Srbija - Day 2 The first session in Mathematics Dpt.

Και χτύπησε το ρολόι στις 7, το μάθημα ξεκίναγε στις 9μιση κι είχαμε μια ώρα για κάποιο υποτιθέμενο registration το οποίο ήταν να μας δώσουν τα ονόματά μας σε καρτελάκι και μια συμπαθητική τσαντούλα με το λογότυπο του σχολείου Αστροφυσικής.

Ο συνάδελφος στο δίπλα δωμάτιο το πρωί απλώς ΔΕΝ παλεύεται! Ξύπνησε με το ζόρι έκανε και το μπάνιο του οπότε μέχρι να πάρουμε το λεωφορείο διότι η σχολή ήταν στο κέντρο της πόλης ενώ η εστία έξω και μέχρι να βρούμε την οδό ε αργήσαμε το κατιτίς μας αλλά δεν ήταν πολύ αυστηρά τα πράγματα.

Χάσαμε μερικές φορές το δρόμο μας αλλά αυτό μας έκανε να αισθανθούμε ακόμη μεγαλύτερη χαρά όταν είδαμε το τμήμα Μαθηματικών επιτέλους. Τώρα γιατί γινόταν το μάθημα Αστροφυσικής στο Μαθηματικό; Λοιπόν στη Σερβία ή τουλάχιστον στο Βελιγράδι, σπουδάζεις ξεχωριστα Αστροφυσική, ξεχωριστά Αστρονομία κι όχι όπως είναι σε εμάς εδώ Αστροφυσική, Αστρονομία και Μηχανική. Οι Αστροφυσικοί στο Βελιγράδι ασχολούνται πιο πολύ με Μαθηματικά γι αυτό κάποια μαθήματά τους στεγάζονται εκεί. Οι Αστρονόμοι είναι πιο πολύ στους υπολογιστές και στη φυσική, weird, I know.

Οι διοργανωτές ήταν πολύ ευχάριστοι κι εγκάρδιοι. Τα προγράμματα που μας έβαλαν να μάθουμε ήταν παλούκια αλλά στην πρώτη μέρα ήμασταν ξεκούραστοι και το παλέψαμε πολύ. Τα κορίτσια μας πήγανε βόλτα στο κέντρο της πόλης και στο περίφημο κάστρο του Βελιγραδίου δίπλα στην ένωση του ποταμού Σάββα και του Δούναβη. Κι εκεί που νόμιζα ότι δεν ήταν δυνατό να είχε περισσότερο πράσινο αυτή η πόλη, το κάστρο ήταν μέσα σε ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ δάσος με γρασίδι και δέντρα.

"Εδώ είναι ο Παράδεισος" σκέφτηκα. Δεν είναι σαν την Αθήνα που περπατάς στο κέντρο κι από το καυσαέριο είναι σαν να έχεις καπνίσει μισό πακέτο τσιγάρα. Μία από τις καθηγήτριες ήταν Ελληνίδα και εργαζόταν στη Γερμανία. Τα άτομα που παρακολουθούσαν ήταν διαφόρων ειδών. Διδάκτορες, μεταπτυχιακοί και προπτυχιακοί αν και νομίζω προπτυχιακοί είμασταν μόνο εγώ κι άλλοι δύο Σέρβοι :P. Ένας από τους "μαθητές" μας είπε ότι έχει παντρευτεί στην Κέρκυρα, ότι αγαπάει πολύ την Ελλάδα όπως και ΟΛΟΙ οι Σέρβοι κι άρχισε να μας κάνει επίδειξη γνώσεων μέσα σε ένα πολυσύχναστο πάρκο λέγοντας "εγώ μιλάω λίγο Ελληνική, είσαι όμορφη, μου αρέσεις, θελω να κάνω έρωτα μαζί σου" το τελευταίο για να μη γίνει παρεξήγηση το είπε στον μαλλιά συνάδελφο :P. Στο διάλειμα για μεσημεριανό φάγαμε ένα τούμπανο μπέργκερ με 6!!!! κεμπάπ χάρμα μέσα και κόστισε μόλις 2μιση ευρώ.

Στις 7 που τέλειωσε το μάθημα πήγαμε σε μια ωραιότατη παμπ και φάγαμε του σκασμού τρία άτομα και πληρώσαμε μόνο 10 και κάτι ευρώ. Τι χαρά.

Πήραμε ένα πολύ γαμάτο ταξί που σου έλεγε πότε το ρεζερβουάρ σου θέλει γέμισμα κι ο ταξιτζής ενθουσιάστηκε όταν κατάλαβε ότι είμαστε Έλληνες και μας έκανε χαρούλες, πράγμα που δε μπορούσαμε να ανταποδώσουμε γιατί το έκανε στα Σέρβικα.

