβό πράγμα που πήρα ολομόναχη, χωρίς οικονομική βοήθεια από κανένα. Τα άτιμα, κόστισαν 182 ευρώ και ήταν έρωτας από την πρώτη ματιά!!! Αλλά ας μη με πιάνει η γυναικεία μου καταναλωτική μανία έχουμε και δουλειές...μπα (ποιος θα έρθει ρε πούθτη Κυριακάτικο στο μαγαζί και πρέπει να είμαι εδώ να τον εξυπηρετώ;) Άτιμη κοινωνία. Άραγε το κοινωνια βγαίνει από το κοινό και τον ώνο; Μήπως είμαστε ένα κοινό από γαιδούρια τελικά; Χμμμμ
Παραλήρημα Στοπ. Σας χαιρετώ Στοπ. Bye στοπ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου