Συμπέρασμα...

Με αφορμή το τελευταίο και πολύ ωραίο (κατά τη γνώμη μου) πόστ της δεσποινίδος Flonsavardu θυμήθηκα μια παλιά ανάρτηση μου.

Πόσο εύκολα κάποιοι άνθρωποι στις μέρες μας τσαλακώνουν κάποιες έννοιες δίνοντας το όνομα τους σε πράξεις τους που διόλου δεν χαρακτηρίζουν αυτές τις έννοιες.

Μέχρι κάποια στιγμή με εκνεύριζαν αυτοί που ονόμαζαν έρωτα τις κάψες που είχαν στα γεννητικά τους όργανα γιατί πίστευα ότι θα αμαυρώσουν την έννοια τους.

Αλλά ξέρετε κάτι; Αν εσείς πιστεύετε σε κάτι, όσο κι αν προσπαθήσουν να σας το αλλάξουν, να σας το αλλοιώσουν, αν εσείς δε θέλετε να σας κλωνίσουν δε θα μπορέσουν ποτέ να το κάνουν. Θυμάμαι όταν κάποτε ήμουν ερωτευμένη με έναν φίλο μου και προσπαθούσα να του τραβήξω την προσοχή για να του δείξω τα συναισθήματά μου (I am lame, I know and I like it) άκουγα συμβουλες τύπου "δείξε λίγο βυζί", "τρίψου λίγο πάνω του" πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον μπέρδευαν το "είμαι ερωτευμένος" με το "θέλω να ικανοποιήσω τα σκέλια μου". Ο συγκεκριμένος φίλος μου δεν έτρεφε τα ίδια συναισθήματα με μένα (μέχρι τότε δεν το γνώριζα) κι ομολογώ ότι μπήκα στον πειρασμό να δοκιμάσω κάποια συμβουλή... αλλά ξέρετε κάτι, δεν τα κατάφερα, γιατί ακόμη και στη σκέψη αισθάνθηκα πολύ τιποτένια, να προσπαθήσω να ανταλλάξω "κρέας για αισθήματα". Μπορεί να σας ακούγεται παλιομοδίτικο και γλυκανάλατο για κάποια που είναι σκληρή και τσαμπουκαλού αλλά ισχύει. Φυσικά δε σας πουλάω φούμαρα περί πλατωνικού έρωτα γιατί προφανώς και θα χαρείς σαρκικά αυτόν με τον οποίο είσαι ερωτευμένη/ος. Αλλά ξεφεύγω λίγο από το θέμα μου.

Είμαι φαν του καθαρού έρωτα, των πραγματικών και ειλικρινών συναισθημάτων, συγχαίρω αυτούς που δεν κρύβονται από το δάχτυλό τους και το πήδημα το λένε πήδημα κι όχι έρωτα. Και για να περάσω στο ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΟ και πολύ ποιητικό μου συμπέρασμα... πλέον δε με ενοχλούν οι διάφοροι που προσπαθούν να αμαυρώσουν τις έννοιες που σέβομαι, γιατί όσο ωραία κι αν παρουσιάζουν τα αισθήματα που δεν έχουν, είναι σαν την ομορφιά του Ντόριαν Γκρέυ. Φαίνονται για λίγο ωραία, αλλά η σαπίλα του πορτραίτου τους αρχίζει να φαίνεται στα μάτια τους.

Εύχομαι σε όλους τους γνωστούς μου να ερωτεύονται με όποια έννοια θέλουν. Να θυμάστε όμως παιδιά ότι το πραγματικό σας πορτραίτο δεν μπορείτε να το καταστρέψετε γι αυτό να το προσέχετε σαν τα μάτια σας! ;)

Φιλιά!

Όταν ήμουνα μικρή...

Τα βρίσκω διασκεδαστικά αυτά τα ποστάκια και νομίζω είναι εύκολα οπότε δε θα ρωτήσω αν καταλαβαίνετε πoια είναι πoια....

