Srbija - Day 1: The arrival

Έχοντας κλείσει εισητήρια πολλές μέρες πριν για να είμαι σίγουρη ότι θα βρω και σε καλύτερη τιμή ξεκίνησα για το αεροδρόμιο κατά τις 7 παρά κάτι ώστε να είμαι 2 ώρες πριν την πτήση εκεί. Είπα να περιμένω το συνάδελφο ώστε να δώσουμε μαζί τις αποσκευές αλλά επειδή είμαι αγχωτικός τύπος έδωσα τη βαλίτσα μου και του προκράτησα μια θέση. 3 τέταρτα περίπου πριν την πτήση φτάνει κι ο συνάδελφος δίνει τη βαλίτσα, και κατευθυνόμαστε στην πύλη της πτήσης.

Απογοητεύτηκα λίγο όταν είδα ότι θα πετάγαμε με εκείνα τα μικρά αεροπλάνα αλλά δε βαριέσαι. Η πτήση ήταν ευχάριστη και το πρωινό που μας σέρβιραν καλό. Φτάσαμε σε μιάμιση ώρα με μια μηδαμινή καθυστέρηση των 9 λεπτών λόγω εναέριας κίνησης.

Το "Νίκολα Τέσλα" είναι ένα σχετικά μικρό αεροδρόμιο αλλά συμπαθητικό. Η κοπέλα στο γραφείο συναλλάγματος είναι πολύ ευγενική και γρήγορη. Περπατώντας για να ανέβουμε στο επάνω μέρος του αεροδρομίου για να πάρουμε το λεωφορείο για τη Studentski Grad της οποίας την οδό είχα σημειώσει στο ροζ με πεταλούδες σημειωματάριό μου παρατήρησα ότι είχε αρκετή συννεφιά κάτι που με ενόχλησε λίγο αλλά είπα δε βαριέσαι.

Ανεβήκαμε στο σχεδόν άδειο λεωφορείο 72 μαζί με τον τρίτο συνάδελφο που βρήκαμε στην πτήση και προσπαθήσαμε να βρούμε κάποιον να μας πει ποια στάση ήταν η δική μας και για καλή μας τύχη μια κυρία μιλούσε και ελληνικά και μας είπε, διότι δεν μιλούσαν κι όλοι αγγλικά. Παρατηρώντας τη διαδρομή, μπορούσα να δω κάποια απομεινάρια κατάντιας και μαυρίλας από τον παλιό βομβαρδισμό της περιοχής, κάποια σπίτια φανερά ταλαιπωρημένα, κάποιες αρκετά φτωχές περιοχές. Όσο πλησιάζαμε το κέντρο όμως είδα ότι οι άνθρωποι προσπάθησαν πάρα πολύ να ορθοποδήσουν μετά από αυτό το κακό και δεν έκαναν καθόλου κακή δουλειά. Η πολή ήταν ΓΕΜΑΤΗ πράσινο. Πάρκα, δάση, χορτάρι, δέντρα, γεμάτο, τόσο πολύ που σου έκανε ένα περίπατο μέσα στο καταμεσήμερο ευχάριστο και δροσερό. Οι Σέρβοι φαίνεται να σέβονται το περιβάλλον καθώς δεν είδα σχεδόν καθόλου σκουπίδια στο δρόμο.

Φτάνοντας στη Studentski Grad αντίκρυσα μια παλιά αλλά προσεγμένη εστία άλλωστε Studentski grad σημαίνει Φοιτητούπολη. Φαίνεται ότι και οι νέοι σε ηλικία Σέρβοι προσέχουν και σέβονται τις άλλες περιουσίες. Κάνοντας check in στην πολύ ευγενική κυρία της reception 1 ήμουν πολύ χαρούμενη που ανακάλυψα ότι θα είχα το διπλό δωμάτιο μόνη μου μιας και για τους Έλληνες φοιτητές είχαν κρατηθεί 2 δικλεινα και μιας κι είμασταν 2 άντρες μια γυναίκα, οι άντρες πήραν το ένα δωμάτιο κι έμεινε το ένα για μένα, πράγμα που με χαροποίησε γιατί κοιμάμαι δύσκολα με άλλο άτομο στο δωμάτιο. Το δωμάτιο αρκετά παλιό με μερικές φθορές αλλά πεντακάθαρο. Μια καμαριέρα περνούσε καθημερινά από τα δωμάτια του Hostel και τα τακτοποιούσε.