Γυρίσαμε κουρασμένοι στα δωμάτια και ξεραθήκαμε. Ευχαριστήθηκα εκείνη τη μέρα παρόλο που κουβαλούσα το βαρύ μου λαπτοπ όλη τη μέρα. Ρύθμισα το ξυπνητήρι και πάλι για τις 7 το πρωί.

Αμάθλια, τα επόμενα μέρη μάλλον δε θα γραφτούν σύντομα διότι φεύγω για διακοπές το Σάββατο, άλλωστε δε νομίζω να διάβασε κανείς ολόκληρο ούτε αυτό, ούτε το προηγούμενο ποστ αλλά όλοι είδανε τις φωτογραφίες χιχιχιχιχιχι

To be continued.......?

Photos later.....

Srbija - Day 1: The arrival

Έχοντας κλείσει εισητήρια πολλές μέρες πριν για να είμαι σίγουρη ότι θα βρω και σε καλύτερη τιμή ξεκίνησα για το αεροδρόμιο κατά τις 7 παρά κάτι ώστε να είμαι 2 ώρες πριν την πτήση εκεί. Είπα να περιμένω το συνάδελφο ώστε να δώσουμε μαζί τις αποσκευές αλλά επειδή είμαι αγχωτικός τύπος έδωσα τη βαλίτσα μου και του προκράτησα μια θέση. 3 τέταρτα περίπου πριν την πτήση φτάνει κι ο συνάδελφος δίνει τη βαλίτσα, και κατευθυνόμαστε στην πύλη της πτήσης.

Απογοητεύτηκα λίγο όταν είδα ότι θα πετάγαμε με εκείνα τα μικρά αεροπλάνα αλλά δε βαριέσαι. Η πτήση ήταν ευχάριστη και το πρωινό που μας σέρβιραν καλό. Φτάσαμε σε μιάμιση ώρα με μια μηδαμινή καθυστέρηση των 9 λεπτών λόγω εναέριας κίνησης.

Το "Νίκολα Τέσλα" είναι ένα σχετικά μικρό αεροδρόμιο αλλά συμπαθητικό. Η κοπέλα στο γραφείο συναλλάγματος είναι πολύ ευγενική και γρήγορη. Περπατώντας για να ανέβουμε στο επάνω μέρος του αεροδρομίου για να πάρουμε το λεωφορείο για τη Studentski Grad της οποίας την οδό είχα σημειώσει στο ροζ με πεταλούδες σημειωματάριό μου παρατήρησα ότι είχε αρκετή συννεφιά κάτι που με ενόχλησε λίγο αλλά είπα δε βαριέσαι.

Ανεβήκαμε στο σχεδόν άδειο λεωφορείο 72 μαζί με τον τρίτο συνάδελφο που βρήκαμε στην πτήση και προσπαθήσαμε να βρούμε κάποιον να μας πει ποια στάση ήταν η δική μας και για καλή μας τύχη μια κυρία μιλούσε και ελληνικά και μας είπε, διότι δεν μιλούσαν κι όλοι αγγλικά. Παρατηρώντας τη διαδρομή, μπορούσα να δω κάποια απομεινάρια κατάντιας και μαυρίλας από τον παλιό βομβαρδισμό της περιοχής, κάποια σπίτια φανερά ταλαιπωρημένα, κάποιες αρκετά φτωχές περιοχές. Όσο πλησιάζαμε το κέντρο όμως είδα ότι οι άνθρωποι προσπάθησαν πάρα πολύ να ορθοποδήσουν μετά από αυτό το κακό και δεν έκαναν καθόλου κακή δουλειά. Η πολή ήταν ΓΕΜΑΤΗ πράσινο. Πάρκα, δάση, χορτάρι, δέντρα, γεμάτο, τόσο πολύ που σου έκανε ένα περίπατο μέσα στο καταμεσήμερο ευχάριστο και δροσερό. Οι Σέρβοι φαίνεται να σέβονται το περιβάλλον καθώς δεν είδα σχεδόν καθόλου σκουπίδια στο δρόμο.

Φτάνοντας στη Studentski Grad αντίκρυσα μια παλιά αλλά προσεγμένη εστία άλλωστε Studentski grad σημαίνει Φοιτητούπολη. Φαίνεται ότι και οι νέοι σε ηλικία Σέρβοι προσέχουν και σέβονται τις άλλες περιουσίες. Κάνοντας check in στην πολύ ευγενική κυρία της reception 1 ήμουν πολύ χαρούμενη που ανακάλυψα ότι θα είχα το διπλό δωμάτιο μόνη μου μιας και για τους Έλληνες φοιτητές είχαν κρατηθεί 2 δικλεινα και μιας κι είμασταν 2 άντρες μια γυναίκα, οι άντρες πήραν το ένα δωμάτιο κι έμεινε το ένα για μένα, πράγμα που με χαροποίησε γιατί κοιμάμαι δύσκολα με άλλο άτομο στο δωμάτιο. Το δωμάτιο αρκετά παλιό με μερικές φθορές αλλά πεντακάθαρο. Μια καμαριέρα περνούσε καθημερινά από τα δωμάτια του Hostel και τα τακτοποιούσε.