Jessica and Ashley Sipmson

Shakira - Shakira !!!

Paris Hilton (όταν ακόμη ήταν ενεργοί οι μυς του προσώπου της)

Jennifer Αναστασάκη για να μην ξεχνάμε ότι είναι κούκλα και Κρητικιά (αν και το ένα συνεπάγεται του άλλου) χιχιχι

Fergie, πριν την αποτυχημένη πλαστική (αυτή που της έχει τραβήξει τα φρύδια τόσο χάλια)

Megan Fox (οκ, θεωρώ τη Megan πολύ σέξυ - ειδικά στo "Πώς να χάσεις τους φίλους σου" παρόλο το πάστωμα να κρύψουν τις φακίδες της, αλλά όσο να 'ναι μας παρηγορεί εμάς τα απλά κορίτσια).

Η χαμένη κόρη της Ντονατέλλα;;; :P

Η κακιά μου πλευρά θα έλεγε ότι οι υπάλληλοι ενός τσίρκου έπαθαν μαζική δηλητηρίαση και ξερνούσαν σε μια περιοχή ο ένας μετά τον άλλο και κάπου εκεί φύτρωσε η Γκαγκά. :P

Τελοσπάντων, φυσικά δεν είναι η κόρη της Ντονατέλλα αλλά θα μπορούσε... :P

Σκέφτομαι και γράφω...

Η καλύτερη εποχή για μένα ήταν μάλλον όταν πήγαινα Λύκειο. Η πιο ξέγνοιαση, τότε που πίστευα πραγματικά ότι μπορώ να κάνω τα πάντα και πραγματοποιούσα ΟΛΑ όσα είχα στο μυαλό μου με μεθοδικότητα, στρατηγική, υπομονή κι επιμονή.

Έπειτα ήρθα στην Αθήνα, στη σχολή και σιγά σιγά με όλη αυτή τη βαβούρα της πόλης, χάθηκαν κάπου αυτές μου οι ικανότητες. Οι καθηγητές μου στο σχολείο ήταν σίγουροι ότι θα καταλήξω στη ΝΑΣΑ λόγω του μυαλού μου. Ναι, κάποτε το χρησιμοποιούσα και θα σας τσάκιζε σε όλους τους τομείς, χωρίς πλάκα. Θα μπορούσα να σας βρω μια λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα χωρίς να σκεφτώ πολλή ώρα. Τώρα πια το μυαλό μου έχει συννεφιά και θολούρα. Δε συγκεντρώνομαι, δε θέλω να προσπαθώ. Κάποτε ήμουν παιδί θαύμα. Άρχισα να μαθαίνω πιάνο από τα εφτά μου και σε κάθε μάθημα έπαιζα ένα κομμάτι που άκουγα στο ράδιο πριν καλά καλά μάθω το κλειδί του φα και της δασκάλας μου της έπεφτε το σαγόνι. Κάποτε ήμουνα πρώτη σε όλα, μαθήματα χωρίς διάβασμα, μουσική, ξένες γλώσσες, εξωσχολικές δραστηριότητες. Τώρα είμαι πρώτη στο να μειώνω τον εαυτό μου. Δεν είμαι δυσαρεστημένη με αυτό που είμαι τώρα, δε θα έπαιρνα πολλά πράγματα πίσω γιατί έμαθα πολλά. Απλώς πρέπει να ξεθάψω την αποφασιστικότητά μου που κρύφτηκε κάτω από ψυχοφθόρες διαδικασίες και καταστάσεις, πριν απολιθωθεί. Αν γύρναγα πίσω ίσως να μην επέλεγα τη σχολή που πέρασα αλλά και πάλι μέσα από μια τεράστια ιστορία πιθανότατα να μη γνώριζα έναν από τους λίγους ανθρώπους που μου δίνουν ελπίδα και κατά συνέπεια και μερικά άλλα υπέροχα άτομα που γνώρισα μέσω αυτού. Ναι, αυτό δε θα το άλλαζα με τίποτα, ούτε τις γνωριμίες που έκανα, ούτε καν τις αποτυχημένες φιλίες γιατί έτσι έμαθα να χειρίζομαι καταστάσεις και άτομα ακόμα καλύτερα.

