Ξέρει κανείς από ψυχανάλυση;;;

Τον τελευταίο καιρό δεν πάω καλά... όλο βρίσκω ελαττώματα γύρω μου...
Τη μία με ενοχλεί η δουλειά μου, την άλλη η σχέση μου, την άλλη οι γνωστοί μου...στην ουσία δε μου φταίνε...η δουλειά μια χαρά είναι, η σχέση μου μια έτσι μια γιουβέτσι αλλά δεν έχουμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα, ούτε οι γνωστοί μου μου έχουν κάνει κάτι αλλά δε νιώθω ευχαριστημένη...
Δεν ξέρω τι στο καλό συμβαίνει...Εσείς οι bloggers της φιλοσοφικής που μπορεί να ξέρετε κάτι παραπάνω από ψυχολογία για πείτε τη γνώμη σας...καμια συμβουλή, something τελοσπάντων...

It's a fuckin' day, today...

Σήμερα νιώθω like crap!

Να σκεφτείτε, είμαι πολύ χαρούμενο κι αισιόδοξο άτομο, αλλά σήμερα είμαι σα Μεγάλη Παρασκευή και το πιο παράλογο είναι ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος!!! Νιώθω ότι δεν έχω όρεξη, είμαι απίστευτα κουρασμένη χωρίς να έχω κοπιάσει ιδιαίτερα, πολύ down!!!

Είδα μια χαζοταινία που μου έφτιαξε για λίγο τη διάθεση, but, μετά πάλι τα ίδια, don't know why...

Υποθέτω αύριο θα είμαι καλύτερα....ελπίζω...I hate this feeling I have today...

Πολυαγαπημένο μου ημερολόγιο...

Αποφάσισα ότι πρέπει να επικεντρωθώ στα καλά που έχω στη ζωή μου (και είναι πολλά) και να μην ασχολούμαι με διάφορα φτηνιάρικα προβλήματα που στην ουσία δε θα έπρεπε καν να τα παίρνω στα σοβαρά αφού είναι γελοία τα ίδια αλλά και τα άτομα τα οποία τα δημιουργούν.

Αποφάσισα ότι πρέπει να ελαττώσω τους καφέδες που πίνω σε έναν την ημέρα γιατί με το δεύτερο έχω απίστευτη υπερένταση (τα νεύρα ταλαντώνονται με μεγάλο ψ!). Αποφάσισα ότι πρέπει να προσέχω την ψυχική μου υγεία όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να την πειράξουν μόνο και μόνο επειδή πληγώθηκε ο τιποτένιος εγωισμός τους που αρνούμαι να τους κάνω παρέα (I didn't know I'm that important to you, thanks for making me feel so special).

Αποφάσισα πως θα σέβομαι ΜΟΝΟ αυτούς που εκτιμούν τον ως τώρα σεβασμό που τους έχω δείξει και τον έχουν ανταποδώσει. Οι αχάριστοι θα πάθουν αυτά που τους αξίζει!

Αποφάσισα επίσης να επιλύσω όλες τις χαζές μικροδιαφορές που έχω με άτομα που αγαπάω και που μας προκαλούν πού και πού εντάσεις.

Αποφάσισα ότι θα έχω φίλους που θα με κάνουν να αισθάνομαι πάντα καλά (και τουλάχιστον αυτό το έκανα).

Επίσης αποφάσισα ότι αν μου δωθεί η ευκαιρία, θα δώσω το αντίτιμο σε αυτούς που πρέπει.

Αποφάσισα και διέταξα!!!

Αυτά, καληνύχτα πολυαγαπημένο μου ημερολόγιο!!! Και μην ξεχνάτε, σας αγαπώ!!!

Beautiful

Every day is so wonderful
then suddenly...it's hard to breath
now and then...I get insecure
from all the pain...I'm so ashamed

I am beautiful, no matter what they say
words can't bring me down...
I am beautiful in every single way
words won't bring me down...
so don't you bring me down today

To all your friends, you're delirious
so consumed in all your doom
tryong hard to feel the emptyness
the pieces gone, let the puzzle undone
is that the way it is???

You are beautiful no matter what they say
words can't bring you down
'cause you are beautiful in every single way
words can't bring you down,
so don't you bring me down today...