Η θέα από το μπαλκόνι μου

Τα αγόρια είπαν να ρίξουν ένα υπνάκο γιατί το ταξίδι ήταν πολύ πρωί και σκέφτηκα στην αρχή να κάνω το ίδιο αλλά δε μπορώ να κοιμηθώ εύκολα τα μεσημέρια οπότε βγήκα στο σεργιάνι να βρω περίπτερο για λίγο δροσερό νερό. Γύρισα στο δωμάτιό μου με ένα μεγάλο μπουκάλι νερό κι ένα μικρό με νερό με γεύση blueberry το οποίο πήρα από περιέργεια για να δοκιμάσω, άνοιξα το laptop κι έβαλα να δω μερικά επεισόδια από τις "Νοικοκυρές σε απόγνωση" για να περάσει η ώρα.

Μετά τον ύπνο των αγοριών είπαμε να σενιαριστούμε και να κάνουμε μια βόλτα μόνοι μας στην πόλη πράγμα που θα μπορούσε να ήταν πιο ενδιαφέρον αν είχαμε κάποιον ντόπιο μαζί μας αλλά δε βαριέσαι. Φάγαμε σε ένα ψιλοκυριλέ εστιατόριο μακαρονάδα και είπαμε να βρούμε το κέντρο της πόλης πράγμα στο οποίο αποτύχαμε. Μετά από αρκετό περπάτημα βρεθήκαμε σε μια πλατεία που αντιστοίχησα στο μυαλό μου με την πλατεία στο Μεταξουργείο στο πολύ καθαρότερο και χωρίς πρεζάκια και λοιπά. (Γενικότερα στη Σερβία δεν είδα ούτε πρεζάκια, ούτε κανίβαλους που συναντάμε στο κέντρο της Αθήνας). Αν και υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα δεν υπήρχε τραγική κίνηση, οι Σέρβοι οδηγοί σέβονται πολύ τους πεζούς και μπροστά στις διαβάσεις μένουν κόκκαλο. Δεν άκουσα καμία κόρνα σε κανένα φανάρι, μόνο ο βλάκας ο Έλληνας θέλει να το παίξει έξυπνος και κορνάρει στον μπροστινό δέκατα του δευτερολέπτου αφότου το φανάρι πρασινίσει. Τελοσπάντων. Μου άρεσε πάρα πολύ το πόσο πράσινο έχει η πόλη εντός κι εκτός και το ότι είναι μια ασφαλής πόλη χωρίς βανδαλισμούς πράγμα για το οποίο θα αισθανόμουν ντροπή την επόμενη ημέρα που θα πήγαινα στη σχολή Μαθηματικών όπου θα γινόταν το μάθημα. Καθίσαμε σε ένα συμπαθητικό μπαράκι - καφέ κι εκεί παρατήρησα πόσο φτηνότερα ήταν τα πράγματα στον κατάλογο. Μια μπύρα από 1.20 έως 1.60. Τα κοκτέιλ, το ακριβότερο 5 ευρώ. Ενθουσιάστηκα. Πήρα μια ζεστή σοκολάτα από εκείνες τις πηχτές σαν κρέμα γιώτης και αργότερα ένα κοσμοπόλιταν γιατί είμαι και πολύ κοσμοπολίτισσα τρομάρα μου. Ξέσπασε και μια δυνατή μπόρα και προσπαθούσαμε να συγκεντρώσουμε τα τραπεζάκια στο κέντρο του κιοσκίου (το γράψα σωστά άραγε;) φάνηκε ότι οι Σέρβοι είναι συνηθισμένη στις ξαφνικές μπόρες οπότε ήταν γρήγοροι και δε βραχήκαμε.

Γυρίζοντας στην εστία παρατήρησα ότι στις άκρες του ποταμού κάτι πλωτά καφέ κι εστιατόρια που δυστυχώς δεν προλάβαμε να επισκεφθούμε λόγω των μαθημάτων. Μπαίνοντας στο δωματιάκι μου αρκετά κουρασμένη έπλυνα τα δόντια μου και ξάπλωσα στο κρεβατάκι με το ξυπνητήρι σεταρισμένο να χτυπήσει στις 7 το πρωί...



To be continued....maybe

This is where I've been...

Ήθελα να περιγράψω μία μία τις μέρες τις παραμονής μου αλλά εν τέλει δεν ξέρω αν προλάβω ή αν ξεβαρεθώ οπότε σας κοτσάρω ένα λινκ κι ελπίζω να καταλάβετε...

Location