Μήπως μας παραμύθιαζαν....???

Το ότι είμαι καμμένο ατομάκι το έχετε ψιλοκαταλάβει....
Σήμερα, μου ήρθε στο μυαλό ένα παραμύθι που μου έλεγε η μαμά μου, όταν ήμουν μικρή, την Κοκκινοσκουφίτσα. Και θυμήθηκα πως κατά το τέλος της ιστορίας, αφού ο κακός λύκος είχε φάει τη γιαγιά και την μικρή περίεργη Κοκκινοσκουφίτσα, πέρασε ένας κυνηγός και τον σκότωσε κι άνοιξε την κοιλιά του λύκου κι έβγαλε τα καημένα τα κορίτσια έξω.
Κι εδώ αγαπητοί συν-bloggers έχω να σας θέσω το ερώτημα... ο κυνηγός, όντως ξεκοίλιασε το λύκο για να βγάλει έγω τη γιαγιά και τη μικρή, ή ο λύκος έπεσε θύμα της ματαιοδοξίας για να γίνει γούνα στους ώμους της Κοκκινοσκουφίτσας (και θα άλλαζε όνομα σε Γουνοσκουφίτσα...);

Πού ήταν η προστασία ζώων όταν η Κοκκινοσκουφίτσα παρενοχλούσε το λύκο με την παρουσία της και το δάσος, καταπατώντας το και απογυμνώνοντάς το από λουλούδια;
Μήπως τελικά μας ταίζουν κουτόχορτο; Θα κάνω ανάλογες σκέψεις και με άλλα παραμύθια γιατί μπορεί να μην είχε τόσο άδικο η μάγισσα να θέλει να φάει το Γιαννάκη και τη Μαργαρίτα (Χάνσελ και Γκρέτελ για άλλους), το σπίτι της έφαγαν στο κάτω κάτω....
Εκνευρίστηκα τώρα....

If I were a man...

Με συγχωρείς κυρία Stulf που σου άλλαξα τον τίτλο αλλά αυτό κατάλαβα ότι εννοείς με το "If I had Balls" κι επειδή θεωρώ ότι και ως γυναίκα "I have Balls" είπα να το αλλάξω λίγο... Μπορείς να παρέμβεις βέβαια αν διαφωνείς.....
So....

1. Χμμμμμμμμμμμμ είναι δύσκολο, δε μου έρχεται τίποτα.... Α! Θα ρευόμουν ξεδιάντροπα.
2. Θα έτρωγα το καταπέτασμα αφού θα έκανα περισσότερες καύσεις.
3. Θα έκανα διάφορα σχεδιάκια με το μαλλί μου και τα γένια μου.
4. Θα πλάκωνα στο ξύλο τους φαλλοκράτες γιατί θα είχα τη σωματική δύναμη.
5. Εεεεεεεεεεεεεεεεεεμ θα φόραγα προσεγμένα ρουχαλάκια και θα ήμουν γόης.
6. Θα είχα όλες τις γυναίκες στα πόδια μου γιατί θα ήξερα πώς να τους φερθώ.
7. Θα έβριζα πιο άνετα στο γήπεδο γιατί δε θα με κοιτούσαν σαν εξωγήινο.
8. Δε θα έπιανα τα απαυτά μου μπροστά σε γυναίκες....
9. Θα πήγαινα πιο άνετα σε ξένη τουαλέτα αφού θα κατουράω όρθιος.
10. Θα την είχα τεράστια αφού θα ήμουν και πολύ άντρας να ούμε...

Ελληνική Αστυ(α)νομία ή Αστειανομία....

Αν και δε σπουδάζω φιλολογικά, μου είναι αρκετά εύκολο να διακρίνω ότι η λέξη αστυνομία προέρχεται από τις λέξεις πόλη και νόμος..... Γιατί μόνο αυτό μπορείς να χαρακτηρίσεις την Ελληνική Αστυνομία...λέξη όχι έννοια, όχι ομάδα, όχι οτιδήποτε ουσιώδες.....
Και παρ'όλο που η Ελληνική γλώσσα είναι εύστοχη εδώ έκανε ένα μεγάλο λάθος και δημιούργησε μια μεγάλη αντίφαση.... Η αστυνομία που προέρχεται από τη λέξη νόμος δεν υπακούει ποτέ σε νόμους... Στην πραγματικότητα ΔΕΝ έχει νόμους, δεν έχει αρχές (και άλλη μια αντίφαση της Ελληνικής γιατί τις ονομάζουμε ΚΑΙ αρχές), δεν έχει αξίες, κίνητρα, δυναμικό, ΤΙΠΟΤΑ. Έχει μόνο ένα χαζοσήμα κι ένα χαζοόπλο, μια ψευτομαγκιά κι ένα τουπέ κυριαρχίας που χωρίς το όπλο τους ΛΙΓΟΙ, ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ θα μπορούσαν να τη διεκδικήσουν.
Και το πιο άσχημο είναι ότι δεν ντρέπονται καθόλου για αυτό....δεν ξέρουμε καν εάν έχουν το γνώθι σαυτόν....
Αντί να πάνε να πιάσουν τον Παλαιοκώστα ας πούμε, πάνε και τη στήνουν σε δρομάκια να κόβουν κλήσεις στον οικογενειάρχη που έτρεχε με 100 σε δρόμο με ανώτερο όριο 80... ή κάθονται και το παίζουν γαμιάδες στα καημένα τα πρεζάκια...αλλά πού τα κότσια να κυνηγήσουν τα μεγάλα κεφάλια....
Τέτοιες ώρες λυπάμαι για την ανθωπότητα και το πώς έχει καταντήσει....
Λέω να το παίζω αστυνόμος κι εγώ από εδώ και πέρα ή καλύτερα ΜΑΤατζής... να μιλάω κρυμμένη πίσω από το κράνος και την ασπίδα μου και να σπάω τα μούτρα άμαχου πληθυσμού....

Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ....έχουμε καταντήσει ζώα....

I BELONG TO YOU...

By Eros and Anastacia

Adesso no, non voglio più difendermi
Supererò dentro di me gli ostacoli
I miei momenti più difficili
Per te

There is no reason, there is no rhyme
It's crystal clear
I hear your voice
And all the darkness disappears
Everytime I look into your eyes
You make me love you
Questo inverno finirà
And I do truly love you
Fuori e dentro me
How you make me love you
Con le sue difficoltà
And I do truly love you

I belong to you, you belong to me
Forever

Want you
Baby I want you
And I thought that you should know
That I believe
And you're the wind that's underneath my wings
I belong to you, you belong to me

Ho camminato su pensieri ripidi
You're my fantasy
Per solitudini e deserti aridi
You're my gentle breeze
Al ritmo della tua passione ora io vivrò
And I'll never let you go
L'amore attraverserò
You're the piece that makes me whole
Le onde dei suoi attimi
I can feel you in my soul
Profondi come oceani

Vincerò per te le paure che io sento
Quanto bruciano dentro le parole che non ho più detto, sai...

Oh..
Want you
Baby I want you
And I thought that you should know
That I believe

Lampi nel silenzio siamo noi yeah
I belong to you, you belong to me

You're the wind that's underneath my wings
I belong to you, you belong to me
Yeah hey yeah he

Adesso io ti sento
I will belong forever to you

Στο Γιώργο....

Θα αφιερώσω αυτό εδώ το ποστ στα αγαπημένα μου πρόσωπα που ακούν στο ίδιο όνομα...
Να ευχηθώ σε όλους τους Χρόνια πολλά μέσα από την καρδιά μου και να τους πω ότι αγαπώ τον καθένα με ένα μοναδικό τρόπο....

Στο Γιώργο, που είμαστε σχεδόν συνέχεια μαζί και τη μια χαζογελάμε, την άλλη νευριάζουμε, τη μια τραγουδάμε, την άλλη παίζουμε ξύλο. Μαθαίνεις πολλά από εμένα αλλά κι εγώ από εσένα...
Χρόνια σου πολλά, σε αγαπώ, είσαι το αίμα μου.

Στο Γιώργο, που δεν πρόλαβα να γνωρίσω γιατί τον έχασα και που σίγουρα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή, όχι μόνο τη δική μου αλλά και άλλων αγαπημένων μου ανθρώπων.
Ας αναπαύεται η ψυχή σου, σε πεθυμώ, είσαι ένας φύλακας άγγελος που με προσέχει.

Στο Γιώργο, που ζούμε λίγες στιγμές μαζί αλλά όποτε συναντιώμαστε είναι σαν να τα έχουμε πει πριν από μια ώρα και είμαστε σαν αδέρφια.
Χρόνια σου πολλά, σε εμπιστεύομαι, είσαι η χρόνια φιλία μου.

Στο Γιώργο, που είχαμε συναντηθεί ελάχιστες φορές αλλά τώρα πια τα λέμε συχνότερα και μου αλλάζεις το περιβάλλον.
Χρόνια σου πολλά, σε σκέφτομαι, είσαι ο ευχάριστος επισκέπτης μου.

Στο Γιώργο, που είναι πάντα εκεί όταν τον σκεφτώ και μου φέρνει ένα χαμόγελο στα χείλη με την αθωότητά του, την καλοσύνη του και την καθαρή ψυχή του.
Χρόνια σου πολλά, σε σέβομαι, είσαι ήρεμη δύναμη.

Στο Γιώργο, που με πλήγωσε πάνω από μια φορά και προκάλεσε πολλές κακές αναταραχές στη ζωή μου αλλά έκανε το χαρακτήρα μου απίστευτα δυνατό, ΑΝΙΚΗΤΟ, αλύγιστο. Και που δεν είναι πια εδώ
Να είσαι καλά εκεί που είσαι, σε θυμάμαι, είσαι το φάντασμα που έχω πάντα δίπλα μου και δε με αφήνει ποτέ να απογοητεύσω τον εαυτό μου.