No matter what we do
no matter what we say
we're the song inside the tune
full of beautiful mistakes
and everywhere we go
the Sun will always shine

'cause we are beautiful no matter what they say
yes, words won't bring us down
we are beautiful in every single way
yes, words can't bring us down,
so don't you bring me down today

Είμαι ένα γουρουνάκι!

Έδιωξα μια γυναίκα που ζητιάνευε στο μαγαζί και τώρα νιώθω άσχημα! Σοβαρά!

ΟΧΙ, δεν το παίζω καλή και ότι λυπάμαι τους άλλους, πάντα μια στρίγγλα κακιασμένη είμαι, απλά πού και πού νιώθω ενοχές για κάτι τέτοια. Τελοσπάντων, θα μου περάσει...

Μία ακόμη μέρα, λιώνω στο μαγαζί, κάνοντας δουλειές, ζωγραφίζοντας τα καρτελάκια των ταινιών για να είναι πιο όμορφα, μαλακίζομαι με τον υπολογιστή για να περάσει η ώρα. Και να περάσει, δε θα πάω σπίτι μου να απλώσω την αρίδα μου λίγο να ξεκουραστώ... από δω κι από κει πάλι θα είμαι με άλλες δουλειές κι αγκαρίες... Ουφ!!! Τουλάχιστον νιώθεις κάπως alive όταν οι ρυθμοί της ζωής σου είναι "Τρέχω σαν το Βέγγο και δεν προλαβαίνω". Το μόνο κακό είναι πως τρέχεις σαν το Βέγγο και ΔΕΝ προλαβαίνεις!!!

Κι έρχονται οι γιορτές και σκέφτομαι τι έχω να αγοράσω και τρομάζω!!! Το καλό με τις γιορτές είναι ότι μπορείς να γελοιοποιήσεις άνετα τον εαυτό σου, φορώντας σκουφιά, στέκες με αγιο-Βασιλάκια και διάφορες άλλες παπαρίτσες και να το χαίρεσαι κι από πάνω!!!
Πέρισυ για παράδειγμα είχα πάει παραμονή Χριστουγέννων στο Σύνταγμα με ένα σκουφί αγιο-Βασιλιάτικο με κόκκινα φωτάκια σε σχήμα αστερακίου και έκανα το χαζοχαρούμενο!!! Είναι ένας δικός μου τρόπος εξιλέωσης...

Περίεργο...δεν έχω να παραπονεθώ για πολλά πράγματα τον τελευταίο καιρό...πολύ περιέργο....τρομακτικό θα έλεγα!!!! Λέτε να το ζήσω ανέμελα και να μου έρθει έτσι απότομα καμιά κεραμίδα ή να είμαι επιφυλακτική;;;

Παραλήρημα μέρος πρώτο...

Ουφ!!!! Βαρέθηκα!!! Χτες, Κυριακή, δούλευα όλη μέρα στο video club. Σήμερα είμαι πρωινή. Κι όλα αυτά για τα γαμω-λεφτά!

Σήμερα ήμουν απίστευτα τυχερή, διότι, ενώ ανοίγω στο μαγαζί στις 10, πήρα απόφαση να σηκωθώ στις 9'45, είχα ντυθεί στις 9'50 (ναι το μπορούν αυτό οι γυναίκες - μόνο όταν πρόκειται να χάσουν τη δουλειά τους) κι ενώ είχε λαική, κατάφερα να τρυπώσω γρήγορα κι ΑΚΡΙΒΩΣ 10 είχα μπει μέσα στο μαγαζί. Μην αναρρωτιέστε πώς τα κατάφερα! Να σας πω ότι δεν είχα δέσει ούτε τα παπούτσια μου, το μαλλί μου ήταν απερίγραπτο κι είχα φορέσει ένα σκουφί για να βγω έξω (το συμμάζεψα όπως βρήκα), φόρεσα ό,τι να'ναι (μια μπλούζα που παλιά είχε λεκιαστεί με κόκκινο κρασί και δεν είχε φύγει, αλλά έβαλα ένα αυτοκόλλητο και το κάλυψα, τζιν, ίσα που πρόλαβα να αλλάξω βρακί, κάλτσες, παπούτσια, μπουφάν κι όξω απ'την πόρτα. (Έχω κι ένα πελάτη μαλάκα, με ρωτάει για κάθε ταινία "Αυτό είναι καλό; Αυτό είναι καλό; -Μου έχει πρήξει τα συκώτια μου. Λες κι έχουμε τα ίδια γούστα στον κινηματογράφο μύγα-μήσω- Α ΨΑΞΕ ΜΟΝΟ ΣΟΥ ΡΕ !!!