Η θέα από το μπαλκόνι μου

Τα αγόρια είπαν να ρίξουν ένα υπνάκο γιατί το ταξίδι ήταν πολύ πρωί και σκέφτηκα στην αρχή να κάνω το ίδιο αλλά δε μπορώ να κοιμηθώ εύκολα τα μεσημέρια οπότε βγήκα στο σεργιάνι να βρω περίπτερο για λίγο δροσερό νερό. Γύρισα στο δωμάτιό μου με ένα μεγάλο μπουκάλι νερό κι ένα μικρό με νερό με γεύση blueberry το οποίο πήρα από περιέργεια για να δοκιμάσω, άνοιξα το laptop κι έβαλα να δω μερικά επεισόδια από τις "Νοικοκυρές σε απόγνωση" για να περάσει η ώρα.

Μετά τον ύπνο των αγοριών είπαμε να σενιαριστούμε και να κάνουμε μια βόλτα μόνοι μας στην πόλη πράγμα που θα μπορούσε να ήταν πιο ενδιαφέρον αν είχαμε κάποιον ντόπιο μαζί μας αλλά δε βαριέσαι. Φάγαμε σε ένα ψιλοκυριλέ εστιατόριο μακαρονάδα και είπαμε να βρούμε το κέντρο της πόλης πράγμα στο οποίο αποτύχαμε. Μετά από αρκετό περπάτημα βρεθήκαμε σε μια πλατεία που αντιστοίχησα στο μυαλό μου με την πλατεία στο Μεταξουργείο στο πολύ καθαρότερο και χωρίς πρεζάκια και λοιπά. (Γενικότερα στη Σερβία δεν είδα ούτε πρεζάκια, ούτε κανίβαλους που συναντάμε στο κέντρο της Αθήνας). Αν και υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα δεν υπήρχε τραγική κίνηση, οι Σέρβοι οδηγοί σέβονται πολύ τους πεζούς και μπροστά στις διαβάσεις μένουν κόκκαλο. Δεν άκουσα καμία κόρνα σε κανένα φανάρι, μόνο ο βλάκας ο Έλληνας θέλει να το παίξει έξυπνος και κορνάρει στον μπροστινό δέκατα του δευτερολέπτου αφότου το φανάρι πρασινίσει. Τελοσπάντων. Μου άρεσε πάρα πολύ το πόσο πράσινο έχει η πόλη εντός κι εκτός και το ότι είναι μια ασφαλής πόλη χωρίς βανδαλισμούς πράγμα για το οποίο θα αισθανόμουν ντροπή την επόμενη ημέρα που θα πήγαινα στη σχολή Μαθηματικών όπου θα γινόταν το μάθημα. Καθίσαμε σε ένα συμπαθητικό μπαράκι - καφέ κι εκεί παρατήρησα πόσο φτηνότερα ήταν τα πράγματα στον κατάλογο. Μια μπύρα από 1.20 έως 1.60. Τα κοκτέιλ, το ακριβότερο 5 ευρώ. Ενθουσιάστηκα. Πήρα μια ζεστή σοκολάτα από εκείνες τις πηχτές σαν κρέμα γιώτης και αργότερα ένα κοσμοπόλιταν γιατί είμαι και πολύ κοσμοπολίτισσα τρομάρα μου. Ξέσπασε και μια δυνατή μπόρα και προσπαθούσαμε να συγκεντρώσουμε τα τραπεζάκια στο κέντρο του κιοσκίου (το γράψα σωστά άραγε;) φάνηκε ότι οι Σέρβοι είναι συνηθισμένη στις ξαφνικές μπόρες οπότε ήταν γρήγοροι και δε βραχήκαμε.

Γυρίζοντας στην εστία παρατήρησα ότι στις άκρες του ποταμού κάτι πλωτά καφέ κι εστιατόρια που δυστυχώς δεν προλάβαμε να επισκεφθούμε λόγω των μαθημάτων. Μπαίνοντας στο δωματιάκι μου αρκετά κουρασμένη έπλυνα τα δόντια μου και ξάπλωσα στο κρεβατάκι με το ξυπνητήρι σεταρισμένο να χτυπήσει στις 7 το πρωί...



To be continued....maybe