Αν άλλαζα κάποια πράγματα, εύχομαι να είχα φερθεί καλύτερα στο φίλο μου τον Κυριάκο που κάναμε μαζί Βιολογία. Θα ήθελα να ήμουν καλύτερη φίλη στη φίλη μου τη Μαρία στην τετάρτη δημοτικού. Θα ήθελα να ήμουν πιο σωστή στη φίλη μου την Κατερίνα από το Λύκειο. Θα ήθελα να ήμουν ακόμη πιο σκληρή και πιο κακιά σε άτομα που προσπάθησαν σώνει και καλά να με βλάψουν.

Θα ήθελα να είχα επισκεφτεί τον παππού μου πιο πολύ τότε που ήταν άρρωστος και τώρα πια τον βλέπω μόνο αν κάποιος περήφανος ηλικιωμένος κύριος βρεθεί στο δρόμο μου και μου τον θυμίσει ή αν πετύχω κάποια φωτογραφία του.

Από την άλλη μαθαίνουμε από τα λάθη μας...μερικές φορές. Ίσως έμαθα να φέρομαι καλύτερα στους φίλους μου, ίσως έμαθα να βάζω στη θέση του οποιον ανόητο προσπαθεί να με ενοχλήσει, ίσως έμαθα να εκτιμώ τα μέλη της οικογένειάς μου. Ίσως όχι.

Μια παράκληση, να προσέχετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας, πάντα!

As loudly as I can, Loud Melody.

2nd post for today...

Πολλές φορές τα πράγματα αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη, παρόλο που πολλοί το αρνούνται.

Σε ένα κατάστημα ρούχων στο Περιστέρι, όπου η μητέρα μου αγοράζει πολύ συχνά... μάλιστα είχα πάρει κι εγώ από κει ένα πολύ όμορφο σακάκι, δούλευε ένα τρισχαριτωμένο κορίτσι 18 περίπου ετών, ευγενικό, εξυπηρετικό, σκέτη γλύκα.

Το κορίτσι αυτό, το Σάββατο είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο και τώρα βρίσκεται στην εντατική, παράλυτο από τη μέση και κάτω σε κρίσιμη κατάσταση. Δεν είναι κρίμα κι άδικο; Είναι και παραείναι! Ένα κορίτσι παράδειγμα, που δούλευε για να ζήσει κι ήταν πραγματικά η χαρά προσωποποιημένη να πάθει κάτι τέτοιο; Αυτό είναι που λέμε "αμαρτία απ' το Θεό".

Της εύχομαι ο,τι καλύτερο πραγματικά και θα της στέλνω όση θετική ενέργεια μπορώ.

Thoughts, Ideas, Suggestions???

Σκέφτομαι να αλλάξω το nickname μου (Loud Melody) ....

Δεν ξέρω ακόμη αν θα το κάνω αλλά αν βρω κάτι πιο ωραίο και πρωτότυπο ίσως να το αλλάξω.

Το διάλεξα επειδή η φωνή μου είναι ιδιαιτέρως δυνατή κι όταν λέω κάτι με ενθουσιασμό είναι σαν να φωνάζω κι όταν κάνω μια παρατήρηση είναι σαν να κατσαδιάζω τον άλλο :P (not on purpose).

Αυτά, αν έχετε καμιά ιδέα ρίχτε την...

Valentine???

Πιστεεύω όλοι ξέρουμε ότι ο "Άγιος" Βαλεντίνος είναι καθολική εορτή αλλά όποτε μας συμφέρει τα μπλέκουμε όλα και τα κάνουμε γιουβέτσι. Ίσως να μην ξέρετε ότι η ορθόδοξη αντίστοιχη γιορτή είναι ακριβώς μία ημέρα πριν, στις 13 Φεβρουαρίου των Αγίων Αποστόλων Ακύλα και τις Πρισκίλλης που ήταν ζευγάρι και μαρτύρησαν στα χρόνια του Νέρωνα. Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια να πω την ιστορία τους.