Τέλοσπάντων. Κάθησα και καθάριζα σα μαλάκας πρωινιάτικο με χλωρίνες το μπάνιο, τους πάγκους, από 'δω από κει...με τα πολλά πήγε μιαμιση...κάθησα μια σταλιά να αποκάμω τον καφέ μου, μετά παρήγγειλα και φαί, δε μπορούσα να περιμένω να πάω σπίτι, με είχε κόψει λόρδα και εν τέλει έχει πάει τρεις και σε μιάμιση ώρα σχολάω επιτέλους!!! Να πάω να ρημαδοκοιμηθώ να κάνω φράπα το μαγουλάκι γιατί έχει πάθει υπερκόπωση από την ινσόμνια!

Ρε τον μαλάκα!!!

Το είχα παρατηρήσει εγώ ότι οι τελευταίες 2 μέρες πήγαιναν διαολεμένα καλά κι ότι κάποια στιγμή κι εντελώς απροειδοποίητα κάτι κουφό θα μου συνέβαινε. Και όντως!!!

Αυτόν τον καιρό εργάζομαι σε ένα dvd club για να βγάλω το βρώμικο ψωμί μου μιας και είναι γνωστό: σ' αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί. Ως ένα σωστό dvd club που σέβεται τον ευατό του έχουμε και κρυφό section με ροζ ιστορίες.

Μου σκάει σήμερα μύτη ένας νεαρός. "Να σας ρωτήσω, εκεί μέσα έχετε ταινίες;" "Φυσικά", απαντώ εγώ. "Τι ταινίες;" "Ροζ" όπως λέει και η μη διακριτική ταμπελίτσα που κρύβεται όμως με περισσή χάρη και ταυτόχρονα σκεφτόμουν ότι πέσαμε σε μαλάκα, δεν ήξερα όμως ότι πέσαμε σε μαλάκα που το κάνει δημόσια!!! Ναι κυρίες και κύριοι, πήγε μέσα στο δωματιάκι με τα αισθησιακά κι άρχισε να τρίβει το παντελόνι του. Πανικοβλήθηκα γιατί ήμουν και μόνη μου στο μαγαζί, ότι είχε φύγει η συνάδελφος με την οποία τα πάμε καλύτερα (εκεί πήγαινε το διαολεμένα καλά). Παίρνω στο 2ο μαγαζί (γιατί είμαστε και αλυσίδα) κι ευτυχώς ήταν επάνω το αφεντικό. "Εεεεε, κύριε Τάδε, έχει μπει κάποιος στα ροζ και...." "Και;;" "Καιιιιι ΑΓΓΙΖΕΤΑΙ"!!!! "Έρχομαι" λέει ο αφεντικός. Ξάφνου σκάει όξω από το δώμα ο μαλάκας και στάθηκε μπάστακας απέναντι κι άρχισε να με κοιτάει πολύ περίεργα. Ευτυχώς, σαν από μηχανής θεός, ήρθε να κάνει επιστροφή dvd ένας νεαρός πελάτης μας, ψιλοκατάλαβε τι έγινε και καθόταν στον πάγκο να μου κρατάει παρέα, ενώ ο μαλάκας είχε ξανατρυπώσει κι είχε αρχίσει τα ίδια. Εν τέλει ήρθε το αφεντικό (πολύ γρήγορα ομολογώ) τον έπιασε από το σβέρκο του είπε "Μην ξαναπατήσεις μαλάκα" και τον έδιωξε.

Σήμερα έχασε τον τίτλο της μαλάκως η συνάδελφος, αυτή η λέξη χαρακτηρίζει άλλα άτομα, δεν της αξίζει...για σήμερα τουλάχιστον.

Έχει περάσει κανένα μισάωρο με μία ώρα από το συμβάν και έχω ηρεμήσει αρκετά....

Υπάρχουν όμως κάτι μαλάκες τελικά!!!!

