Smells like an old spirit...

• 

Σας έχει τύχει ποτέ να μπείτε σε παλιά κάβα; Με ξύλινα ράφια, με βαρέλια, καραμέλες, ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα και χαμηλά φώτα;
Όταν ήμουν τριών χρονών, μέναμε πάνω σε μια λεωφόρο κι απέναντί μας υπήρχε μια τέτοια παλιομοδίτικη κάβα. Ο ιδιοκτήτης ήταν ένας συμπαθέστατος γεράκος που με υπεραγαπούσε και πάντα μου έδινε είτε χυμό, είτε κάραμέλες, είτε ζαχαρωτά.
Έκανα μια βόλτα που λέτε χτες και έτυχε να περάσω από μια τέτοια κάβα. Η αλήθεια είναι ότι ούτε καν την είχα προσέξει αλλά περνώντας έξω από την πόρτα της μου ήρθε εκείνη, η ίδια μυρωδιά που είχε η κάβα του αγαπημένου μου γεράκου. Αυτή η ευωδία από τα βαρέλια, τα ξύλινα ράφια, το κρασί και τα αποξηραμένα φρούτα, μου έφερε στο νου εκείνη τη μεγάλη κάβα που σύχναζα όταν ήμουν τριών. Όντας μικρή, τα βαρέλια φάνταζαν τεράστια στα μάτια κι ένιωθα σαν να έμπαινα σε έναν άλλο περίεργο, σκοτεινό αλλά φιλικό μαγικό κόσμο.



Θυμάμαι τότε που ξεμύτησα μόνη μου από το σπίτι, χωρίς να με πάρει χαμπάρει η μάνα μου - ναι τριών χρονών! - διέσχισα την κεντρική λεωφόρο της περιοχής που μέναμε τότε και πήγα στην κάβα του γεράκου. Εκείνος με κέρασε χυμό βύσσινο κι εγώ καθόμουν και φανταζόμουν τι θησαυρούς μπορεί να έχουν κρυμμένους μέσα τους εκείνα τα μεγάλα μυρωδάτα βαρέλια! Βέβαια η μητέρα μου πανικοβλήθηκε όταν είδε ότι δεν είμαι σπίτι κι όταν εν τέλει με βρήκε μου έριξε κι ένα χέρι ξύλο από την αγωνία της (πράγμα που δε θυμάμαι αλλά μου το έχει πει η ίδια).
Είναι απίστευτο το πώς κάτι ασήμαντο σου φέρνει στο μυαλό παλιές υπέροχες αναμνήσεις που είχαν σκεπαστεί στο μυαλό σου από την καθημερινότητα και διάφορα ανόητα, σημαντικά ή ασύμαντα πράγματα.
Η σαφής μορφή του γεράκου δεν υπάρχει στο μυαλό μου πλέον, ήμουν άλλωστε πολύ μικρή, θυμάμαι όμως τη φιγούρα του, την αύρα του και το χαμόγελό του που εξέπεμπε αγάπη και καλοσύνη. Θυμάμαι επίσης και τα ροζιασμένα χέρια του που πάντα τα παρατηρούσα καθώς μου έδινε κάθε φορά που πήγαινα το χυμό βύσσινο.