Στο Γιώργο, αυτόν που έψαχνα σε όλη μου τη ζωή και που ποτέ μου δεν πίστευα να βρω. Που μου άλλαξε ριζικά προς το καλύτερο τη ζωή μου και μαζί του κατάφερα να δω καθαρά ποιοι με αγαπάνε πραγματικά. Που μου θύμισε ποια πραγματικά είμαι. Που με έκανε να ξαναγεννηθώ.
Χρόνια σου πολλά, σε αγαπώ, είσαι αυτό που ποθεί η καρδιά και η ψυχή μου, η καθαρή αγάπη μου.

Να είστε καλά Γιώργηδες μου....

Δείξε μου τον φίλο σου....

Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει σε μια παρέα φίλων ότι όλοι πάνω κάτω έχουν το ίδιο στυλ χιούμορ και ίδια γνωρίσματα στο χαρακτήρα...
Δηλαδή σε μια παρέα θα έχουν όλοι μια συγκεκριμένη αίσθηση του χιούμορ κι αντίληψη της πραγματικότητας.
Άραγε είναι το ότι επηρεάζεται ο κάθε χαρακτήρας από τον άλλο και "κολλάει" ο ένας τα γνωρίσματα του άλλου ή μήπως ενδόμυχα τα έχουν ήδη κι ασυνείδητα επιλέγουμε άτομα που ταιριάζουν με μας???
Πιστεύω πιο πολύ στο δεύτερο και μετά στο πρώτο.......
Πχ άμα είσαι εκκεντρικός και θέλεις να περνιέσαι για κάποιος, θα πας και θα κολλήσεις με κάποιους περίεργους που το παίζουν κάποιοι.
Αν είσαι τρέντυ και κοιτάζεσαι με τις ώρες στον καθρέφτη, θα πας να κολλήσεις με τρέντυ...
Αν είσαι emo με τους emo.... κτλ.......

Τελικά κατά πόσο ισχύει το "τα ετερώνυμα έλκονται"? αφού βλέπουμε παρέες και ζευγάρια που τελικά μοιάζουν μεταξύ τους????

Εδώ είμαι πάλι, με το δεξί παίρνω και πάλι τη σκυτάλη...

Σας είχα αφήσει στις 12 Ιανουαρίου με ένα κύμα τεράστιας γκαντεμιάς....
Την 13η Ιανουαρίου ήταν το ολοκληρωτικό και τελικό χτύπημα αφού καθώς οδηγούσα στο Σκαραμαγκά ένας μαλακο-κάγκουρας έχασε τον έλεγχο του πεζό ραλί του (τι έκπληξη)
κι άρχισε να κοπανάει ό,τι και όποιον βρει μπροστά του καθώς και το καημένο Άτος μου.....
Αστυνομία τράκα από δω, τράκα από κει....... Τρέξιμο στις ασφάλειες, στις ασφαλιστικές κτλ κτλ κι ένας πόλεμος νεύρων από τη γραφειοκρατία μας....
Για να μην πολυλογώ, εμείς δεν πάθαμε τίποτα σοβαρό, μας έφτιαξε και το αυτοκίνητο ο μαλάκας (αφού έφταιγε) κι όλα καλά..........
Για να θυμηθώ παρακάτω.....

Ιανουάριος και Φεβρουάριος, 2 μήνες με τρομερά νεύρα κι ενέρεια έτοιμη για καυγά που με ένα γερό κρυολόγημα που εξελίχθηκε σε βαριά ιγμορίτιδα με αποτέλειωσε, κρατώντας με στο κρεβάτι για 3 βδομάδες περίπου κι άρρωστη ένα μήνα.
Ώσπου ήρθε ο Μάρτιος με τον οποίο είχα αρχίσει να ηρεμώ μιας και η γκαντεμιά μου (και η αρρώστια) είχε σπάσει (είναι επειδή είδα κάπου τον Θανάση :P).
Και να σου, έφτασε στα αυτιά μου ένα εξευτελιστικό κουτσομπολιό που αποδείχτηκε κι αληθινό και μου έφτιαξε το κέφι και δε μπορούσα να σταματήσω το γέλιο.... καθώς το σύμπαν είχε βαλθεί να επανορθώσει για όλα όσα έγιναν τους προηγούμενους μήνες....

Τον Απρίλιο, μετά από 4 τρομερές, ήρεμες και γαμάτες ημέρες διακοπών.... οι μπαταρίες είναι πλήρως φορτισμένες.... η υγεία μου (μετά από το γερό κρυολόγημα - ιγμορίτιδα) (σωματική και ψυχική) είναι στα σωστά επίπεδα και το κέφι που πιάνει το καλοκαίρι έχει έρθει για τα καλά.....

Θα τα πούμε αγαπητοί μου συνbloggers......