Πού πας καημένη;;;;

Δε θα καταλάβω ποτέ τα άτομα με ΣΟΒΑΡΑ (το τονίζω) κόμπλεξ. Άτομα που επειδή απογοητεύουν τον εαυτό τους βγάζουν μίσος για όσους ανθρώπους γύρω τους είναι ευτυχισμένοι. Άτομα που δεν έχουν ΠΟΤΕ να πουν μόνο καλά πράγματα για κάποιον, θα σου πουν "Ο Τάδε καλό παιδί" και θα προσθέσουν μεγαλόφωνα "ΑΛΛΑ πολύ βλάκας" ή ότιδηποτε θεωρούν τα ιδια αυτά άτομα μειωνέκτημα ενώ στην ουσία μπορεί και να μην αληθεύει. Άτομα τα οποία είναι αδύναμα να παραδεχτούν τα λάθη τους και κρύβονται πίσω από γκρίνιες και δάκρυα.

Είχα την τύχη και ατυχία να γνωρίσω 2 τέτοια άτομα. Η μια ήταν κάποτε φίλη μου, η άλλη είναι συνάδελφός μου. (Η συνάδελφος μου για παράδειγμα όταν θέλει να πει ότι ο τρόπος της είναι ο σωστός, επειδή δεν έχει επιχειρήματα χρησιμοποιεί πάντα τη φράση "Κάν'το έτσι αλλιώς το αφεντικό θα φωνάζει", πράγμα που δε συμβαίνει ΠΟΤΕ!

Το μόνο που έχω να πω είναι: Παιδία, κοιτάχτε να βρείτε τη δική σας ηρεμία κι ευτυχία κι άστε ήσυχη την ευτυχία των υπολοίπων!

Αααααχ! Τα είπα και ξελάφρωσα :P

Και να προσθέσω κάτι άλλο. Όταν προσπαθείς να κάνεις δυστυχισμένο έναν άνθρωπο, ό,τι κι αν σου έκανε, δεν δικιολογείσαι γιατί είσαι πικραμένος, ΕΙΣΑΙ απλά ΚΑΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Ο καλός μήνας από την πρώτη φαίνεται!

Εγώ το μόνο που θα σας πω είναι ότι το πρωί της πρώτης Νοεμβρίου πήγα στο μνημόσυνο για τα τρίμηνα του παππού μου! Οπότε προκαταβολικά αντιλαμβάνεστε.
Να τα απαριθμήσουμε, όσα θυμάμαι. Οπότε... Σάββατο βράδυ τσακώνομαι, Κυριακή πρωί χαλάνε τα ακουστικά του mp3 μου, Κυριακή απόγευμα χαλάνε 5-6 πλήκτρα από το laptop μου και σαν να μην έφτανε αυτό, τραβάει ζόρι και το αντιγραφικό του. Κυριακή βράδυ ξανατσακώνομαι. Δε θέλω να βιαστώ να μιλήσω αλλά σήμερα τα πράγματα είναι πιο καλά!
Και η μαλακω-συνάδελφος έκανε το κατιτις της από δουλειές στο μαγαζί και τα ξαναβρήκα με το άτομο που τσακώθηκα. Μόνο το laptop μου έχει ακόμα πρόβλημα και χρειάζομαι καινούριες ψείρες.

Και καθώς πίνω τον κρύο στιγμιαίο καφέ μου με γεύση βανίλια, χτυπημένο με νερό και γάλα, αναρωτιέμαι. Αν η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, συνεχίζει όντως να είναι καλή για όλο το υπόλοιπο; Κι αντιστοίχως η κακή μέρα, συνεχίζει να είναι κακή;
Γενικεύοντας τώρα, και χρησιμοποιώντας αυτήν την παραβολή (αλλά και σινάμα αληθινή ιστορία) έρχομαι να σας κάνω μια ερώτηση που κρύβει μια δόση αισιοδοξίας από τη μεριά μου. Αλλά θέλω να μου πείτε και τη γνώμη σας. Αν μια κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο και φαίνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα, τελικά γίνεται να αλλάξει; Αν μέσα στη μιζέρια που μπορεί να μας βάλει μια κατάσταση καταφέρουμε να βρούμε λίγη δύναμη, μήπως αυτή η αλλαγή στην ενέργεια μπορεί να επιφέρει αποτελέσματα και η κατάσταση να βελτιωθεί έστω και ελάχιστα;

Χμμμμμμμ....Νομίζω ότι το πιστεύω, εσείς;