Κάποια στιγμή κι αφού ο κύριος Πασόκος Βουλευτής προσπαθούσε να δικιολογηθεί με ηλίθια επιχειρήματα και ο Νεοδημοκράτης Βουλευτής έπαιρνε το μέρος της κυρίας και της έδινε δίκιο, πράγμα που θα αγνοούσε σε άλλες περιπτώσεις αλλά τελοσπάντων μπαίνει στην κουβέντα κι ένας δημοσιογράφος και προσπαθούσε να τα χώσει στη γυναίκα λες κι εκείνη φταίει ας πούμε για την ανικανότητα των υπουργών.
Κάποια στιγμή, η κυρία είπε "Ως πότε θα κάνουν μόνον οι πολίτες θυσία; Να κάνουν μια φορά και οι βουλευτές κι αντί ας πούμε για 7.000 ευρώ το μήνα (τυχαίο ποσό, υποθέτω παίρνουν πολύυυυυυυυ περισσότερα), να παίρνουν ας πούμε 5.000."
Κι εκεί που τρώγονταν όλοι, να τα ρίχνουν στον Πασόκο κι ο Πασόκος να παλεύει για τον εαυτούλη του, ξάφνου όλοι οι πολιτικοί μαζί, κι ο ηλίθιος δημοσιογράφος (ο καλεσμένος), σύσσωμοι είπαν "Ε, όχι! Ας μην κάνουμε τέτοιες υπερβολές. Τώρα λέμε απίστευτα πράγματα, βγαίνουμε εκτός ορίων!"
Ήταν πρωί, ήμουν αγουροξυπνημένη αλλά αυτό δε με σταμάτησε από το να πέσω κάτω από τα γέλια. Γιατί εγώ τουλάχιστον το είχα καταλάβει από πριν. Να δω οι υπόλοιποι πότε θα το καταλάβουν. Ο κάθε βουλευτής "πολεμάει για τον πολίτη" όπως πολεμάω εγώ στο Aion ένα πράγμα. Άπαξ και πρέπει να κάνει κάτι χειροπιαστό και δραστικό, είναι όλα δύσκολα, απίθανα σενάρια και υπερβολές. Τότε θυμούνται ότι είναι συνάδελφοι και κλάνουν τον πολίτη. Γι αυτό τους σιχαίνομαι όλους τους. Στο καλό, ανακατεύτηκα βραδιάτικο. Cheers!
2 σχόλια:
Αχ, true, so very true...
όπως το είπες, συνάδελφοι είναι... την καρεκλίτσα τους και ποιος τον χέζει τον λαουτζίκο!
Δημοσίευση σχολίου