Εκδιώχθηκαν από τη Ρώμη την εποχή του Κλαύδιου λόγω της καταγωγής τους και τις θρησκεία τους καθώς δεν άρεσαν στον Κλαύδιο οι χριστιανικές συναγωγές τους και στην πορεία βρέθηκαν στην Κόρινθο όπου γνώρισαν τον Απόστολο Παύλο και μαζί πήγαν να διδάξουν τους ανθρώπους της Μικράς Ασίας για το χριστιανισμό. Όταν ανέλαβε τη Ρώμη ο Νέρωνας και δεν ίσχυε πλέον ο νόμος του Κλαύδιου, γύρισαν πίσω στη Ρώμη για να διδάξουν κι εκεί τη θρησκεία τους. Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το θάνατό τους παρά μόνον ότι αποκεφαλίστηκαν με πρώτη την Πρισκίλα και δεύτερο τον Ακύλα αφού πρώτα υπέφερε βλέποντας το θάνατο της αγαπημένης του, δεν αναφέρεται κάπου ότι είχαν παιδιά οπότε πιστεύεται ότι δεν είχαν.

Δεν είμαι καμιά θρήσκα αλλά κάτι τέτοιες πληροφορίες είναι αρκετά ενδιαφέρουσες νομίζω και θέλω να τις μοιράζομαι.

Happy Valentines and Akilas and Priskillis day!!! (Ίου ακούγεται αηδία :P)

Carnival and stuff...

Ναι, ναι, ναι έχουμε απόκριες λοιπόν, θα μασκαρευτούμε καραγκιοζάκια και θα βγούμε στους δρόμους, θα κυκλοφορήσουν κι άφοβα οι μόνιμοι καραγκιόζηδες! :P

Οι απόκριες ως όρος προέρχεται από την Κυριακή της Απόκρεω που σημαίνει Αποχή από το Κρέας και σηματοδοτεί μια βδομάδα "νηστείας" με την έννοια ότι δεν τρώμε κρέας και είναι η περίοδος όπου θεωρητικά προσαρμοζόμαστε για τη μεγάλη νηστεία. Στην θεωρία (πάντα) η Κυριακή της Απόκρεω αναφέρεται στη (faux) Δευτέρα Παρουσία και είναι η τελευταία ημέρα που μπορούν οι χριστιανοί να φάνε κρέας.

Το καρναβάλι αν και προέρχεται από λατινικές λέξεις έχει ελληνικές ρίζες ως έθιμο και είναι απόγονος των πομπών των Ελευσίνιων Μυστηρίων και των Διονυσίων. Η εκκλησία από τις αρχές του εθίμου αυτού, περί το δεύτερο αιώνα μ.Χ. δε δεχόταν το έθιμο αυτό γιατί στο Βυζάντιο όλοι έπαιρναν μέρος σε πομπές με μάσκες και πείραζαν χυδαία τον κόσμο. Θεωρήθηκε ειδωλολατρικό έθιμο και είχε βγει απαγορευτικός νόμος να μη μεταμφιέζονται οι άντρες σε γυναίκες και το αντίστροφο και μάλιστα η ποινή σε κάποιον που θα πιάνονταν να φοράει μάσκα ήταν ο αφορισμός.

Η περίοδος πριν τη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής θεωρήθηκε περίοδος ελευθερίας και διασκέδασης, με συμπόσια, μασκοφόρους και χυδαιολογικά πειράγματα και "μάχες", έθιμο που πλέον υπάρχεις στις μέρες μας (το γνωστό ροπάλιασμα).

Αυτά τα ολίγα!

Υ.Γ.: Ανάθεμα κι αν ξέρω τι θα ντυθώ φέτος :P το μόνο που θα κάνω μου φαίνεται είναι να βαφτώ πολύ εκκεντρικά...