Είμαι κι εγώ, όπως πολύς κόσμος, μακαρονού (τι να κάνουμε). Μου αρέσουν οι διάφορες σάλτσες ζυμαρικών, τρελαίνομαι. Τα πήγαινα καλά με όλες τις σάλτσες εκτός την Arrabbiata και θα σας εξηγήσω γιατί.
Κάπου στο δεύτερο έτος της σχολής μας είχε καλέσει μια κοπελιά σπίτι της να μας κάνει το τραπέζι. Θα ετοίμαζε μακαρονάδα με σάλτσα Arrabbiata (η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ξαναδοκιμάσει σάλτσα Arrabbiata οπότε μου φάνηκε καλή ιδέα). Όμως, αν και η κοπελιά κατέφυγε στην ελεεινή λύση της σάλτσας σκόνη που την ανακατεύεις με νερό, δε ξέρω πώς στο διάβολο τα κατάφερε αλλά η σάλτσα της ήταν πλήρης αποτυχία. Είχε γεύση νερού με υπερβολικά πολύ πιπέρι. Νταξει δε λέω, δεν είναι πάντα εύκολη η μαγειρική αλλά δε μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί κάποιος να σκατώσει τόσο πολύ σάλτσα σκόνη που απλά βάζεις νερό.
Ως αποτέλεσμα της χάλια μαγειρικής της κοπελιάς με ενοχλούσε υπερβολικά το στομάχι μου (είναι και κομματάκι ευαίσθητο, δεν άντεξε την πυρηνική βόμβα αποτυχημένης Arrabbiata). Υπέθεσα ότι ίσως έφταιγε η σάλτσα και από τότε άρχισα να τρέφω μια απέχθεια για τη συγκεκριμένη σάλτσα.
Όμως τις προάλλες, δοκίμασα να φτιάξω η ίδια σάλτσα Arrabbiata στο σπίτι. Δοκίμασα με δισταγμό για να δω αν η σάλτσα μου θα είχε βγει το ίδιο αηδία με της κοπελιάς. Όμως ομολογώ ότι ήταν πολύ καλή κι έτσι πήρα το ρίσκο κι έφαγα κανονικά. Και όλα μια χαρά.
Άρα δεν έφταιγε η σάλτσα αλλά η μαγείρισσα. Μερικοί άνθρωποι απλά δεν έχουν ταλέντο στη μαγειρική. Καλύτερα να κουρεύουν παρά να μαγειρεύουν. Όχι τίποτα άλλο αλλά μη στείλουν και κανένα άνθρωπο στο νοσοκομείο με δηλητηρίαση!
Οπότε παιδιά μου προσέχετε τι τρώτε και ποιος τα μαγειρεύει....
Aπό τότε που έφτιαξα την Arrabbiata έχει γίνει από τις αγαπημένες μου σάλτσες! Την αγαπώ! ;)
Φιλικά, Loud Melody ;)
Υ.Γ. Είμαι πολύ περήφανη για τη μαγειρική μου (και πολύ ψώνιο, επειδή μου αξίζει :P)
2 σχόλια:
Εγώ θα έλεγα πως οι σάλτσες σε σκόνη δεν είναι να τις εμπιστεύεσαι γενικότερα, χίλιες φορές αυτές οι έτοιμες της Barilla, που είναι σαν να έχεις κόψει τη ντομάτα με τα χεράκια σου.
Ειδικά την αραμπιάτα που είναι πικάντικη, νομίζω πως είναι κακή ιδέα να την κάνεις με ένα τόσο πρόχειρο τρόπο, όπως και οποιοδήποτε πικάντικο φαγητό, που κατά την άποψή μου χρειάζεται να είναι παρασκευασμένο πολύ προσεκτικά γιατί η ισορροποία καυτερού και καλής γεύσης είναι πολύ σημαντική.
(τώρα πεινάω σαν πούστης)
Ωστόσο εξαίρεση αποτελεί η καρμπονάρα σε σκόνη που φάγαμε πέρσυ με τις συμφοιτήτριες μου στην Πάρο, ναι, πεινούσαμε τόσο που νομίζω πως ήταν από τα καλύτερα πιάτα που έχω φάει. Αφού είχα γλείψει και το μπολ. Αχ.
Χαχαχαχαχαχα! Indeed...είναι πολύ επίφοβες άσε που έχουνε πάρα πολλές επιβλαβείς χημικές ουσίες. Εμένα μου αρέσει να αυτοσχεδιάζω γενικά με τις σάλτσες ρίχνω ότι μου κατέβει...είναι πολύ διασκεδαστικό
Δημοσίευση σχολίου